yle="text-align: justify;">Αξιότιμε κ. Αρβανίτη,
Σας ευχαριστώ για τη επιστολή σας και για τη δυνατότητα που μου δίνετε, με το δημόσιο του χαρακτήρα της, να σας απαντήσω και εγώ με τη σειρά μου.
Αρχικά να σημειώσω ούτε εγώ, ούτε κανείς άλλος, επιθυμεί την ‘απαγόρευση του εθίμου της ζωοθυσίας κατά τη διάρκεια της Πανηγύρεως του Ταξιάρχη την Κυριακή των Μυροφόρων΄, καθώς, πολύ απλά, δεν υπάρχει καμία «ζωοθυσία». Όπως αναφέρει απολύτως ορθά ο πρωτοπρεσβύτερος του Ι.Ν. Ταξιάρχη Μανταμάδου, π. Ευστράτιος Δήσσος «Δεν γίνεται καμιά θυσία ταύρου, όπως μας κατηγορούν για ειδωλοθυσίες. ΟΧΙ, ο ταύρος είναι μέσον για να παρασκευαστεί το φαγητό, μαζί με τα άλλα υλικά» (δείτε εδώ). Στον Χριστιανισμό, εξ όσων γνωρίζω, ΔΕΝ υπάρχουν θυσίες ζώων αλλά η μία και μοναδική θυσία του Άρχοντα των Ταξιαρχών, του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού.
Κατά δεύτερον, προσωπικά επιθυμώ πολλά πράγματα, αλλά δεν έχω ούτε το θράσος ούτε την υπεροψία να προσπαθώ να επιβάλω τα «θέλω» μου στους συμπολίτες μου. Αυτό, όμως που έχω είναι η απαίτηση να τηρούνται οι νόμοι. Όχι ως ‘ακαδημαϊκός’, ‘μεταπολιτικός’, ‘φιλόζωος’, ‘αντιδραστικός’ ή ο,τιδήποτε άλλο, αλλά ως απλός Έλληνας πολίτης. Και ο νόμος στην περίπτωσή μας είναι σαφής: απαγορεύονται οι σφαγές ζώων εκτός σφαγείου.
Ήδη από το 2015 και την αρχική απαγόρευση από την Εισαγγελία Μυτιλήνης, η ΚΙΒΩΤΟΣ Μυτιλήνης, της οποίας έχω την τιμή να είμαι Πρόεδρος, σε σχετικό Δελτίο Τύπου είχε τονίσει ότι:
Το "επιχείρημα" ότι με τις κινητοποιήσεις των φιλοζωικών σωματείων και την απόφαση της Εισαγγελίας, "καταργείται η παράδοσή μας" είναι μια ξεκάθαρη διαστρέβλωση της πραγματικότητας η οποία αγγίζει τα όρια της προβοκάτσιας. Η παράδοση θα συνεχιστεί κανονικότατα, με όλα τα τάματα των πιστών, τις ευλογίες των ιερέων και το παραδοσιακό "κισκέκ". Αυτό που ΔΕΝ θα συνεχιστεί είναι η σφαγή ζώων που μέσα σε ένα ποτάμι αίματος, σφαδάζοντας από τον πόνο, ξεψυχάνε μπροστά στα μάτια μικρών παιδιών, στο προαύλιο του Ταξιάρχη. ΑΥΤΟ ακριβώς ζητούσαμε να καταργηθεί, και ΑΥΤΟ ακριβώς απαγόρευσε η Εισαγγελία: τη ΔΗΜΟΣΙΑ σφαγή των ζώων και την τυχόν κακοποίησή τους κατά τη θανάτωση. Αυτό ακριβώς δηλώνει σήμερα [2015] ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Μηθύμνης, κ. Χρυσόστομος: "Είμαι αντίθετος στη σφαγή του ζώου μπροστά στην εκκλησία. Να γίνεται σε σφαγείο". (δείτε εδώ)
Να σημειώσω ότι σήμερα το πρωί (5/5/2017) είχα την χαρά να συναντήσω το Σεβασμιότατο Μητροπολίτη κ. Χρυσόστομο και μου ανέφερε ξανά την πάγια θέση του: ο ίδιος είναι αντίθετος στη σφαγή ζώων σε χώρους των εκκλησιών.
Καθώς αναφερθήκατε στο (μουσουλμανικό τελετουργικό) Κουρμπάνι της Ελληνικής Θράκης, θα ήθελα να σας ενημερώσω ότι η συγκεκριμένη πρακτική απαγορεύτηκε από την Εισαγγελία Καβάλας στις 23 Μαρτίου 2017, ως αντίθετη με την Ελληνική νομοθεσία (δείτε εδώ). Και απαγορεύτηκε χάρη στις προσπάθειες του τοπικού φιλοζωικού σωματείου και της Πανελλαδικής Φιλοζωικής & Περιβαλλοντικής Ομοσπονδίας (Π.Φ.Π.Ο.)- στη Συντονιστική Επιτροπή της οποίας έχω την τιμή να μετέχω και εγώ προσωπικά. Δηλαδή, απαγορεύτηκε χάρη στις ίδιες ακριβώς οργανώσεις οι οποίες αγωνίζονται εδώ και τρία χρόνια για να τηρηθεί η νομιμότητα και στην Ελληνική Λέσβο.
Επιπλέον, καθώς το αρμόδιο Υπουργείο έσπευσε να εκδώσει νέα Κοινή Υπουργική Απόφαση (Κ.Υ.Α.) για να επιτραπεί η λατρευτική σφαγή των ζώων από τους μουσουλμάνους/εβραίους συμπολίτες μας σε αδειοδοτημένα σφαγεία (27/4/2017) – και όχι υπαίθρια και δίπλα σε χριστιανικές εκκλησίες όπως έκαναν κάποιοι στο Μανταμάδο Λέσβου- η Π.Φ.Π.Ο. ετοιμάζεται να κινηθεί και πάλι νομικά (δείτε εδώ). Το τί θα επιτραπεί τελικά θα κριθεί στα Ελληνικά Δικαστήρια στη βάση των Ελληνικών Νόμων. Θα αποφασίσει όχι ο ραβίνος, ο μουφτής ή ο ιερέας, όχι αυτός που πιστεύει ή εκείνος που δεν πιστεύει, όχι ο φιλόζωος ή ο μη-φιλόζωος, όχι ο ντόπιος ή ο ξενομερίτης, αλλά ο νόμος και μόνον ο νόμος.
Κλείνοντας, να σημειώσω ότι θεωρώ άδικη την ‘κατηγορία’ ότι δυσφημώ τη Λέσβο μας. Αυτό τον τόπο τον δυσφημούν όσοι παρανομούν- όχι όσοι αγωνίζονται ενάντια στην παρανομία.
Και πάλι σας ευχαριστώ για την επιστολή σας, και εύχομαι να μας δοθεί η δυνατότητα να συνεχίσουμε τη συζήτησή μας και δια ζώσης. Πιστεύω ότι θα γίνουμε και οι δύο σοφότεροι.
Με εκτίμηση,
Ιωσήφ Μποτετζάγιας
