H σκατοψυχιά απέναντι στο "ξένο"
"Θυμάμαι τους δικούς μας που ήρθαν το 22 από’ Σμύρνη ,αλλά και μετά με την ανταλλαγή πληθυσμών ..
Άκουγα ιστορίες από τη γιαγιά της Καδιανής [ ζωντανά ερημωμένα κομμάτια μνήμης ] ήρθαν διωγμένοι και κάθισαν σε μια περιοχή που σήμερα ονομάζεται τσαντίρια ..
Είχαν στήσει τσαντίρια οι άνθρωποι και έμεινε το όνομα στην περιοχή .....
Μου έλεγε λοιπόν η γιαγιά της ότι γεννούσε η μάνα της ,κοιλοπονούσε τρεις μέρες και δεν έβγαινε το παιδί ..Κατέβαινε στραβά καθώς λέγανε οι γηραιότερες ....
Φρικτούς πόνους, ουρλιαχτά κλάματα ..
Έτρεξε ο άντρας της ο Μικρασιάτης να βρει γιατρό μα τίποτα ..Κανείς ..…
Γύρισε όλα τα χωριά προσπαθώντας να σώσει τη γυναίκα του ..
Είχαν τρία παιδιά, μωρό σχεδόν το τελευταίο ίσα που στρατάριζε .Κι τα άλλα τεσσάρων και εφτά .
Απελπισμένος μη μπορώντας να κάνει κάτι άλλο κάθισε δίπλα στην γυναίκα του ..
Του ζήτησε ένα κομμάτι σκώτι ,ήταν Χριστούγεννα ..
Βγήκε στο χωριό και ζητούσε να πληρώσει να του δώσουν λιγάκι συκώτι για τη γυναίκα του ..
Είχαν κάποιες χρυσές λίρες που είχαν προλάβει απ΄ την καταστροφή .. .Πλήρωνε όσο όσο ..
.Κανείς δεν του έδωσε ,έκλειναν οι πόρτες από όπου περνούσε .. Αργά το βράδυ κάποιος τον λυπήθηκε και του έδωσε ένα μικρό κομματάκι ισα τρία δάχτυλα ..
Το έβαλε στο χέρι του και έτρεξε αλλά η γυναίκα του είχε πεθάνει ..
Την έθαψαν στα χωράφια εκεί έξω μαζί με το μωρό στην κοιλία της -και το κομμάτι το σκώτι - το έκλεισε το χέρι της σαν στέρνο αντίο ..η παραγγελιά της .
Ακόμα και σήμερα στα χωράφια εκεί όταν οργώνουν τη γη ξεθάβουν κόκκαλα προσφύγων ..
Σήμερα που κάποιοι βρίζουν τους εξαθλιωμένους πρόσφυγες καλό είναι να διαβάσουν την ιστορία αυτού του τόπου μπας και ξεστραβωθούν και δουν ότι πρόσφυγες μπορεί να ήταν και οι παππούδες τους ..
Πέρα απ αυτό η ιστορία αυτού του τόπου είναι γραμμένη με αίμα και αγώνες και την τιμάμε μόνο όταν τιμάμε βοηθώντας τους ανθρώπους που έρχονται ξεριζωμένοι από τη γη και τα πατρογονικά τους .
Αυτό το ΜΙΣΟΣ και ο ρατσισμός δεν μπορεί να διαιωνίζεται εσαεί.
Διάβασα πριν λίγο τις δηλώσεις του Νότη Σφακιανάκη ,αυτού του ανθρωπόμορφου τέρατος του υμνητή του φασισμού και αναρωτήθηκα ..Άραγε θα πάει κανείς Άνθρωπος να τον ακούσει και να τον χειροκροτήσει ;;;
Μάλλον είχε δίκιο ο Χατζιδάκις για το τέρας …Συνηθίσαμε την όψη και του μοιάσαμε"
----------------
Έλαβα χτες αυτό το μήνυμα από τον Ηρακλή Αντωνογιαννάκη που με άφησε μουδιασμένο. Ζήτησα άδεια να το δημοσιεύσω. Όσο κι αν έχουν αλλάξει τα δεδομένα από το '22 όσο κι αν οι συγκρίσεις είναι δύσκολο να γίνουν μια σταθερά μας επιτρέπει να μιλήσουμε σε στέρεη βάση : η σκατοψυχιά απέναντι στο "ξένο". Και το πόσο η άρχουσα ελίτ βολεύεται με το να βάζει τους αδύναμους να παλεύουν μεταξύ τους για να κάθεται εκείνη στον αλαβάστρινο θρόνο, ανενόχλητη. Η ιστορία είναι αληθινή. Παρακαλώ διαβάστε τη και διαδώστε τη.
Ηρακλής Αντωνογιάννακης via Γιώργος Τυρίκος Εργάς
