ign="center">«Ψυχολογικό πρόβλημα. Τι είναι;». «Πως δημιουργείται;». «Γιατί υπάρχει;». «Πότε δημιουργήθηκε σε μένα και σήμερα βασανίζομαι;».
Γράφει: Ειρήνη Χατζηαναγνώστου*
Αυτά είναι από τα πρώτα ερωτήματα που βλέπω να απασχολούν τους ανθρώπους με τους οποίους έρχομαι σε επαφή. Και είναι πολύ εύλογο να τους απασχολούν. Αυτά είναι εξάλλου και τα βασικά ερωτήματα που χρήζουν απαντήσεων άμεσα. Πως δημιουργήθηκε, δηλαδή το πρόβλημα στον καθένα από εμάς και γιατί.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά, ξεκινώντας από το παρελθόν και από το τι συνέβαινε όταν ήμασταν παιδιά για να φτάσουμε να απαντήσουμε το γιατί και το πως σήμερα αντιμετωπίζουμε τα συγκεκριμένα προβλήματα. Το πρώτο πράγμα που είναι το σημαντικότερο να αναφέρουμε είναι ότι όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε σήμερα, πηγάζουν από μια δύσκολη παιδική ηλικία. Σας κάνει εντύπωση αυτό; Στο πρώτο άκουσμα αυτής της άποψης, κάποιοι άνθρωποι νιώθουν δυσπιστία ως προς το πώς μπορεί να συμβαίνει αυτό. Κάποιοι άλλοι πάλι, είναι πιο έτοιμοι, έχουν σκεφτεί πολύ πάνω στο πρόβλημα τους και ξέρουν ήδη ότι αυτό πηγάζει από τα παιδικά τους χρόνια. Και πως μπορεί να έχει συμβεί αυτό; Το παιδί που έχει ζήσει μια δύσκολη παιδική ηλικία μπορεί να έχει γίνει αντικείμενο κακομεταχείρισης, μπορεί να το έχουν εγκαταλείψει, μπορεί να είναι στερημένο συναισθηματικά, να το έχουν ταπεινώσει, να το επέκριναν συνεχώς ή να έχει βιώσει τον αυταρχισμό από το οικογενειακό του περιβάλλον. Προσέξτε όμως. Όπως έχουμε κι άλλη φορά αναφέρει, και η υπερπροστασία των γονιών προς τα παιδιά δημιουργεί προβλήματα. Τα υπερβολικά πολλά καλά που δίνουν κάποιοι γονείς στα παιδιά τους, μπορεί να προκαλέσουν εξίσου σοβαρό τραύμα με τα παιδιά που βίωσαν μια δύσκολη παιδική ηλικία.
Οι πεποιθήσεις μας για τη ζωή, για τις σχέσεις, για τους άλλους ανθρώπους και κυρίως για το πώς ορίζουμε τον εαυτό μας αναπτύσσονται στην παιδική μας ηλικία και διαμορφώνονται σε όλο το υπόλοιπο της ζωής μας. Όλες αυτές οι πεποιθήσεις οργανώνονται και ομαδοποιούνται μέσα μας και μας βοηθούν έτσι να αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο γύρω μας όταν είμαστε παιδιά. Είναι δηλαδή μια διαδικασία απαραίτητη που γίνεται πάντα ώστε το παιδί να προσαρμόζεται και να μαθαίνει να διαχειρίζεται το περιβάλλον γύρω του στην προσπάθεια του να εντάξει τον εαυτό του μέσα σε αυτό.
Ενώ, λοιπόν, η δημιουργία και ομαδοποίηση αυτών των πεποιθήσεων έχει ιδιαίτερα προσαρμοστικό χαρακτήρα στην παιδική μας ηλικία, όταν αυτές διαιωνίζονται και εξακολουθούν το ίδιο απαράλλαχτα να αποτελούν τους κώδικες με τους οποίους συναλλασσόμαστε και στην ενήλικη ζωή μας, γίνονται τότε επώδυνες και δυσλειτουργικές. Κάπως έτσι παγιδεύουμε τον εαυτό μας σε έναν τρόπο ζωής που μας στερεί τη χαρά, την ικανοποίηση, τη δημιουργικότητα και την ευτυχία. Αυτή η παγίδευση του εαυτού μας, δημιουργεί προβλήματα στην προσωπικότητα μας και ανεπάρκειες στο χαρακτήρα μας, ιδιότητες που όχι μόνο αποτελούν μια συνεχή πηγή δυσφορίας για μας, αλλά εξίσου συχνά δυσκολεύουν και τους ανθρώπους που βρίσκονται γύρω μας.
Και κάπως έτσι, ξεκινώντας από την παιδική μας ηλικία φτάνουμε σήμερα να αντιμετωπίζουμε συγκεκριμένα προβλήματα που πάντα συνδέονται με το τότε…
* Η Ειρήνη Χατζηαναγνώστου είναι Ψυχολόγος- Ψυχοθεραπεύτρια παιδιών- εφήβων- ενηλίκων, και εξειδικευμένη στη Νόσο Alzheimer. Εργάζεται στο δικό της Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχοθεραπείας «Ψυχή & Λόγος» στην οδό Καβέτσου 13, Μυτιλήνη. Τηλέφωνο επικοινωνίας: 2251104284. Περισσότερες πληροφορίες στο eirinichatzianagnostou.blogspot.gr
Η Ειρήνη Χατζηαναγνώστου αρθρογραφεί κάθε Παρασκευή στο Lesvosnews.net
