Προεκλογική εποχή και είθισται να συνειδητοποιούμε πόσο άσχημες είναι οι πόλεις μας ή πόσο πιο όμορφες θα γινόταν αν είχαμε μια διαφορετική δημοτική αρχή. Έτσι αρχίζουν τα «η πόλη μας ανήκει», «η πόλη είμαστε εμείς», «για ν’αλλάξει η πόλη» και άλλα κοινότυπα.
Και αναρωτιέμαι: Έχετε δει ποτέ άσχημη πόλη να ανήκει σε όμορφους πολίτες; Θεωρητικά μπορεί να υπάρχει, στην πραγματικότητα όμως όχι. Γιατί οι όμορφες πόλεις ανήκουν στους όμορφους. Οι καθαρές πόλεις ανήκουν στους καθαρούς. Οι «μαγικές» πόλεις ανήκουν στους μαγεμένους. Οι ερωτικές πόλεις, στους ερωτευμένους. Οι δημοκρατικές πόλεις στους δημοκράτες, και οι ξεχασμένες πόλεις σε εκείνους που τις ξεχνούν.
Προσέξατε κάτι περίεργο; Πράγματι.
Ο καθένας παίρνει το κομμάτι της πόλης που τον εκφράζει και το αποκαλεί «η πόλη μου». Σε όποιους κι αν ανήκει μια πόλη, σίγουρα δεν μπορεί να ανήκει «σε όλους». Οι πόλεις είναι φτιαγμένες από μικρές ψηφίδες από καθρέφτη που αντανακλούν τα είδωλά μας, άλλοτε αταίριαστες και ασύνδετες και άλλοτε όμορφα συνδυασμένες. Η εικόνα μας καθρεφτίζεται πάνω της και η πόλη μας μοιάζει. Μια πόλη λοιπόν έχει να πει πολλά για τους ανθρώπους που την κατοικούν. Προδίδει την ταυτότητά τους, τις κλίσεις και τις αποκλίσεις τους. Οι δρόμοι που περπατάμε, τα πάρκα, οι πλατείες είναι φτιαγμένα από τη δική μας αγάπη ή τη δική μας αδιαφορία.
Παρ’όλ’αυτά, αν και η πόλη δεν είναι μία και ενιαία, αλλά ένα κατακερματισμένο σύνολο που ο καθένας βλέπει τα κομμάτια με τη δική του οπτική, αν και δεν είναι εύκολο να παραδεχτούμε το «κοινό καλό», γιατί απλούστατα δεν είναι κοινό, ενώ σε πολλές περιπτώσεις δεν είναι καν «καλό», τουλάχιστον ας κοιταχτούμε στον καθρέφτη και ας αναρωτηθούμε «τι μπορώ να κάνω για τη δική μου την πόλη;», για κείνη τη γωνίτσα που αγαπώ κι αυτό αρκεί για να δημιουργήσει μια αλληλουχία και να φτιαχτεί ένα όμορφο παζλ από ολόδικά μας καθρεφτάκια, που θα αντανακλούν τη δική μας ιστορία, τη δική μας αγάπη.
--------
*Η Τζ. Ρασβίτσου είναι συμβολαιογράφος
αρχική δημοσίευση εφημερίδα Η ΑΥΓΗ
φωτογραφια Κατερίνα Μαντάνη
