Σωρηδόν παραιτούνται από τον Δήμο οι αιρετοί. Κάθε τόσο και διαφορετικός. Βλέπουν οι άνθρωποι πως δεν μπορούν να αντιπαλέψουν, όχι τίποτα άλλο παρά το τέρας της ασυνεννοησίας. Συνεχώς μας λένε οι υπεύθυνοι πως δεν υπάρχουν χρήματα. Θα θέλαμε να δούμε λίγο πόσο τα δεινά του τόπου εξαρτώνται άμεσα από αυτόν τον παράγοντα. Μεγαλώσαμε (ναι , το κατάφεραν και αυτό οι πατεράδες μας) σκεπτόμενοι πως τα πάντα στις μέρες μας είναι χρήμα. Και μεταφράσαμε τις σχέσεις και τα πιστεύω μας ανάλογα με το τι είχε η τσέπη, ή τι μπορεί να μας αποφέρουν οι κινήσεις μας. Τι κρίμα. Τα χρήματα μας πρόδωσαν. Ξεχάσαμε κάτι ζωτικό: πως υπάρχουν πάρα πολλά πράγματα που είναι θέμα θέλησης και όχι χρημάτων.
Θα ρωτήσουμε ορισμένα πράγματα, ως τροφή για σκέψη. Λίγα πράγματα ενδεικτικά, επιλεγμένα από έναν μακρύ κατάλογο που μπορεί να φτιαχτεί. Απαντήσεις δεν περιμένουμε. Ας είναι όμως η κάθε ερώτηση μια υπόδειξη του ότι σκεφτόμαστε ακόμα, λίγο καλύτερα και λίγο βαθύτερα από αυτό που μας αναγκάζουν.
Προς τον κ. Δήμαρχο, το Δημοτικό Συμβούλιο, τους άρχοντες και αρμόδιους του τόπου και κάθε υπηρεσίας:
1) Πόσο κοστίζει να βαφτούν οι διαβάσεις στους δρόμους; Κινδυνεύουν καθημερινά οι πεζοί. Πόσο κοστίζει μια λευκή γραμμή στον δρόμο που ορίζει την ζωή και τον θάνατο για τους οδηγούς; Κοστίζει ένα-δυο υπαλλήλους που έτσι και αλλιώς τους πληρώνετε και εκατό κιλά μπογιά, έστω για την πόλη της Μυτιλήνης. Δεν κοστίζει τίποτα. Κοστίζει να βάλτε να γίνει η δουλειά. Ποίες είναι οι προτεραιότητές σας;
2) Πόσο κοστίζει να αντικαταστήσετε τη ρημαγμένη σήμανση στους δρόμους της πόλης; Όταν σκοτωθεί κάποιος αδαής τουρίστας θα πούμε ότι δεν ήξερε τους δρόμους. Πόσο κοστίζει να βάλετε κάποιον να καθαρίσει από τους καθρέφτες στις διασταυρώσεις τα αυτοκόλλητα και τις μουτζούρες; Δεν κοστίζει τίποτα που δεν πληρώνει ήδη ο πολίτης (θέλετε να σας στείλω τον λογαριασμό της ΔΕΗ;).
Δεν προλαβαίνετε; Είναι λίγοι οι υπάλληλοι και κακοπληρωμένοι; Για δείξτε μας το καθημερινό πρόγραμμα του έμψυχου υλικού σας, που τους διαθέτετε, με ποια σειρά, τι κάνουν καθημερινά και ποιος είναι ο προγραμματισμός σας σε βάθος χρόνου! Και δείξτε μας παρακαλώ και παλιότερους σχεδιασμούς, προ κρίσης να δούμε αν έχουν αλλάξει τα πράγματα από τοτε, τον καιρό της ευμάρειας και της επιδότησης!
