«Τοπόσημο» κυνισμού

Μόνο ως μνημείο πολιτικού κυνισμού θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η αναφορά  του Κυριάκου Μητσοτάκη στον Άη Στράτη ως «τοπόσημο διχασμού» στομήνυμά του για τα Θεοφάνεια Γιατί αφορά ένα νησί όπου μαρτύρησαν χιλιάδες ανώνυμοι και επώνυμοι κομμουνιστές και όι μόνο, όπως ο Κώστας Βάρναλης, ο Δημήτρης Γληνός, ο Μάνος Κατράκης, ο Γιάννης Ρίτσος και ο Μενέλαος Λουντέμης

Στον Άη Στράτη εξόρισαν τα καθεστώτα της χώρας από το 1920 έως και το 1962, όσους θεωρούσαν «επικίνδυνους» για την κυριαρχία τους, κατά κύριο λόγο τους κομμουνιστές. Το θανατονησί αυτό χρησιμοποίησε ως τόπο εξορίας ο Ιωάννης Μεταξάς και τον μιμήθηκαν τόσο οι κατοχικές όσο και οι πρώτες μεταπολεμικές και μετεμφυλιακές κυβερνήσεις. Τότε που το πογκρόμ εναντίον των κομμουνιστών από τοαστυνομικό κράτος της Δεξιάς,σε αγαστή, βέβαια, συνεργασία με το παρακράτος και τον «συμμαχικό παράγοντα» έφτασαν στο αποκορύφωμά τους.

Δεν πρόκειται, φυσικά, για κάποιο ‘γλωσσικό ολίσθημα’ του πρωθυπουργού ή ‘αστοχία’ των λογογράφων του Μαξίμου. Δεν ξεχνάμε, βέβαια, ότι ήταν αυτός που δήλωνε πριν μερικά χρόνια ότιέναν 17χρονο δεν τον ενδιαφέρει η δολοφονία Λαμπράκηπριν 50 χρόνια, αποδεικνύοντας ότι, όχι μόνο έχει ασθενή μνήμη, αλλά συμβάλλει και στην αναθεώρηση της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Αυτός που, εξοργίζοντας το πανελλήνιο, δήλωνε στη Βουλή πως ήταν «ο μικρότερος πολιτικός κρατούμενος στο Παρίσι»!

Δεν είναι τυχαίο ότι οι ομογάλακτοι του κ. Μητσοτάκη στη Θεσσαλονίκη και τα ακροδεξιά στοιχεία της πόλης επιχειρούν το σβήσιμο της ιστορικής της μνήμης, απαιτώντας, με τη συνδρομή της Εθνικής Αρχής Διαφάνειας, την αποκαθήλωση της ‘διχαστικής΄- οποία σατανική σύμπτωση! - αναθηματικής στήλης, ανάμεσα στο Βασιλικό Θέατρο και το Λευκό Πύργο, που τιμά τους αντάρτες του ΕΛΑΣ, τους απελευθερωτές της πόλης από τους Ναζί, στις 30 Οκτωβρίου 1944;

Ο Σύνδεσμός μας, όπως πάντα θα βρεθεί απέναντι σε κάθε κρατική και παρακρατική προσπάθεια παραχάραξης του αντιστασιακού - αγωνιστικού παρελθόντος της χώρας μας,  πάντα πιστός στο πρόταγμα ότι: «Ο αγώνας του ανθρώπου ενάντια στην εξουσία είναι ο αγώνας της μνήμης ενάντια στη λήθη».