Εργαζόμενοι του Νοσοκομείου Μυτιλήνης περιγράφουν την κατάσταση που επικρατεί μετά την έξαρση της πανδημίας στο νησί μας:
Άφησαν να χαθεί το καλοκαίρι. Ενώ η πανδημία ήταν σε ύφεση κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, άφησαν να χαθεί η ευκαιρία για μιά οργανωμένη προσπάθεια, έτσι τώρα τρέχουν την τελευταία στιγμή με αμφίβολα αποτελέσματα.
Ως γνωστόν η Α και η Β Παθολογική έχουν γίνει κλινικές covid. Η νοσηλεία ενός ασθενούς covid είναι υπερδιπλάσια χρόνου και κόπου απο ενός κοινού ασθενούς μιας και προϋποθέτει μια σειρά ενεργειών από θάλαμο σε θάλαμο και απο ασθενή σε ασθενή. Τούτο βέβαια σημαίνει ότι δεν γίνετε με το ήδη υπάρχον προσωπικό να ανταπεξέλθεις, πόσο μάλιστα αν είσαι τον τελευταίο μήνα με μειον 2 άτομα.
Εδω ενδιαφέρον έχει να υπενθυμίσουμε ότι εργαζόμενοι συνεχίζουν να βρίσκονται παράτυπα σε κέντρα υγείας και σε πολυδύναμα ιατρεία.
Σε διαμαρτυρία λοιπόν του νοσηλευτικού προσωπικού η απάντηση ήταν υπομονή.
Φυσικά όταν είσαι σε ένα κλιματιζόμενο γραφείο σχεδιάζοντας τα μέτρα μπορείς να κάνεις υπομονή, όταν όμως παλεύεις για να σώσεις ανθρώπινες ζωές από ενα πρωτόγνωρο εχθρό δεν φτάνει η υπομονή και τα χειροκροτήματα.
Το ίδιο σκηνικό και στα επείγοντα του νοσοκομείου. Νευραλγικό σημείο υποδοχής όλων των περιστατικών που εν δυνάμη είναι φορείς. Προσωπικό εξουθενωμένο χωρίς προοπτική βελτίωσης των συνθηκών εργασίας.
Στα υπόλοιπα τμήματα χαοτική κατάσταση, με κλινικές να φιλοξενούν κάθε είδους παθολογικό περιστατικό. Για να μπορέσεις να προσφέρεις χρειάζεσαι χέρια και υλικά -τα ποδονάρια (προστατευτικό υποδημάτων) ήδη τελείωσαν-.
Το Βοστάνειο αντέχει μόνο με το ΦΙΛΟΤΙΜΟ των εργαζομένων.
