του Κώστα Βελούτσου
Είναι απόκριες και όλα, μα όλα επιτρέπονται. Τίποτα δεν απαγορεύεται τίποτα δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο στη γιορτή της μάσκας και του ξεφαντώματος. Ακόμα κι αυτό το eurogroup δεν θα μπορούσε να μας πτοήσει, όποια κι αν ήταν η απόφαση, μια και είμαστε έλληνες και η διασκέδαση δεν μας εγκαταλείπει ποτέ. Πόσο μάλλον τώρα αφού πήραμε αυτό που θέλαμε κι αισθανόμαστε με το δίκιο μας νικητές. Για πόσο όμως θα είμαστε από πάνω κανείς δεν το γνωρίζει. Έως τον Ιούνη και μετά βλέπουμε.
Πάντως ήρθε λίγο απότομο στους ευρωπαίους «εταίρους» μας αυτό που γινόταν όλες τις τελευταίες ημέρες. Αλλιώς είχαν συνηθίσει εδώ που τα λέμε, και ξαφνικά τους προέκυψε ένας τύπος δίχως γραβάτα, με τους γιακάδες του σακακιού του μονίμως σηκωμένους. Και το χειρότερο για εκείνους δεν σήκωνε πολλά-πολλά ούτε καν αστειάκια παρά το χαμόγελό του.
Είχαν μάθει πολύ χαλαρά οι «φίλοι» μας, να είναι μες στα γέλια και στις χαρές όταν μας έβλεπαν, να μας χτυπούν την πλάτη δήθεν φιλικά και να παίρνουν τις υπογραφές των πρώην υπουργών της οικονομίας. Μέχρι και με e-mail έστελναν για το τι ακριβώς ζητούσαν από την κυβέρνηση, και το υστερόγραφο –φαντάζομαι- θα έλεγε πιστή εφαρμογή από εμάς, αλλιώς… Και να οι μειώσεις των μισθών, νέες εξαγγελίες, νέα μέτρα για να μη χαλάσουμε αυτή την σχέση στοργής με τους εταίρους μας.
Κάτι άλλαξε όμως και δεν είναι αποκριάτικο αστείο. Κάποιοι έβαλαν επιτέλους την μάσκα του τρόμου, πετώντας μακριά αυτή με το ηλίθιο γέλιο και άλλοι φόρεσαν την ελληνική γαλανόλευκη μάσκα του απλού πολίτη εκείνου που φώναζε αλλά πρωτίστως κανένας δεν τον άκουγε…
