&n
bsp;Οκτώβρης : Μήνας πρόληψης και ενημέρωσης για τον καρκίνο του μαστού
Μας αφορά όλους
Γράφει η Ειρήνη Χατζηαναγνώστου *
Ο καρκίνος του μαστού αποτελεί ίσως την πιο διαδεδομένη μορφή καρκίνου στις γυναίκες. Ωστόσο, αυτή η ασθένεια δεν «χτυπά» μόνο τις γυναίκες αλλά και τους άντρες. Ο μήνας Οκτώβρης είναι αφιερωμένος στην ενημέρωση και ευαισθητοποίηση του κοινού για τον καρκίνο του μαστού με σκοπό την πρόληψη. Είναι καλύτερο να προλαμβάνεις παρά να θεραπεύεις!
Αποφάσισα να γράψω γι’ αυτό το πρόβλημα, όχι από ιατρικής πλευράς αφού δεν άπτεται του αντικειμένου μου, αλλά από ψυχολογικής. Είναι ένα πρόβλημα που επηρεάζει βαθιά τον ψυχισμό της κάθε γυναίκας που νοσεί και είναι σημαντικό να γνωρίζουμε κάποια πράγματα, είτε είμαστε εκείνοι που νοσούν είτε εκείνοι που έχουν στο περιβάλλον τους γυναίκα ή και άντρα που νοσεί.
Όσες έχετε βιώσει αυτή την επώδυνη ψυχικά και σωματικά διαδικασία, σίγουρα θα αναγνωρίζετε στον εαυτό σας πλέον αλλαγές στον τρόπο που σκεφτόσαστε, που σχετιζόσαστε με τους ανθρώπους, αλλά και συνολικά στη ψυχοσύνθεση σας. Όταν βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τέτοιες δύσκολες και απειλητικές για τη ζωή μας καταστάσεις, πάντα αναθεωρούμε πολλά πράγματα, αλλάζουμε τις προτεραιότητες στη ζωή μας και οι αξίες που είχαμε πριν, ενδεχομένως τώρα να μην ισχύουν.
Η μεγάλη χρονική διάρκεια του καρκίνου του μαστού, από την εμφάνιση και διάγνωση του μέχρι και την αποθεραπεία του, κάνει τη γυναίκα να βιώσει ποικίλα και κατά βάση αρνητικά συναισθήματα. Αυτά δημιουργούνται από τις διάφορες φάσεις που περιλαμβάνει αυτή η μακρά πορεία βιώνοντας τον φόβο, την αβεβαιότητα, την αίσθηση θρήνου και απώλειας και τον πόνο, που είναι αδύνατο να αφήσουν ανεπηρέαστη την γυναίκα. Θεωρώ πως οι γυναίκες εκείνες δεν παύουνε ποτέ να ζούνε με τον φόβο μήπως εμφανίσουν ξανά κάποιον όγκο. Όλα αυτά τα έντονα συναισθήματα εξελίσσονται και μετατρέπονται σε νέες στάσεις, αξίες και πιστεύω της γυναίκας, που την κάνουν να βλέπει τα πράγματα υπό άλλο πρίσμα.
Ωστόσο, κάθε γυναίκα αντιδρά διαφορετικά στο πρόβλημα της. Κάποιες γυναίκες μπορεί να συνειδητοποιούν και να ενεργοποιούνται πολύ γρήγορα στην αντιμετώπιση της ασθένειας τους, ενώ άλλες να απωθούν το πρόβλημα σα να μην υπάρχει με συνέπεια να μην αναλαμβάνουν δράση με κόστος στην οργανική εξέλιξη του προβλήματος αλλά και τη μετέπειτα συναισθηματική τους προσαρμογή όταν ασθένεια προχωράει. Ο τρόπος που τελικά θα αντιμετωπίσει η γυναίκα το πρόβλημα της, θα επηρεάσει και τις συνέπειες που θα έχει στη ζωή της. Για παράδειγμα, αν επιλέξει να κλειστεί στο σπίτι και στον εαυτό της και άρα να αποκοπεί από το κοινωνικό της περιβάλλον, αυτό σημαίνει ότι μακροπρόθεσμα θα έχει συνέπειες στην κοινωνική της ζωή με ό,τι συνεπάγεται αυτή η κοινωνική απομόνωση.
