Καθάρισαν και …«θησαυρός» αποκαλύφθηκε στη Δημοτική Πινακοθήκη «Χαλίμ Μπέη»
Δευτέρα 12 Μαΐου 2014 στις 20:00 παρουσίαση Έργων Τέχνης και Μουσειακού υλικού στην Δημοτική Πινακοθήκη «Χαλίμ Μπέη».
Πριν από πέντε μήνες με την βοήθεια των εργαζομένων της Κοινωφελούς εργασίας ξεκίνησε η καθαριότητα του υπογείου της Δημοτικής Πινακοθήκης «Χαλίμ Μπέη» και η καταγραφή των αντικειμένων που βρίσκονταν στο χώρο.
Όταν απομακρύνθηκαν οι τόνοι βιβλίων (παλιές εκδόσεις των Δήμων) -οι οποίοι μεταφέρθηκαν στην Δημοτική βιβλιοθήκη Ευγενία Κλειδαρά και στο Δημοτικό Θέατρο Μυτιλήνης- αποκαλύφθηκε ένας ολόκληρος θησαυρός αποτελούμενος από λαογραφικό υλικό και μπαούλα του Χαριλή Μπίνου, συλλογή σε φωτογραφίες, βιβλία, χειρόγραφες παρτιτούρες και μπομπίνες του μεγάλου Λέσβιου Μουσικού Τίτου Ξηρέλλη καθώς και πλήθος πινάκων ζωγραφικής μεγάλων Λέσβιων ζωγράφων όπως του Αντώνη Πρωτοπάτση, του Ορέστη Κανέλλη και ανυπόγραφοι πιθανότατα του Θεόφιλου και άλλων γνωστών σύγχρονων Λέσβιων ζωγράφων.
Ο χώρος αφού καθαρίστηκε, βάφτηκε, τοποθετήθηκαν μοκέτες, βελτιώθηκε ο φωτισμός του είναι έτοιμος να φιλοξενεί από την Δευτέρα αυτή την έκθεση. Θα παραδοθεί φάκελος στον Δήμαρχο Λέσβου με καταγεγραμμένα όλα αυτά τα έργα τέχνης.
Η παρουσίαση αυτή έχει σαν στόχο να υπάρξει δέσμευση από την επόμενη Δημοτική Αρχή ώστε, πρώτον τα έργα αυτά να συντηρηθούν και δεύτερον ο χώρος να αποκτήσει τις σύγχρονες προδιαγραφές μουσείου ώστε να στεγάσει τόσο σημαντικά έργα.
Η ιστορία του κτηρίου
Ο Χαλίμ Μπέης ήταν πολύ εύπορος και είχε μια πολύ μεγάλη ιδιοκτησία, που απλωνόταν από το σημείο της Πινακοθήκης μέχρι το ναό της Αγίας Κυριακής, στο αλσύλλιο του Αρχαίου Θεάτρου Μυτιλήνης. Οι πρόγονοί του έχτισαν διάφορα οθωμανικά κτήρια που σώζονται ακόμη και σήμερα, όπως το Γενί Τζαμί, το Τσαρσί Χαμάμ, το τέως Πειραματικό Γυμνάσιο που τότε λειτουργούσε ως νοσοκομείο κ.ά.. Για το λόγο του ότι ο Χαλίμ Μπέης ήταν πολύ αγαπητός σε όλη την πόλη κι εξαιρετικά δίκαιος, στην κηδεία του έκλεισε όλη η αγορά και παρευρέθηκαν όλοι οι κάτοικοι.
Το ίδιο το κτήριο χτίστηκε το 1880 και μέχρι και το 1923 χρησιμοποιήθηκε ως κατοικία της οικογένειας των Κουλαξίδηδων. Από εκεί και πέρα, με την ανταλλαγή των πληθυσμών, οπότε και η οικογένεια έφυγε, το κτήριο στέγασε Έλληνες πρόσφυγες. Σε κάθε δωμάτιό του έμενε και μια οικογένεια, με τη μορφή κοινοβίου.
Στις αρχές τού 1990 άρχισαν από τον τότε Δήμο Μυτιλήνης οι εργασίες αποκατάστασης του κτηρίου, αφού βρισκόταν σε άθλια κατάσταση, και το 1999 άνοιξε πλέον ως Δημοτική Πινακοθήκη.
