Όλα τρέχουν γρήγορα.
Πολλοί είναι οι άνθρωποι που έχουν φοβηθεί. Έχουν ανυσηχήσει. Ξανασυναντούν τον συντηρητικό τους εαυτό.
Αυτόν που υπερέβησαν στις τελευταίες εκλογές.
Είναι φυσιολογικό.
Ο Έλληνας τα τελευταία πολλά χρόνια, έμαθε μόνο την τέχνη της επιβίωσης. Την κανονική ζωή την ξέχασε.
Η ιδεολογία ήταν το τελευταίο πράγμα που τον ένοιαζε. Να έχει το σπίτι του, την οικογένεια του, τα παιδιά του, τους όποιους δικούς του.
Όταν νιώσει ότι κάποιος από αυτούς κινδυνεύει, αγριεύει. Αλλάζει πρόσωπο.
“Θα έχω λεφτά να πάω στο Σουπερ Μάρκετ;“, με ρώτησε μία φίλη μου σήμερα.
“Ρε συ, μήπως το έχουν παρακάνει και αυτοί;“, μου είπε ένας άλλος.
“Δεν μπορούν να βάλουν λίγο νερό στο κρασί τους;“
“Δεν βλέπεις ότι οι τράπεζες θα κλείσουν; Ποιος θα τους συγκρατήσει όλους αυτούς τους ανθρώπους;”
Συμπέρασμα.
Η επανάσταση στην Ελλάδα μπορεί να γίνει μόνο με ανοιχτές τις τράπεζες.
Η ιδέα μίας κλειστής τράπεζας, πανικοβάλει τους ανθρώπους, που δεν μπορούν να διαχειριστούν τις πληροφορίες των δημοσιογράφων, αλλά ούτε και να καταλάβουν τι παιχνίδια παίζονται.
Γιατί η κυβέρνηση δεν έχει σχεδόν κανέναν δημοσιογράφο με το μέρος της.
Άλλο ερώτημα θέτει η κυβέρνηση στο δημοψήφισμα και άλλο ερώτημα προβάλλουν οι τηλεοράσεις.
Ισχυρότερη κυβέρνηση είναι η τηλεόραση που σου μιλάει κάθε μέρα.
Είναι λογικό. Πας σε έναν γιατρό και σου λέει “…σε 48 ώρες πεθαίνεις”. Δεν σε παίρνει ούτε να γελάσεις, ούτε να σκεφτείς. Όλα σου φαίνονται άσκοπα.
Η ανατροπή του Ιουνίου είχε μελετηθεί εδώ και καιρό. Είχα κάνει, ευτυχώς, έγκαιρα αναφορά σε αυτή την ανατροπή.
Έφτασε η ώρα!
Την Τρίτη τελειώνει το πρόγραμμα. Απομένει μία τελευταία κίνηση.
Η κυβέρνηση έχει τουλάχιστον 2 επιλογές. Να βρει λύση τώρα. Να κλείσει την διαπραγμάτευση, αφού πρώτα την ξανανοίξει.
Φαίνεται από τις δηλώσεις τους, ότι έχουν τη διάθεση να πάρουν πίσω τα τελευταία μέτρα που πρόσθεσαν με εντολή του Σόϊμπλε.
Το κάνανε για να ρίξουν την κυβέρνηση, αφού δεν θα περνούσαν τα μέτρα από την βουλή και να τοποθετήσουν τον εκλεκτό τους Θεοδωράκη ή σε τελική ανάλυση τον Αβραμόπουλο.
Τον Σαμαρά δεν τον παίζουν, τον χρησιμοποιούν μόνο. Ψάχνουν ήδη τον καινούργιο αρχηγό στη Νέα Δημοκρατία.
Απλά δεν θέλουν να κάνουν λάθος επιλογή προσώπου.
Kαλύτερη συμφωνία, είναι η συμφωνία με την οποία θα αισθάνεται ικανοποιημένος ο λαός.
Αλλά λαός με κλειστές τράπεζες δεν σκέφτεται το ίδιο.
Μπαίνει ο Ιούλιος. Οι θάλασσες περιμένουν. Από τον τουρισμό ζει εν πολλοίς αυτή η χώρα και ύστερα από αυτό τον σκληρό πόλεμο, που όλοι ξέρουν ότι έδωσε ο Πρωθυπουργός, θα κατανοήσουν το περιεχόμενο της συμφωνίας.
Ο πολεμιστής πάντα χαίρει εκτίμησης. Με τράπεζες κλειστές όμως, με τρομοκρατημένους πολίτες μπροστά στα ΑΤΜ, με κανάλια συνδεδεμένα διαρκώς στα βενζινάδικα και στα Σούπερ Μάρκετ, η διαχείριση θα είναι εξαιρετικά δύσκολη.
Τα θηρία, είναι θηρία. Ο Δαυίδ νίκησε τον Γολιάθ. Εδώ είναι 18 Γολιάθ και ο Τσίπρας με μία πέτρα στο χέρι.
Καταφέραμε ήδη πολλά σαν χώρα. Είναι η ώρα να έχουμε τη συμφωνία που μας αξίζει.
Και είναι η ώρα ο λαός να πει το μεγάλο ΟΧΙ σε αυτόν τον ασύλληπτο εκβιασμό των μεταλλαγμένων Ευρωπαίων ηγετών.
Όταν σε πατάει ένα τανκ, έχεις δικαίωμα πεθαίνοντας να φωνάξεις ΟΧΙ.
Δεν θα σε κατηγορήσει κανείς.
Το να προσδοκάς όμως από το τανκ, ότι δεν θα σε πατήσει επειδή του μιλάς με λόγια δίκαια, είναι σχεδόν αυταπάτη σε αυτή την άγρια εποχή.
Όταν μάλιστα το τανκ το οδηγούν ξένοι και Έλληνες μαζί. Το έχει καβαλήσει η Φώφη, η οποία αποδεικνύεται δεξιότερη των Δεξιών, το έχει καβαλήσει ο Θεοδωράκης, το έχει καβαλήσει ο Σαμαράς και πίσω κρυμμένοι από το τανκς σπρώχνουν και οι Κουτσουμπιστές.
Μένουν 48 ώρες να γίνουν όσα πρέπει να γίνουν, ώστε να μην ξεθυμάνει η πίστη προς το καλύτερο, να μην εξατμιστεί η βάσιμη ελπίδα του λαού και να μην γίνει η ανησυχία οργή, αφού την γλάστρα της οργής την ποτίζουν ακατάπαυστα τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.
Πρέπει η αξιοπρέπεια να νικήσει, αλλά πρέπει πρώτα ο φόβος να ησυχάσει.
Και δε νομίζω ότι ο φόβος καταλαγιάζει με κλειστες τράπεζες.
Η ψυχραιμία θα υπάρξει, αλλά το αίσθημα ανασφάλειας μίας κλειστής τράπεζας δεν είναι εύκολο διαχειρίσιμο.
Όλα μπορούν να συμβούν, όλα μπορούν να αλλάξουν μέσα σε 48 ώρες. Η αξιοπρέπει θα είναι ο μοχλός για να φτάσουμε στο ποθητό.
Εντός Ευρώ.
Κάθε άλλη πυξίδα, θα μας οδηγήσει στα χειρότερα. Έστω και αν προσωρινά πάρουμε ένα χάδι επιβίωσης από τα ξένα χέρια.
http://www.altsantiri.gr/
