yle="text-align:justify;" align="center">
Τιμούμε τους ανθρώπους που 38 χρόνια πριν σε δύσκολες συνθήκες είπαν και έπραξαν στην εποχή τους το «ως εδώ και μη παρέκει». Επίκαιρο στην εποχή του Μνημονίου από εκείνη τη μακρινή πια εποχή, είναι η δυνατότητα να τα βάζουμε με εξουσίες πολύ ισχυρότερες. Να διαμορφώνουμε το δικό μας κόσμο σε δύσκολες καταστάσεις, να εμπιστευόμαστε το διπλανό μας και να δημιουργούμε μαζί του κάτι κοινό, να ανακαλύπτουμε ότι η συλλογικότητα και η Μη Βία μπορούν να φέρνουν αποτελέσματα. Η Γενιά του Πολυτεχνείου, κυρίαρχη επί χρόνια στη δημόσια ζωή, είναι η γενιά που διαψεύστηκε και διέψευσε τις ελπίδες χρεώνοντας τον λογαριασμό στα παιδιά της. Οι νεότεροι πληρώνουν δυσανάλογο τίμημα για τις επιλογές των γονιών τους.Για εμάς όπως έχουμε επαναλάβει πολλές φορές η κρίση δεν είναι μόνο στην οικονομία, αλλά και στην κοινωνία και το περιβάλλον. Είναι σημαντικό επιτέλους να καταλάβουμε ότι αυτά που δεν πουλιούνται και δεν αγοράζονται, συνήθως είναι και τα πιο σημαντικά. Η ικανότητα να εμπιστευόμαστε το διπλανό μας και να δημιουργούμε μαζί του κάτι κοινό, είναι το κλειδί για τη χειραφέτηση της κοινωνίας και η ενεργός συμμετοχή των πολιτών, κάθε μέρα και όχι μόνο κάθε τέσσερα χρόνια, μπορεί ακόμη να αλλάξει τα πράγματα.
38 χρόνια μετά το Πολυτεχνείο, το χρεωκοπημένο πολιτικό σύστημα της χώρας προσπαθεί να παραμείνει στην εξουσία με δεκανίκια τους υμνητές της χούντας. Η Γενιά του Πολυτεχνείου, εκτός από την αποκατάσταση της δημοκρατίας και την ευρωπαϊκή τροχιά της Ελλάδας, συνδέθηκε δυστυχώς και με το αναπτυξιακό μοντέλο που μας έφερε στο χείλος του γκρεμού. Οι σημερινοί αγώνες έχουν να κάνουν κυρίως με το πώς η Γενιά του Μνημονίου θα καταφέρει να ζήσει με αξιοπρέπεια, βιωσιμότητα και αλληλεγγύη. Η μεταπολίτευση πέθανε, το μήνυμα του Πολυτεχνείου όμως πρέπει να μείνει ζωντανό.
