Οφείλουμε να είμαστε ξεκάθαροι στο που βρισκόμαστε σήμερα και τι έχουμε μπροστά μας.
Η επιθετικότητα της αστικής τάξης στην Τουρκία έχει αλλάξει επίπεδο.
Δεν είμαστε πια στην «περίοδο των Ιμίων», στην φάση των λεγόμενων θερμών επεισοδίων και του γκριζαρίσματος του Αιγαίου, της διατύπωσης διεκδικήσεων και απαιτήσεων για αλλαγές στη συνθήκη της Λωζάνης ....
Με όλα αυτά που έχουν γίνει και γίνονται το τελευταίο διάστημα, με αποκορύφωμα τις έρευνες που διεξήγαγε και συνεχίζει να τις διεξάγει το ΟΡΟΥΤΣ ΡΕΪΣ σε μέρος της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, συνοδευόμενο από πολεμικά πλοία της Τουρκίας, ενώ παράλληλα εξελίσσονται, παρασκηνιακά και δημόσια, οι παρεμβάσεις- διαβουλεύσεις στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ – Γερμανία προκειμένου να διαμορφωθούν οι φόρμουλες και να προχωρήσουν οι επιδιωκόμενες και από αυτούς διευθετήσεις, η εκτίμηση δεν μπορεί να είναι άλλη από το ότι έχουν πια δρομολογήσει πολύ επώδυνες για το Αιγαίο καταστάσεις.
Είναι σοβαρό πια το ενδεχόμενο μπροστά μας να μην έχουμε τα συνηθισμένα θερμά επεισόδια, αλλά πολεμικά επεισόδια και συγκρούσεις για να δρομολογηθούν τα παζάρια - οι επώδυνοι συμβιβασμοί που οδηγούν στην άκρως επικίνδυνη συνδιαχείριση - Νατοποίηση του Αιγαίου, ενώ η επιθετικότητα της τουρκικής αστικής τάξης συνεχώς κλιμακώνεται. Ενώ η κυβέρνηση της Τουρκίας δημιουργεί συνεχώς νέα τελεσμένα που ενισχύουν προκλητικά τις διεκδικήσεις της σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας, γκριζάροντας όλο και πιο μεγαλύτερες θαλάσσιες ζώνες καθώς και νησιά.
Ενώ σε αυτήν την επιθετικότητα της, που την εκδηλώνει στην ευρύτερη περιοχή και σε βάρος της χώρας μας, έχει τη στήριξη ή την ανοχή των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, η κυβέρνηση της ΝΔ, συνεπικουρούμενη από τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝΑΛ και άλλα κέντρα συνεχίζουν να καμώνονται ότι με τις συμμαχίες τους προστατεύουν τα σύνορα και την ειρήνη.
Η κυβέρνηση της ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρούν να κρύψουν το τι μεγάλες συνέπειες έχει η μετατροπή της χώρα σε μια απέραντη βάση των ΗΠΑ, όπως η συνεργασία με το κράτος δολοφόνο - το Ισραήλ.
Αλήθεια:
Το ΝΑΤΟ και ΗΠΑ δεν καθοδήγησαν το πραξικόπημα και την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο;
Αυτοί, μαζί με την ΕΕ, δεν αποδέχονται χρόνια τώρα την κατοχή του μισού νησιού, μαζί δεν έφεραν το διχοτομικό σχέδιο Ανάν;
Οι ΗΠΑ και ΕΕ δεν πρωταγωνίστησαν με τις επεμβάσεις τους στον πόλεμο στη Συρία δεν αξιοποίησαν την Τουρκία και τώρα δεν καλύπτουν την εισβολή της;
Το ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ και δυνάμεις της ΕΕ δεν στηρίζουν τώρα και την επέμβαση της Τουρκίας και με στρατιωτικές δυνάμεις στη Λιβύη;
Ποιες ακριβώς ήταν η αντιδράσεις των συμμάχων τους στην μετατροπή της Αγιά Σοφιάς ξανά σε τζαμί, στις συνεχείς της παραβιάσεις της ΑΟΖ της Κύπρου, στην παραβίαση της ελληνικής υφαλοκρηπίδας με το Ορουτς Ρέις;
Τα τελευταία γεγονότα είναι ακόμα πιο αποκαλυπτικά.
