Κ
ι ενώ τις τελευταίες ημέρες το νούμερο ένα θέμα συζήτησης στο αγροτικό κόσμος της Λέσβου (και όχι μόνο) είναι η ανάρτηση των προσωρινών δικαιωμάτων για τη νέα περίοδο 2015-2020 η διεθνής μελέτη του Διεθνούς Συμβουλίου Ελαίας (IOC) καταλήγει στο συμπέρασμα ότι το 70% των ελαιώνων δεν είναι κερδοφόρο. Αν σκεφτούμε και τη φιμολογία για τα νέα φορολογικά μέτρα εις βάρος των αγροτών τότε μάλλον τα πράγματα δεν είναι αισιόδοξα για την ελαιοπαραγωγή του νησιού.Αναλυτικά το σημερινό δημοσίευμα του olivenews.gr
Με τιμές χαμηλότερες των 2,2 ευρώ το κιλό στις τιμές παραγωγού, πάνω από το 70% του παγκόσμιου ελαιώνα δεν είναι κερδοφόρο. Σε αυτό το συμπέρασμα καταλήγει η διεθνής μελέτη για το κόστος παραγωγής του ελαιολάδου του Διεθνούς Συμβουλίου Ελαίας (IOC).
Στο πλαίσιο της μελέτης αναλύθηκαν στοιχεία προερχόμενα από 15 κύριες ελαιοπαραγωγές χώρες-μέλη του IOC, ανάμεσα σε ελαιώνες 7 συστήματων καλλιέργειας, -4 παραδοσιακοί και 3 εντατικοί- ξηροί και αρδευόμενοι, μεγάλης και μέτριας κλίσης, και ανάλογα την πυκνότητα φύτευσης μελέτησαν το κόστος παραγωγής για κάθε ένα από τα παραπάνω. Η έκθεση τονίζει ότι το 74% της παγκόσμιας έκτασης ελαιώνων καλλιεργείται με παραδοσιακό τρόπο και το 26% με εντατικά συστήματα.
Ένα από τα κύρια συμπεράσματα είναι ότι ο μέσος όρος των τιμών του ελαιοπαραγωγού στον κόσμο ανέρχεται σε 2,78 ευρώ /κιλό ελαιολάδου . Αν ληφθεί υπόψη η επιφάνεια των ελαιώνων των χωρών που συμμετείχαν στη μελέτη τότε το κόστος καταλήγει στα 2,63 ευρώ/κιλό εκ των οποίων τα 2,33 αντιστοιχούν σε έξοδα καλλιέργειας και τα 0,45 ευρώ σε έξοδα μεταφοράς και άλεσης.
Ωστόσο, η μελέτη εντόπισε μεγάλες διαφορές στο κόστος καλλιέργειας μεταξύ των παραγωγών χωρών και μεταξύ των διαφόρων γεωργικών συστημάτων. Οι χώρες με το μέσο σταθμισμένο κόστος σημαντικά υψηλότερο από το μέσο όρο είναι, κατά σειρά, το Ιράν, ο Λίβανος, η Αλγερία, η Ουρουγουάη, η Ιταλία και το Ισραήλ, ενώ αντίθετα οι χώρες κάτω του μέσου όρου είναι το Μαρόκο, η Τυνησία και η Τουρκία. Η διαφορά κόστους μεταξύ των χωρών είναι πολύ υψηλή, όντας η υψηλότερη μέση τιμή στο Ιράν (ευρώ 6,26 ανά κιλό) και η χαμηλότερη στην Τουρκία (1,93 ευρώ το κιλό).
Σε γενικές γραμμές, οι χώρες που παρουσιάζουν ευνοϊκά κόστη παραγωγής είναι το Μαρόκο, η Τυνησία και η Τουρκία, γι αυτό τα επόμενα χρόνια αναμένεται να αυξηθεί η καλλιέργεια της ελιάς σε αυτές τις περιοχές, είτε μέσω ιδίων κεφαλαίων, είτε ξένων.
Η έκθεση επισημαίνει επίσης ότι υπάρχουν σημαντικές διαφορές στα κόστη από τη μία χώρα στην άλλη, ακόμη και μεταξύ αυτών με το ίδιο σύστημα καλλιέργειας, κυρίως λόγω των διαφορετικών χειρισμών και μηχανοποίησης. Με την βοήθεια της τεχνολογίας, και τη συνεχή εκπαίδευση μπορεί να επιτευχθεί μείωση στις χώρες με τα μεγαλύτερα κόστη.
