Skip to main content

Η παράνοια του έρωτα - Γράφει η Χαρά Ζήκα

SHARE

ΜΟΙΡΑΣΟΥ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟ

Χρόνος ανάγνωσης :
2'

Γράφει η Χαρά Ζήκα *

Όταν βλέπουμε τον άνθρωπο που ποθούμε εκκρίνεται στο σώμα μας αδρεναλίνη, νιώθουμε την καρδιά να χτυπά δυνατά, τα γόνατα να τρέμουν και το αίμα να κοχλάζει. Θέλουμε να βρισκόμαστε μαζί του όσο πιο πολύ γίνεται, και τότε είμαστε πανευτυχείς. Κι όταν τον αποχωριζόμαστε βιώνουμε μια βαθιά αίσθηση απώλειας. Ο έρωτας δε μας αφήνει να συγκεντρωνόμαστε εύκολα στις καθημερινές μας υποχρεώσεις, η διάθεσή μας έχει έντονες μεταπτώσεις και το μόνο που σκεφτόμαστε είναι αυτό το άτομο που μας φαίνεται ξεχωριστό και μοναδικό.


Αυτή η κατάσταση θυμίζει ψυχασθένεια, εμπεριέχει μια στάλα παράνοιας. Πράγματι, έχει βρεθεί ότι υπάρχουν ομοιότητες  μεταξύ των ερωτευμένων και των ιδεοληπτικών, δηλαδή των ατόμων που έχουν έμμονες ιδέες, που φοβούνται μη λερωθούν ή μην αρρωστήσουν. Και στις δύο περιπτώσεις παρατηρείται μείωση της σεροτονίνης που είναι νευροδιαβιβαστής, δηλαδή μια ουσία που μεταφέρει μηνύματα μεταξύ των κυττάρων του εγκεφάλου. Χαμηλά επίπεδα σεροτονίνης παρατηρούνται και στα άτομα που πάσχουν από κατάθλιψη. Ο ερωτευμένος διατρέχει τον κίνδυνο να πέσει σε μελαγχολία γι’ αυτό και θα κάνει τα πάντα για να κερδίσει το αγαπημένο του πρόσωπο. Όταν βέβαια καταλαγιάσει το πάθος, η σεροτονίνη επανέρχεται στα κανονικά επίπεδα.


Ένας άλλος νευροδιαβιβαστής, η φαινυλαιθυλαμίνη, ευθύνεται για την ευφορία που νιώθουμε όταν είμαστε ερωτευμένοι. Η σοκολάτα περιέχει αρκετά μεγάλη ποσότητα από αυτή την ουσία. Ίσως ένας τρόπος να κάνουμε το εκλεκτό μας πρόσωπο να νιώθει μεγαλύτερη ευφορία όταν βρίσκεται μαζί μας, είναι να του χαρίζουμε άφθονα σοκολατάκια για να αυξάνεται η φαινυλαιθυλαμίνη του!


Τι γίνεται όμως όταν ο εκλεκτός της καρδιάς μας εγκαταλείψει ή όταν νιώσουμε προδομένοι; Μπορούμε να φτάσουμε σε κατάσταση μανίας. Σκίζουμε τα γράμματα ή τις φωτογραφίες, κλαίμε, τον παρακολουθούμε, ίσως και να  θέλουμε να του καταστρέψουμε το αυτοκίνητο ή να ευχόμαστε να πάθει κάτι κακό. Αυτά τα αρνητικά συναισθήματα μπορεί να διαρκέσουν μέχρι και δυόμισι χρόνια. Τόσος είναι ο χρόνος που χρειάζεται για να επανέλθουν τα επίπεδα των νευροδιαβιβαστών του εγκεφάλου μας στα κανονικά επίπεδα.

------

*  Η Χαρά Ζήκα είναι Χημικός, Δρ. Φαρμακευτικής, συγγραφέας του βιβλίου «Έρωτας, Χημεία & Σεξ»-Εκδόσεις Ιανός και δημοσιογράφος.  Ζει τη Μυτιλήνη και αρθρογραφεί κάθε Τετάρτη στο Lesvosenws.net στη στήλη "Η αλχημεία του έρωτα"

SHARE

ΜΟΙΡΑΣΟΥ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟ

Διαβάστε επίσης