Καθώς η κυβέρνηση σχεδόν πανηγύριζε ότι η ισχυρή της διπλωματία και οι πιέσεις των συμμάχων της έφεραν αποτέλεσμα και ανάγκασαν την Τουρκία να αναδιπλωθεί, να αποσύρει το Ορουτς Ρέις για να αρχίσει ο διάλογος με τις διερευνητικές κλπ. Συνέβησαν τα εξής:
Είχαμε πρώτα από όλα την επίσκεψη Πομπέο (υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ). Από αυτήν προέκυψε μια εφ όλης της ύλης αναβαθμισμένη συνεργασία και μεγαλύτερη πρόσδεση της χώρας στο πλευρό των ΗΠΑ, σε ότι αφορά τους επιθετικούς της σχεδιασμούς στην περιοχή. Με αναβάθμιση και επέκταση της Σούδας και των άλλων βάσεων που είναι διάσπαρτες στη χώρα μας. Με εκχώρηση ναυπηγείων που θα επισκευάζουν και τα πλοία του πολεμικού στόλου των ΗΠΑ. Με επιχειρηματική σύμπλευση σε μια σειρά τομείς. Στην ενέργεια σε αντιπαράθεση με τους αγωγούς της Ρωσίας, στις νέες τεχνολογίες (επένδυση Microsoft) κόντρα στα δίκτυα 5G της Κίνας κά
Όμως αυτή η αναβαθμισμένη συμμαχία, που εμπλέκει πιο βαθιά τη χώρα στους ανταγωνισμούς και την εκθέτει σε πολλαπλούς κινδύνους, ποιο αποτέλεσμα είχε απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα;
Το ακριβώς αντίθετο!
Ούτε μια φραστική καταδίκη δεν ξεστόμισε ο Πομπέο για όσα έχουν γίνει. Και δεν έμεινε μόνο σε θέσεις ίσων αποστάσεων, άλλα έθεσε ευθέως θέμα αμφισβητούμενων θαλάσσιων ζωνών και το ακόμα χειρότερο, έθεσε και ζήτημα αποστρατικοποίησης των νησιών του Αιγαίου, μερικής αποστρατικοποίησης για να είμαστε ακριβής, ως ένα απαραίτητο βήμα για να μειωθεί η ένταση και η καχυποψία ώστε να προχωρήσει ο διάλογος μεταξύ των δυο συμμάχων!
Αυτήν την προκλητική απαίτηση δεν τόλμησε να τη διαψεύσει η κυβέρνηση, καθώς από το βήμα της βουλής το ΚΚΕ απαίτησε να ξεκαθαρίσει το ποια ήταν τη δική της απάντηση!
Ακόμα είχαμε τη σύνοδο κορυφής στην ΕΕ που υποτίθεται είχε συγκληθεί για να αποφασίσει κυρώσεις κατά της Τουρκίας για τις παραβιάσεις της Ελληνικής και Κυπριακής υφαλοκρηπίδας. Ας προσπεράσουμε ότι το αρχικό κείμενο δεν είχε καν λέξη για κυρώσεις για την Τουρκία και ας δούμε στο που κατέληξε. Κατάληξε ξανά σε ένα ευχολόγιο και ότι η Τουρκία αποτελεί μια πολύ σημαντική σύμμαχος με την οποία χρειάζεται να έχουμε καλές σχέσεις! Υπήρχε και η διαφοροποίηση της Γαλλίας η οποία συμφωνεί με τα πάρα πάνω αρκεί η Τουρκία να μην θίγει τα συμφέροντα των δικών της πολυεθνικών στη Λιβύη, αρκεί να αγοράσει περισσότερα όπλα από αυτήν και όχι από τη Γερμανία κλπ
Ακόμα είχαμε και την περιοδεία του ΓΓ του ΝΑΤΟ. Για αυτόν δεν χρειάζεται να πούμε πολλά, ήταν και παραμένει πιο κυνικός και πιο σαφής. Με λίγα λόγια μας είπε: Αυτό που έχει σημασία είναι η συνοχή του ΝΑΤΟ και η αντιμετώπιση της Ρωσίας στην περιοχή, συγχαρητήρια για τη συμβολή σας, για τα 4 δις που δίνεται το χρόνο σε Νατοϊκούς εξοπλισμούς, για τα f16 που περιπολούν πάνω από Μαυροβούνιο, για τις συστοιχίες των Πατριοτ που έχετε στείλει στην Σαουδική Αραβία...
