Γράφει ο Αντίλογος
Ήμουν μιά από τις τελευταίες μέρες, νωρίς το μεσημέρι, με την βαρκούλα μου και τον φίλο μου τον Τσάρλι, κοντά στο ακρωτήριο Κόρακας και ψαρεύαμε παντελήδες, κοκοβιούς, σπάρους, κωλοχτυπες και πετραγγούρια. Ο καιρός είχε πέσει αλλά το κρύο περόνιαζε. Ο Τσάρλι λάτρης της κλασικής μουσικής είχε στη διαπασών, το έργο του Φραντς Σούμπερτ «πέστροφα».Για να ταιριάζει με το ψάρεμα μας. Ας είναι και ψάρι του γλυκού νερού. Είχαμε αντρικές κουβέντες, απ’ αυτές που δεν λέγονται δημόσια, αλλά μόνο υπονοούνται.
Ξαφνικά η θάλασσα αντάριασε. Μαύρα σύννεφα μαζεύτηκαν. Η βαρκούλα άρχισε να κουνιέται επικίνδυνα. Και ω του θαύματος. Μιά κοπέλα ξεπροβαλε μέσα απ’τα μανιασμένα νερά. Κούκλα. Ο Τσάρλι κοκκάλωσε. Εγώ πέτρωσα. «Ναύτη καλέ ναύτη, ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος»; Σιωπή. Μετά από λίγο: «Ναύτη καλέ ναύτη ζει ο Βασιλιάς Αλεξανδρος»; Ο Τσάρλι που πίστευε σ’ολους αυτούς τους εθνικούς μύθους τρελάθηκε. Ένοιωσε δικαιωμένος. Αφού υπάρχει η αδελφή του Μεγαλέξανδρου, θα υπάρχει κι ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς, θα υπάρχει κι η κόκκινη Μηλιά. Εκεί θα ρίξουμε τους Τούρκους.
Ο Τσάρλι ήταν πάντα ετοιμόλογος. Και ρεαλιστής. Δεν ρίσκαρε να δώσει αμφίβολες απαντήσεις. Ναι κοπέλα μου. Ζει ο Βασιλιάς Αλέξανδρος. Ζει και βασιλεύει και τον κόσμο κυριεύει. Πάντα νέος πάντα γενναίος, άρχοντας της Μακεδονίας κι όλης της Ελλάδας. Ξαφνικά η θάλασσα ησύχασε. Ο ουρανός καθάρισε. Η γοργόνα έλαμψε. Έγινε δυό φορές ομορφότερη. Ο Τσάρλι, ο ρεαλιστής Τσάρλι, που όταν έβλεπε ωραίες κοπέλες έχανε τον ρεαλισμό του και γινόταν χώμα να τον πατήσουν, ως μη ώφειλε συνέχισε να μιλά. Όμως τελευταία κοπέλα μου, έχουμε κάποια προβληματάκια διότι τα Σκόπια πάνε να μας την πάρουν την Μακεδονία.. Μην ανησυχείς όμως, υπάρχουν πατριώτες που θα την σώσουν. Ο Βορίδης, ο Άδωνης Γεωργιάδης, ο Αντώνης Σαμαράς, , ο Κασιδιαρης, ο Μιχαλολιακος. Όσο μιλούσε ο συνεπαρμένος Τσάρλι η θάλασσα άρχισε να ξανανταριάζεται. Ο ουρανός να μαυρίζει.
Όμως ο Τσάρλι ήταν στον κόσμο του. Συνέχισε: Η Φώφη, o Βενιζέλος, ο Λοβέρδος, ο Λεβέντης, ο Ψωμιαδης, ο Άνθιμος, ο Καμμενος. Η θάλασσα πλέον ήταν εκτός ελέγχου. Ο ουρανός μαβής. Ο φίλος μου απτόητος.: Ο Αμυράς, ο Μητσοτάκης, ο Ψαριανός...
Η γοργόνα στο άκουσμα των τριών τελευταίων ονομάτων βγήκε εκτός εαυτού. Το πρόσωπο της αγρίεψε το βλέμμα της σκλήρυνε. Γύρισε απότομα έδωσε μια με την ουρά της στη βαρκούλα μου και ξαφνικά ο Τσάρλι και γω βρεθήκαμε μέσα στο παγωμένο νερό και η αδελφή του Μεγαλέξανδρου με μια βουτιά εξαφανίστηκε.
Για καλή μας τύχη μετά από λίγο πέρασε το Noor 2.φορτωμένο πραμάτεια και μας περισυνέλεξε. Μας οδήγησε πανευτυχείς στο λιμάνι της Μυτιλήνης.