Ένας άλλος τομέας που πολύ συχνά οι γυναίκες που νοσούν έχουν πρόβλημα, είναι η σεξουαλική τους ζωή και γενικότερα η σχέση τους με τον άντρα τους και την οικογένεια τους συνολικά. Θα μπορούσαμε να δούμε την ασθένεια και ως ένα οικογενειακό ζήτημα αφού επηρεάζονται άμεσα όλα τα μέλη της οικογένειας. Μπαίνουν σε μία διαδικασία αναπροσαρμογής και ανάληψης νέων ρόλων και καθηκόντων. Δημιουργούνται νέα συναισθήματα που δύσκολα μπορούν να διαχειριστούν, όπως στρες, στεναχώρια, συμπόνια και απελπισία. Θα λέγαμε δηλαδή ότι γίνεται κάτι σαν ανακατάταξη του οικογενειακού προγράμματος και ρυθμού. Όσον αφορά τις αλλαγές στη σχέση του ζευγαριού, συχνά αναβιώνουν άλυτα προβλήματα του παρελθόντος. Μια συζυγική σχέση που δεν ήταν καλή και πριν την εμφάνιση του καρκίνου στη γυναίκα, μπορεί να κλονιστεί και να επανεμφανιστούν φόβοι εγκατάλειψης που προϋπήρχαν. Έτσι, η γυναίκα που υποβλήθηκε σε μαστεκτομή αναρωτιέται «Άραγε ο σύζυγός μου θα με αγαπά όπως πριν;». Η απομάκρυνση του συζύγου δημιουργεί στη γυναίκα την εντύπωση ότι την απορρίπτει λόγω της μαστεκτομής. Αυτό δεν αποτελεί αιτία διαζυγίου, είναι όμως η αφορμή για να τερματιστεί μια σχέση που από πριν ήταν προβληματική. Αν ωστόσο η μεταξύ τους σχέση ήταν βαθιά, σταθερή και αληθινή, τότε έχουν μεγάλες πιθανότητες να ανταπεξέλθουν από κοινού στη κατάσταση. Σε αυτή τη φάση, η μόνη αιτία της πιθανής απομάκρυνσης των συζύγων μετά τη διάγνωση, είναι η ανάγκη τους να αφομοιώσουν και να προσαρμοστούν στη νέα τους πραγματικότητα. Σύντομα, όμως, το ξεπερνάνε και οι σχέσεις τους γίνονται και πάλι αμοιβαίες και σταθερές.
Όλη αυτή την κατάσταση μπορούν να την αντιμετωπίσουν οι γυναίκες πιο αποτελεσματικά με τη βοήθεια των ειδικών ψυχικής υγείας. Πιο συγκεκριμένα, η ψυχοθεραπεία μπορεί να τις βοηθήσει να βρουν συγκεκριμένους τρόπους να αντιμετωπίσουν τον πόνο, τη διαχείριση του άγχους, να τις διευκολύνει να εκφράσουν τα ποικίλα συναισθήματα που βιώνουν είτε κατά τη διάρκεια της ασθένειας, είτε και κατά την περίοδο της αποθεραπείας αλλά και να βρούνε νέο νόημα στη ζωή τους. Επίσης, μπορεί να παρέχει στήριξη στους συγγενείς και να τους καθοδηγεί ώστε να έχουν σωστή και βοηθητική στάση απέναντι στις ασθενείς.
* Η Ειρήνη Χατζηαναγνώστου είναι Ψυχολόγος- Ψυχοθεραπεύτρια παιδιών- εφήβων- ενηλίκων, και εξειδικευμένη στη Νόσο Alzheimer. Εργάζεται στο δικό της Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχοθεραπείας «Ψυχή & Λόγος» στην οδό Καβέτσου 13, Μυτιλήνη. Τηλέφωνο επικοινωνίας
: 2251104284. Περισσότερες πληροφορίες στο eirinichatzianagnostou.blogspot.gr
Η Ειρήνη Χατζηαναγνώστου αρθρογραφεί κάθε δεύτερη Δευτέρα στο Lesvosnews.net