Μετά από αυτά, στα αλήθεια υπάρχει κανένας που να απορεί γιατί έχουμε και νέα κλιμάκωση της επιθετικότητας από την ηγεσία της Τουρκίας;
Με την ανάρτηση στον ΟΗΕ του χάρτη της ανυπόστατης συμφωνίας που έχει υπογράψει με τη Λιβύη.
Το άνοιγμα της περίκλειστης πόλης της Αμμοχώστου.
Τις νέες NAYTEX και την αποστολή του Ορουτς Ρέις σχεδόν πάνω στην αιγιαλίτιδα του Καστελόριζου!
Και καθώς τα γεγονότα που εξελίσσονται ξεγυμνώνουν εντελώς τα επιχείρημά τους βάζουν μπροστά και τα παπαγαλάκια τους που καταφεύγουν στον υποτιθέμενο ρεαλισμό και μας λένε: μα δε θα ήταν χειρότερα εάν δεν ήμασταν στο ΝΑΤΟ, στην ΕΕ;
Επιμένουν να κοροϊδεύουν, όχι εμάς, μα το λαό, κρύβουν ότι εδώ το ζήτημα δεν είναι ότι οι συμμαχίες τους δεν υπερασπίζονται όσο πρέπει τα σύνορα και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, αλλά ότι αυτές οι συμμαχίες τους είναι η πρώτη και μεγαλύτερη απειλή!
Ας πούμε τα πράγματα με το όνομά τους!
Οι ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ προωθούν τη συνεκμετάλλευση του Αιγαίου και της Αν. Μεσογείου με αυτούς επιδιαιτητές. Τον προετοιμάζουν και τον προωθούν αυτόν το σχεδιασμό εδώ και καιρό, για τα δικά τους συμφέροντα, για να ισχυροποιήσουν τη θέση τους στην περιοχή έναντι των ανταγωνιστών τους της Ρωσίας και της Κίνας και για να διασφαλίσουν ότι η Τουρκία θα μείνει στη δική τους πλευρά.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο πριμοδοτούν τις διεκδικήσεις και της αστικής τάξης της Τουρκίας.
Την κοινή στρατηγική που έχουν σήμερα τα αστικά κόμματα την καθορίζουν με βάσει τα συμφέροντα και τις επιλογές των πιο ισχυρών τμημάτων της ελληνικής πλουτοκρατίας.
Το μεγάλο κεφαλαίο που έχει την έδρα του στη χώρα μας ιεραρχεί ως προτεραιότητα τη συμμετοχή της χώρας στο ΝΑΤΟ, την ΕΕ, τη συμμαχία με τις ΗΠΑ και το Ισραήλ γιατί μέσω αυτών επιχειρεί να αναβαθμίσει το ρόλο του στην περιοχή, και να πάρει μεγαλύτερο μερίδιο από τη λεία.
Για αυτό έχει μεγάλη σημασία τώρα να αποκαλύψουμε τη μεγάλη παγίδα που του στήνουν εδώ και καιρό με παραπλανητικά και εκβιαστικά διλήμματα
Τι προτιμάτε, λένε, διάλογο (έτσι λένε τώρα το παζάρι) ή πόλεμο;
Τι θέλετε, συνεκμετάλλευση ή πόλεμο;
Η απάτη τους είναι μεγάλη.
Η συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο όχι μόνο δεν αποκλείει, άλλα για να προχωρήσει και να δικαιολογηθεί προϋποθέτει την ένταση και τα πολεμικά επεισόδια και συγκρούσεις.
