Τα όρια στη συμπεριφορά των παιδιών ως πυξίδα ασφαλείας

Γράφει η Ειρήνη Χατζηαναγνώστου * Πολύς λόγος γίνεται συνεχώς γύρω από τα όρια στη συμπεριφορά των παιδιών. Ποιος τα θέτει μέσα σε μια οικογένεια; Πολύ συχνά οι γονείς χάνουν τον έλεγχο και τελικά ,χωρίς άμεσα να το αντιλαμβάνονται, ο έλεγχος έχει περάσει στα παιδιά, τα οποία αρχικά ήθελαν να οριοθετήσουν. Περίεργο ε; Σαφώς. Αλλά όχι και τόσο δύσκολο να συμβεί.

Ας τα πάρουμε, όμως, τα πράγματα με τη σειρά για να κατανοήσουμε  με ποιο τρόπο τελικά μπορεί να χαθεί ο έλεγχος από τους γονείς και πως μπορούν να τον διατηρήσουν. Αρχικά, αυτό που θέλω να σημειώσω είναι ότι αυτό το κείμενο δεν απευθύνεται μόνο σε γονείς που έχουν μικρά παιδιά. Απευθύνεται σε όλους τους γονείς, ακόμη κι αν τα παιδιά τους βρίσκονται στην εφηβεία, και αυτό γιατί ΟΛΑ τα παιδιά έχουν ανάγκη από όρια και κανόνες σε όποια ηλικία κι αν βρίσκονται.

Αρκετοί γονείς δεν θέτουν όρια γιατί σ’ εκείνους δεν αρέσει να τους θέτουν όρια. Νιώθουν άσχημα όταν αυτό συμβεί και έτσι άσχημα πιστεύουν πως θα νιώθει και το παιδί τους αν εκείνοι του θέσουν όρια. Κάθε άλλο! Το παιδί νιώθει άσχημα όταν ΔΕΝ υπάρχουν όρια και όχι όταν υπάρχουν. Οι κανόνες και τα όρια κάνουν το παιδί να νιώθει ασφάλεια αφού κάθε στιγμή είναι ενήμερο για το τι μπορεί και επιτρέπεται να κάνει. Από την άλλη, η έλλειψη ορίων δημιουργεί χάος και ανασφάλεια στο παιδί με συνέπεια αυτό να εκδηλώνεται και στη συμπεριφορά του.

Το να θέσετε κανόνες στη συμπεριφορά του παιδιού σας, δεν είναι κάτι που  χωρίς λόγο πρέπει να γίνει απλά και μόνο επειδή είστε γονείς. Αντιθέτως, υπάρχουν σημαντικοί λόγοι για τους οποίους πρέπει να συμβεί αυτό. Ο βασικότερος από αυτούς είναι ότι μακροπρόθεσμα οι κανόνες βοηθούν το παιδί σας να αναπτύξει την ικανότητα του να ελέγχει το ίδιο τη συμπεριφορά του. Τα παιδιά αποκτούν αυτοέλεγχο επιβάλλοντας στον εαυτό τους τους κανόνες που τους έχουν επιβάλλει οι γονείς τους. Αν δεν ασκηθεί ποτέ στο παιδί ο εξωτερικός έλεγχος από τους γονείς του, δεν θα υπάρξει ποτέ και ο εσωτερικός έλεγχος. Παιδί χωρίς όρια σημαίνει και ενήλικας χωρίς όρια. Και αυτό είναι περισσότερο σημαντικό και σοβαρό απ’ ότι θεωρούμε πως είναι.

Προσοχή: Να είστε σταθεροί, λογικοί και συνεπείς στους κανόνες που θέτετε. Όταν ξέρετε ότι έχετε δίκιο, τότε να είστε αυστηροί. Αν δεν είστε αυστηροί και σταθεροί, τότε σημαίνει πως είτε υποχωρείτε εύκολα στην αντίσταση που θα φέρει το παιδί σας, είτε ότι δεν αντέχετε να το βλέπετε θυμωμένο. Όταν υποχωρήσετε στο κλάμα, στη γκρίνια ή στο θυμό του παιδιού σας, τότε σίγουρα πάει χαμένη η προσπάθεια σας και τότε ο έλεγχος περνάει στα χέρια του παιδιού. Ξέρει καλά ότι αν κλάψει, τελικά θα του κάνετε το χατίρι.

Φυσικά, το να είστε αυστηροί στα όρια που θέτετε, δεν σημαίνει πως το κάνετε για να αποδείξετε στο παιδί ποιος έχει την εξουσία και ποιος κάνει κουμάντο. Το ζητούμενο είναι το παιδί σας να καταλάβει ότι η εξουσία απορρέει από τη σοφία και τη σωστότερη κρίση σας σε σχέση με εκείνο. Έτσι θα σας εμπιστευτεί και θα καταφέρετε να συνεργαστείτε μακροπρόθεσμα πολύ καλύτερα. Είναι διαφορετικό το να σας ακούει, από το να σας φοβάται.

Να είστε αυστηροί, αλλά να θυμάστε να είστε λογικοί, δίκαιοι και ευέλικτοι όταν οι κανόνες σας είναι χωρίς νόημα.

Αυτός είναι ο σωστός συνδυασμός!

* Η Ειρήνη Χατζηαναγνώστου είναι Ψυχολόγος- Ψυχοθεραπεύτρια παιδιών- εφήβων- ενηλίκων, και εξειδικευμένη στη Νόσο Alzheimer. Εργάζεται στο δικό της Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχοθεραπείας «Ψυχή & Λόγος» στην οδό Καβέτσου 13, Μυτιλήνη. Τηλέφωνο επικοινωνίας

: 2251104284.  Περισσότερες πληροφορίες στο eirinichatzianagnostou.blogspot.gr