Ο αποχαιρετισμός του Οδυσσέα Ιωάννου στον Θάνο Μικρούτσικο

Δεν ήξερα τι θα μπορούσα να πω που να μην το ξέρουμε όλοι. Να μην το ξέρουν οι κοντινοί του και να μην το υποψιάζονται οι πιο μακρινοί του. Ο Θάνος της σπουδαίας τέχνης είναι πια στα χέρια, στις ζωές και στο στόματα ενός ολόκληρου λαού.
Τα τραγούδια του ήταν ένα σημαντικό κομμάτι ενός ανθρώπου που τα κατάφερε παντού, τα κατάφερε σε όλα. Στην τέχνη του, στην ζωή του, στην οικογενειά του, στα παιδιά του, στους φίλους του.
Ήταν εκείνος που μας φρόντιζε όλους. Μας φύλαγε στα δύσκολα, μας έκανε καλά όταν χάναμε την δύναμή μας, μας έσπρωχνε να επιστρέψουμε στο όνειρο με το ίδιο πάθος που μας πίεζε στο τραπέζι –στο πάντα ανοιχτό σπίτι του- να δοκιμάσουμε οπωσδήποτε κάποιο συγκεκριμένο τυρί γιατί «δεν γίνεται να στερήσεις από την ζωή σου αυτό το τυρί».
Επέστρεφε γενναιόδωρα και στο πολλαπλάσιο και μοίραζε σε όλους μας όλα εκείνα που ο ίδιος είχε μαζέψει. Δεν ήθελε να κρατήσει τίποτα μόνο για τον εαυτό του.

Aγάπησε πολύ τους ποιητές, τα ταξίδια, το φαγητό και τα παιδιά. Όλα τα παιδιά, ολονών μας. Ήταν τόσο γοητευτικός στα μάτια τους. Η φύση τον προίκισε και με αυτά τα μάτια της καλοσύνης, αυτά τα μούσια, αυτό το γέλιο και αυτά τα παραπάνω κιλάκια, που τον έκαναν να είναι όλον τον χρόνο ένας Άγιος Βασίλης με πολιτικά.

Έζησε ωραία, νοιάστηκε πολύ, έφυγε μέσα σε μία φάτνη αγάπης όπως είχε μετατραπεί το δωμάτιο του νοσοκομείου τις τελευταίες εβδομάδες. Έτσι να τον φαντάζεστε στο τέλος. Ευλογημένο από τόση αγάπη μέσα στη φάτνη που του έφτιαξαν η Μαρία, η Σεσίλ, η Κωνσταντίνα, η Αλεξάνδρα, ο Στέργιος.

Λίγες μέρες πριν φύγει, στο νοσοκομείο, μου ζήτησε να του βάλω να ακούσει ένα καινούργιο τραγούδι. Έκανε προσπάθεια να το ακούσει, το άκουσε μέχρι το τέλος, του λέει η Μαρία «ωραίο τραγούδι ε Θανούλη;» Μας λέει «Δεν υπάρχουν καλά και κακά τραγούδια, τα τραγούδια είναι όλα τόσο όμορφα, και όποιος πει κάτι κακό για τα τραγούδια...» και άρχισε να κλαίει και σταμάτησε.
Σαν μια τελευταία παρακαταθήκη και ευθύνη για όλους μας: «Μην αφήσετε κανέναν να πει κακή κουβέντα για τα τραγούδια»
Αλλά νομίζω πως η πιο πιο βαριά ευθύνη που άφησε ο Θάνος σε όλους μας είναι «Μην αφήσετε κανέναν να πει κακή κουβέντα για το όνειρο». «Μην αφήσετε κανέναν να σας πείσει πως ο κόσμος δεν μπορεί να γίνει ομορφότερος»
«Και να ζείτε, την κάθε μέρα σας, το κάθε λεπτό σας. Τρυφερά και γενναία». Όπως ήταν και ο ίδιος ακόμη και στις τελευταίες του στιγμές. Τρυφερός και γενναίος. Και σαν να άκουσα την Μαρία να σου λέει: «Θάνο κοίτα, κατέβηκε ένα αστέρι να σε φιλήσει».

Εγώ έχασα τον δεύτερο πατέρα μου. Δεν ήταν απλά στοργικός φίλος, ήταν πατέρας για μένα.
Η οικογένειά μου έχασε μία από τις βασικές σταθερές της.
Η Σοφούλα μας έχασε τον νονό της, και κάποτε θα καταλάβει πόσο περήφανη πρέπει να νιώθει, που τον κέρδισε για όλη τη ζωή της.
Θα συνεχίσω να τον συμβουλεύομαι για την ζωή μου, για τα όνειρά μου. Μου έχει αφήσει όλες τις απαντήσεις. Φρόντισε και γι΄αυτό. Έχει αφήσει απαντήσεις για όλους. Ψάξτε τις.

Όσο μεγαλώνουμε αποχαιρετούμε φίλους. Μετά το αρχικό κάταγμα, το αποδεχόμαστε και συνεχίζουμε την ζωή μας.
Θα την συνεχίσω κι εγώ, αλλά αυτόν τον θάνατο δεν πρόκειται να τον αποδεχτώ ποτέ.
Σ’ αγαπάω.

φωτογραφία ΑΠΕ - ΜΠΕ