Τα κουκούτσια του καρπουζιού...

Ιούλιος! Ναι, στην καρδιά του καλοκαιριού.

Δεν έχεις πολλά πράγματα να παλέψεις. Ή θα παλέψεις με τα κύματα ή θα παλέψεις με τη ζέστη.  Άντε να παλέψεις και με μια  φέτα καρπούζι ή με την αναμονή για την πανσέληνο του Αυγούστου.

Η ποιητική διάθεση του καλοκαιριού είναι εύκολη υπόθεση. Δυο-τρεις βασικές λέξεις και χτίζεις ιδανικά σκηνικά. Δεν θέλει σκηνογράφο , δεν θέλει σενάριο. Μέχρι και τα αστέρια νιώθεις πιο κοντά. Αλλά πίστεψέ με δεν είναι αυτές οι προθέσεις μου. Εξάλλου ποτέ δεν ήταν αυτές οι προθέσεις μου.

Πίσω από την επιφάνεια, στις κραυγές της σιωπής του καλοκαιριού, στα σκοτάδια του φωτός του ήλιου.

Είναι ευτυχισμένος χωρίς να το έχει επιλέξει. Δεν το έχει βάλει στόχο. Δεν έχει δόγματα  αλλά έχει κολλήματα. Η διαφορά είναι τεράστια. Με το δόγμα σώζεις την άποψή σου, σώζεις τη ζωή σου. Με το  κόλλημα χτίζεις «την ευτυχία του αέρα» και ας σε τρομάζει αυτό.

Στο καλοκαίρι του 2011 που όλα είναι δίπλα μου…

Πάντα ήταν. Ναι πρέπει να βάλω στόχους. Μαλακίες. Διέγραψε τη λέξη βάλω και γράψε γαμώ.

Προχωρώ στο λόφο και όχι στην παραλία. Για να βλέπω τα μαυρισμένα κορμιά από ψηλά. Ναι είμαι και στην παραλία αλλά για το μαύρο δεν έχει αξία. Από το λόφο θα δω το καράβι που θα έρχεται. Ταξίδι για το νότο. Νοτιοδυτική πορεία. Κύθηρα. Ο άνθρωπος που αλλάζει ζωή όχι από στόχο. Αλλάζει ζωή για το καλοκαίρι της ψυχής του. Για εκείνη την φέτα καρπούζι που περιμένει προκλητικά να φαγωθεί.

Μην βαριέσαι ρε γαμώτο να φτύσεις τα κουκούτσια. Κι ας είναι και κάτω. Καλοκαίρι είναι…