Γιατί η συνδιαχείριση σε καμιά περίπτωση δεν θα βάλει τέλος στις εντάσεις, στις επιβουλές, άλλα αντίθετα θα ανοίξει την όρεξη, θα οξύνει τους ανταγωνισμούς και θα φέρει πιο κοντά τον κίνδυνο ενός πιο γενικευμένου πολέμου.
Και τι μας νοιάζει εμάς, λένε ορισμένοι από ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ κ.α και γιατί πρέπει να ενδιαφερθούν οι εργαζόμενοι και οι νέοι για το πως θα μοιράζουν τις ΑΟΖ και τα πετρέλαια οι αστικές τάξεις της Ελλάδας και της Τουρκίας; Εφόσον ο λαός δεν έχει να λαμβάνει ας τα μοιράσουν όπως θέλουν.
Αλήθεια από που έως που, οι πλουτοπαραγωγικές πηγές είναι δικά τους, ανήκουν στα μονοπώλια; Όχι κύριοι αυτά ανήκουν στο λαό και πρέπει να αξιοποιηθούν για να καλυφθούν οι λαϊκές ανάγκες, πρέπει να γίνουν λαϊκή κοινωνική περιουσία.
Οχι κύριοι η εργατική τάξη, ο λαός δεν πρέπει να επιτρέψουν στην αστική τάξη και τα κόμματά της, να εκχωρούν κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας ή να παραβιάζουν κυριαρχικά δικαιώματα άλλων χωρών. Δεν πρέπει να τους αφήσουν να αλλάξουν τα σύνορα, να προχωρήσουν σε ενέργειες και συμφωνίες έξω από τις συνθήκες και το διεθνές δίκαιο, το οποίο καταστρατηγούν, ανάλογα με τα συμφέροντα τους, ανάλογα με τις επιδιώξεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.
Τα νησιά έχουν και πρέπει να έχουν πλήρη επήρεια στον καθορισμό της ΑΟΖ με βάση το διεθνές δίκαιο. Αν αυτό παραβιαστεί τότε ποιος δεν καταλαβαίνει ότι ανοίγουν τον ασκό του Αιόλου για μεγαλύτερη αλλαγή συνόρων και αυτή δεν γίνεται χωρίς πόλεμο, χωρίς να το πληρώσουν οι λαοί με δάκρυα, αίμα και προσφυγιά!
Οι θέσεις του ΚΚΕ, οι κοινές ανακοινώσεις του ΚΚΕ με το ΚΚΤ δείχνουν το μόνο δρόμο που έχουν οι λαοί της Ελλάδας και της Τουρκίας να αντιμετωπίσουν τις μεγάλες απειλές. Που δεν είναι άλλος από το να δυναμώσουμε τώρα την πάλη μας ενάντια σε κάθε πρόκληση, σε κάθε παραβίαση των συνόρων, σε κάθε πολεμικό επεισόδιο.
Και οι δυο λαοί με μια φωνή πρέπει σταθερά και δυνατά να πουν: Καμιά αλλαγή των συνόρων και της συνθήκης της Λωζάνης, να μην προχωρήσει ο σχεδιασμός των αστικών τάξεων και των συμμάχων τους για συνεκμετάλλευση. Να απεγκλωβιστούν οι χώρες μας από τις λυκοσυμμαχίες, από τους ανταγωνισμούς, τις επεμβάσεις και τους πολέμους.
Οι λαοί της Ελλάδας και της Τουρκίας έχουν κοινό εχθρό, είναι η καπιταλιστική εκμετάλλευση, είναι οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί στην περιοχή μας. Είναι το εθνικιστικό δηλητήριο που καλλιεργούν για να δηλητηριάζουν, να τυφλώνουν με μίσος τους λαούς ο ένας για τον άλλον ώστε να γίνονται τα εύκολα θύματα στα αντιδραστικά σχέδια και τους πολέμους τους.
Οι ανάγκες των λαών της περιοχής, η αμοιβαία επωφελής συνεργασία των χωρών μπορούν να διασφαλιστούν μόνο με την αποδέσμευση από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, όπως και από κάθε άλλη ιμπεριαλιστική ένωση, με τους λαούς νοικοκύρηδες στον τόπο τους, με την εξουσία στα χέρια τους.
