Χρονογράφημα: Μνήμη Ερμόλαου Παπαστεφανή

Χρονογράφημα

Μνήμη Ερμόλαου Παπαστεφανή
 

του Στρατή Μπαλάσκα *

Ανήμερα της Πρωτοχρονιάς που λέτε βρέθηκα με κάτι φίλους σε μια ταβέρνα. Το ένα έφερε το άλλο κι ήπια λίγο παραπάνω… Όχι πολύ. Ένα καραφάκι όλο κι όλο… Ήταν καλή κι η παρέα, γελάσαμε για το καλό του χρόνου και κάποια στιγμή είπαμε κι ένα τραγούδι, οπότε ένας της παρέας έριξε κι ένα χορό. Όχι τίποτα το ιδιαίτερο. Έτσι για το καλό του χρόνου να ξορκίσουμε αυτό το κακό που ζούμε βρε αδερφέ.. Τόσα χρόνια μνημόνια, τόση δυστυχία γύρω μας κι αυτοί οι… μαύροι που έχουν κατακλύσει το νησί και δε μας αφήνουν να δούμε άσπρη μέρα.

Στο δρόμο ένα περιπολικό της τροχαίας έκανε έλεγχο των διερχομένων οδηγών. Με σταμάτησαν.

Ευγενικοί οι ελεγκτές αστυνομικοί ευχήθηκαν καλή χρονιά και με ρώτησαν αν έχω πιει. «Ένα καραφάκι ούζο ρε παιδιά. Έτσι για το καλό. Να πάει καλύτερα ο καινούργιος χρόνος». Φύσηξα σε αυτό το μηχάνημα και βρέθηκα …πιωμένος. «Ένα καραφάκι ούζο ήπια βρε παιδιά, ένα καραφάκι. Μια χαρά είμαι. Δεν είμαι μεθυσμένος. Ξέρετε τι τραβάω; Όλη μέρα τρέχω και στο τέλος του μήνα πλήρωσε φόρους, πλήρωσε χρέη, κεφάλι δε σηκώνω…».

Το πρόστιμο που μου επιβλήθηκε ήταν 700 ευρώ. Για 90 μέρες μου πήραν το δίπλωμα. Το αυτοκίνητο μου το πήραν επί τόπου για να το πάνε και να το ασφαλίσουν κάπου. Όσον αφορά εμένα με βάλανε στο πίσω κάθισμα του περιπολικού να με πάνε σπίτι… «Παρά κάτι γλύτωσες το αυτόφωρο. Και ευχαριστημένος να είσαι….» μου είπαν.

Έσκυψα το κεφάλι. Τι να έκανα; Μπήκα στο περιπολικό.

Στο πίσω κάθισμα ένα μπουκάλι κρασί άδειο. Τρία κουτάκια μπύρας άδεια. Και δυο κουτιά πίτσας.

Ξύπνησε μέσα μου το αίσθημα του αδικημένου. «Τι έγινε ρε παιδιά γλεντούσαμε για την καινούργια χρονιά;» είπα αναθαρημένος.

«Ξέρετε τι είναι κύριε να κάνεις πρωτοχρονιά μακριά από το σπίτι σου; Ξέρετε τι τραβάμε με όλα ετούτα που συμβαίνουν; Καλούμαστε να διαχειριστούμε όλη αυτή την κρίση που εσείς οι δημοσιογράφοι τη λέτε προσφυγική. Χωρίς ανθρώπους και υλικά. Ως και τα λάστιχα του αυτοκινήτου που σε κουβαλάμε φθαρμένα είναι… Ένα κρασί ήπιαμε κάποια στιγμή που ανασάναμε από το τρέξιμο. Έτσι για το καλό του χρόνου. Σας ενοχλεί αυτό;»

