Γράφει: Νίκος Μανάβης / εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ
Οι κοπές ελαιοδέντρων καλά κρατούν σε όλη τη Λέσβο. Όλα δείχνουν ότι το φαινόμενο έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις κι είναι ενδεικτικό της οικονομικής ανέχειας στην οποία έχουν περιέλθει πολλοί κάτοικοι της Λέσβου. Ο ελαιώνας του νησιού δέχεται δεύτερο μεγάλο πλήγμα μέσα σε μία δεκαετία. Το πρώτο ήταν η πλήρης αποσύνδεση της επιδότησης από την παραγωγή, που μέσα σε λίγα χρόνια οδήγησε στην εγκατάλειψή του. Τώρα, ακολουθεί δεύτερο, που έρχεται ως συνέχεια καθώς όσοι κόβουν τα λιόδεντρα και τα πουλούν για καυσόξυλα εκμεταλλεύονται αυτό ακριβώς, ότι μεγάλο τμήμα του ελαιώνα έχει εγκαταλειφθεί.
Τούτη το πλήγμα δείχνει να είναι πιο επικίνδυνο κι από το λεγόμενο «μεγάλο κάμα» τού 1850. Τότε που μια απότομη αλλαγή στις θερμοκρασίες είχε ως αποτέλεσμα να καταστραφεί σχεδόν ολοσχερώς ο ελαιώνας της Λέσβου. Τότε, όμως, η ελαιοκαλλιέργεια ήταν σε άνθηση και πολύ γρήγορα φυτεύτηκαν νέα λιόδεντρα σε όλο το νησί. Τώρα κανείς δεν έχει λόγο να επανασυστήσει έναν κατεστραμμένο ελαιώνα, από τη στιγμή που οι τιμές του ελαιολάδου έχουν πέσει στα γνωστά εξευτελιστικά χαμηλά επίπεδα. Ξανά και ξανά… Το Σάββατο γράφαμε για μια σπείρα που έχει καταστρέψει ολόκληρα κτήματα κόβοντας ελαιόδεντρα στην περιοχή του Πολιχνίτου, της Βρίσας, των Βασιλικών και των γύρω χωριών. Χθες είχαμε νέες καταγγελίες για κοπή λιόδεντρων, στην περιοχή του Αφάλωνα, της Μόριας, της Παναγιούδας και της Θερμής. Θύμα κοπής ελαιόδεντρων έχει πέσει ο ελαιοπαραγωγός Στέλιος Καθιώτης, ο οποίος κατάγγειλε στο «Ε» ότι έχει διαπιστώσει κλοπή λιόδεντρων σε νοικιασμένο χωράφι του στον Αφάλωνα. Αλλά και σε άλλους ελαιώνες, όπως στην περιοχή Άγιος Γεώργιος της Μόριας, απέναντι από τις εγκαταστάσεις της κάβας «Σάντο» και στην περιοχή «Φανός» της Μόριας, κοντά στο Κόλπο Γέρας. Ο ελαιοτριβέας Βασίλης Κοκκινοφόρος από την περιοχή της Μόριας δηλώνει στο «Ε»: «Φέτος από τους παραγωγούς που έρχονται στο ελαιοτριβείο ακούω πολύ συχνά ότι άγνωστοι μπήκαν στα χωράφια και έκοψαν δέντρα ολόκληρα ή μεγάλα κλαδιά. Πιο συχνά ακούμε ότι κλάπηκαν κλαδιά και σπανιότερα δέντρα.»
Κατά την άποψη του κ. Κοκκινοφόρου, στην περιοχή της Μόριας και των γύρω χωριών δε λειτουργεί κάποια συγκεκριμένη σπείρα αλλά μεμονωμένα άτομα, που κόβουν μικρά δέντρα για να εξασφαλίσουν καυσόξυλα για τα σπίτια τους. Αυτή η εκτίμηση στηρίζεται στο ότι συνήθως κόβονται μεγάλα κλαδιά από τα δέντρα, τα οποία στη συνέχεια τεμαχίζονται επί τόπου και φορτώνονται στα αγροτικά αυτοκίνητα. Η κοπή και κλοπή δέντρων απαιτεί περισσότερα άτομα. Συνήθως είναι δύο άτομα που κόβουν ένα μικρό δέντρο, στη συνέχεια τεμαχίζουν τον κορμό και τα μεγάλα κλαδιά, τα φορτώνουν αμέσως στο όχημά τους και εξαφανίζονται. Η δράση αυτών των ιδιότυπων κλεφτών αναπτύσσεται τις νυχτερινές ώρες και σε μεγάλη απόσταση από τους κεντρικούς δρόμους, ώστε να μην γίνονται αντιληπτοί από τους περαστικούς. Σε αντίθεση με τις μεμονωμένες κλοπές στα βορειόχωρα της Μυτιλήνης, στην περιοχή του Πολιχνίτου λειτουργεί οργανωμένο κύκλωμα, το οποίο χρησιμοποιεί εργάτες και συγκεντρώνει μεγάλες ποσότητες ξύλων από λιόδεντρα και βαλανιδιές. Μάλιστα, συχνά - πυκνά η σπείρα Βρίσας-Πολιχνίτου κάνει και εξαγωγές καυσόξυλων με φορτηγά στην Αθήνα.