Για ετούτα τα δυο θέματα και για άλλα καθαριότητας και οργάνωσης θα πιάσετε πάλι το τροπάρι με τους εποχικούς με τα λεφτά που δεν υπάρχουν…Ρωτώ ξανά ένα μόνο πράγμα: είστε βέβαιοι πως μπορείτε να αποδείξετε πως το έμψυχο υλικό που ήδη διαθέτετε και ήδη πληρώνετε έχετε άρτια οργανωμένο ώστε να αποδίδει έργο; Πείστε με εμένα και το σύνολο των πολιτών με επιχειρήματα και άριθμους… Τα κόλπα με τον Καλλικράτη, τα λόγια με την κακιά Αθήνα που δεν στέλνει λεφτά, δεν πείθουν κανέναν πια. Και δεν πείθουν γιατί προβάλλει το παρακάτω ερώτημα:
3) Πόσο κοστίζει να οργανωθείτε; Πόσο κοστίζει να μην κάνετε τσίρκο της δημοτικές συνεδριάσεις; Πόσο κοστίζει να πείτε επιτέλους, υπάρχει μεγάλο πρόβλημα ας τα βάλουμε κάτω όλοι μαζί; Να αναλάβετε πρωτοβουλίες προσέγγισης πολιτών, επιχειρηματιών, οργανώσεων; Υπάρχουν παραδείγματα από άλλους Δήμους της Ελλάδας. ΘΑ πείτε, είμαστε ένας Δήμος έκτρωμα, τεράστιος! Σας απαντώ: το μέγεθος αυτό δεν είναι μόνο μειονέκτημα, κρύβει και δυναμική. Αν δεν έχετε εκατό κιλά μπογιά, θα μπορούσατε να είχατε φίλους που σας εμπιστεύονται. Είμαστε μικρή κοινωνία. Οι ψηφοφόροι σας γιατί δεν δίνουν από ένα κιλό μπογιά ο καθένας. Δεν έχετε όμως φίλους. Σας απαξιώνουν. Λένε «σιγά μην δώσω εγώ, εδώ εκείνοι δεν κάνουν αυτό και αυτό και αυτό». Το έχετε καταλάβει πως οι μεταξύ σας καυγάδες το μόνο που κάνουν είναι να δείχνουν πως στην ουσία δεν σας ενδιαφέρει; Νιώθετε πως ο κόσμος στην καρδιά του σας απαξιώνει; Δεν ακούτε τις καθημερινές του κουβέντες; Πως ζείτε ξέροντας ότι η πλειοψηφία περνάτε και φανερά ή κρυφά σας μουντζώνουν;
4) Πόσο κοστίζουν τα λεφτά που ήρθαν και έφυγαν επειδή δεν μπορούσατε να τα βρείτε μεταξύ σας; Λεφτά από την ευρωπαϊκή ένωση, κονδύλια για διάφορες υπηρεσίες τα οποία μικροκομματικά και τοπικιστικά χάθηκαν, γύρισαν πίσω; Πόσο κοστίζει αυτό; Πολλά ήταν και θα είναι τα πρωτοσέλιδα με τις ευκαιρίες που στο όνομα των πολιτών, πέρασαν και τις χάσατε.
Ξέρετε τι; Δεν είναι κενά λόγια όλα τούτα. Ούτε αοριστολογίες. Έχετε πιο πολλά στοιχεία στα χέρια σας από μένα για να αποδείξετε τα λεγόμενά μου. Άλλα βρίσκουν τον δρόμο σε πρωτοσέλιδα, άλλα θα μείνουν κρυφά. Μιλώ σε εσάς σήμερα, δεν θέλω να πείσω κανέναν άλλο. Είναι το κατακάθι της ανικανότητας σας. Ο κόσμος είναι κουρασμένος, προφανώς θα σας ξαναψηφίσουν. Ο κόσμος στην χώρα μας έχει τρομερές ελλείψεις παιδείας, σύμβολα των οποίων είστε εσείς.
Η καλυτέρευση της ζωής μας δεν είναι πάντα θέμα χρημάτων. Τις περισσότερες φορες είναι θέμα αξιοπιστίας, συνεργασίας και συνέπειας. Αυτά που σας λείπουν. Αν δεν μπορείτε να αντιπαλέψετε το σύστημα, παραιτηθείτε ΜΑΖΙΚΑ, στην τελική. Δεν είστε οι σωτήρες του τόπου. Εξουσιολάγνοι, ίσως; Έτσι θα δείξετε πως τουλάχιστον έχετε συνέπεια. Όμως δεν θα το κάνετε. Γιατί πίσω από παχυά και κούφια λόγια μπορεί να κρυφτεί κανείς πολύ καλά. Από αυτό είστε άριστοι. Κοιτώ μπροστά μου το παράδειγμα ενεργών πολιτών. Μια χούφτα από αυτους κάνουν την διαφορά. Μια χούφτα με ελάχιστους πόρους. Μια χούφτα πολίτες με τους οποίους προσπαθείτε να βγάλετε φωτογραφίες μπας και κάτι από τιν καινοτομία τους «κολλήσει» και σε εσάς. Είστε ξοφλημένοι. Και τράβατε εμάς τους νεότερους μαζί, στο κενοτάφειο που χρόνια τώρα σκάβετε.