Σκέφτηκα πως κι εγώ ένα ούζο ήπια αλλά αυτό για μένα απαγορεύεται. Για τον ελεγχόμενο απαγορεύεται. Για τον ελεγκτή γιατί επιτρέπεται; Δε τη συνέχισα όμως την κουβέντα. Ήταν κι αυτά τα 700 ευρώ πρόστιμο στη τσέπη…

Στη γωνία λίγο πριν το σπίτι μου με άφησαν. Να περπατήσω λίγο «να πάρω αέρα να συνέλθω….» μου είπαν. «Μα καλά είμαι» πήγα να πω αλλά το χαρτάκι με τα 700 ευρώ πρόστιμο δε με άφηνε να μιλήσω.

Και έξαφνα χωρίς να το πολυκαταλάβω κάτι ένιωσα περίεργο, ένα τσούξιμο, ένα ταρακούνημα, έπεσα κάτω, μια ρόδα πάνω στο κεφάλι μου διέκρινα.

Και μετά σιωπή. Όταν ξανάνοιξα τα μάτια μου φορούσα μια λευκή ρόμπα και στεκόμουνα μπροστά σε ένα τραπέζι με κρασιά, ούζα και μεζέδες. Κάτι παππούδες με γένια καλαμπούριζαν τρωγοπίνοντας με κάτι άλλα παιδάκια με φτερά στις πλάτες.

«Δε μου λες ρε φίλε, μέρα που είναι, δεν μπορούσες να περιμένεις λίγο και να μας έρθεις αύριο; Ξέρεις τι τραβάμε εδώ πάνω ολημερίς και ολονυκτίς. Ξέρεις τι είναι να δουλεύουμε μακριά από το σπίτι μας. Και να μη μπορούμε να μεταδώσουμε και live στο fαcebook το γλέντι μας γιατί ο Μεγάλος μας έκοψε το wi fi και τα δεδομένα είναι πανάκριβα εδώ πάνω; Και πρόσεξε ξέρουμε για σένα. Ούτε μια φορά δεν έγραψες για τα πόσα καλά προσφέρουμε… Κάτσε και περίμενε. Ο Άγιος Πέτρος χορεύει στο διπλανό συννεφάκι το ‘ο χάρος βγήκε παγανιά….’. Ολοκληρώνει κι έρχεται…»

Πάγωσα, Ο Μεγάλος; Ο άγιος Πέτρος; Που είμαι; Τι είναι εδώ; Τι έπαθα; Τι έπαθα; Τι έπαθα;

Μια σπρωξιά από αυτή που κοιμάται δίπλα μου, που λέει ο φίλος μου ο Χρήστος, με επανέφερε στον κόσμο ετούτο. Ξύπνησα.

Πω πω τι όνειρο ήταν αυτό; Σκέτος εφιάλτης.  Και δεν ξέρω τι ήταν πιο εφιαλτικό. Η αναμονή του Άγιου Πέτρου, το ότι εκεί που ήμουνα ο Μεγάλος έχει κόψει το wi fi και το live στο facebook είναι πανάκριβο  ή το πρόστιμο των 700 ευρώ.

«Ευτυχώς που δεν οδηγώ….» σκέφτηκα και γύρισα από τη άλλη μεριά να συνεχίσω τον ύπνο μου.

Καληνύχτα Μυτιλήνη. Ελπίζω όταν ξυπνήσεις να διαπιστώσεις ότι αυτό που ζεις είναι απλά ένας εφιάλτης.

ΣΤΡΑΤΗΣ ΜΠΑΛΑΣΚΑΣ

Υ.Γ Προφανώς και όλα τα παραπάνω δε συνέβησαν ποτέ και πρόκειται απλά για ένα… παραμυθοπαραλήρημα. Μην έχουμε τίποτα ανακοινώσεις διαμαρτυρίας.

* Από τη στήλη «Επί τον τύπον των ήλων…» στη σημερινή (17.1.2018) έκδοση της εφημερίδας «τα Νέα της Λέσβου»