Ο Τσίπρας πέφτει να πνιγεί - του Γιώργου Δελαστίκ

 

Σεσημασμένος κλέφτης γίνεται πλέον ο... πρωθυπουργός της χώρας μας! Με το που θα ψηφίσουν ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ το ασφαλιστικό και το νέο φορολογικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης Τοίπρα την Κυριακή, η κραυγή και κατάρα «Κλέφτες!» στο πέρασμα οποιοσδήποτε υπουργού τους στην αρχή θα είναι μια υπόκωφη βροντή, αλλά όσο περνάει ο καιρός όλο και πιο πολύ θα γίνεται παλλαϊκή κατακραυγή. Δεν ισχυριζόμαστε, βέβαια, ότι οι προκάτοχοί τους ήταν καλύτεροι, αλλά το να μοιάζει ο Τσίπρας με τον Γιωργάκη και τον Σαμαρά είναι έσχατος εξευτελισμός για την Αριστερά.

 

Ο κόσμος ψήφισε τον Αλέξη και πήγε τον ΣΥΡΙΖΑ μέσα σε τρία χρόνια από το 5% στο 17%, στο 27% και στο 37% ακριβώς επειδή είχε την αυταπάτη ότι είναι διαφορετικός, όχι για να μοιάζει στον πασόκο και στον δεξιό πολιτικό απατεώνα! Αν ήθελε συνέχιση της ίδιας πολιτικής, θα ψήφιζε τους ίδιους, τον Γιωργάκη, τον Σαμαρά και τον Βενιζέλο, δεν θα ψήφιζε τον Αλέξη Τσίπρα.

 

Δυστυχώς, ο ΣΥΡΙΖΑ και ο ηγέτης του «έσπασαν» πριν καν κλείσει μήνας -και όπως γνωρίζουν όλοι οι παλαιότεροι ένας «σπασμένος» αριστερός είναι χειρότερος αρκετές φορές και από τον χειρότερο δεξιό.

 

Όταν, στις 20 Φλεβάρη 2015 ο Τσίπρας ζήτησε παράταση του υπάρχοντος Μνημονίου Σαμαρά - Βενιζέλου, τα πάντα είχαν τελειώσει. Το δημοψήφισμα που προκήρυξε ο Τσίπρας τεσσερισήμισι μήνες αργότερα συνιστούσε, κρίνοντας το εκ των υστέρων υπέρτατη πράξη πολιτικής αλητείας αφού ο Τσίπρας πήρε το περήφανο 63% του νέου «Όχι» του ελληνικού λαού και το χρησιμοποίησε ως άλμα επί κοντώ για να περάσει στο... γερμανικό στρατόπεδο!!! Κατάπτυστη πολιτική συμπεριφορά.

 

Στο μεταξύ, αποκαλύφθηκε με έρευνα της γερμανικής Ευρωπαϊκής Σχολής Μάνατζμεντ και Τεχνολογίας (ESMT) του Βερολίνου, η οποία δημοσιεύθηκε στη γερμανική ημερήσια οικονομική εφημερίδα Χάντελσμπλατ, αυτό που όλοι υποψιάζονταν, αλλά ελάχιστοι μπορούσαν να αποδείξουν με αδιάσειστα οικονομικά στοιχεία.

 

Το σύνολο σχεδόν των δανείων του πρώτου Μνημονίου του Γιωργάκη Παπανδρέου και του δεύτερου Μνημονίου των Σαμαρά - Βενιζέλου πήγε για να διασώσει τις τράπεζες τις ξένες (γαλλικές και γερμανικές πρωτίστως) που είχαν δανείσει την Ελλάδα, να ξεπληρώσει παλιές οφειλές και νέους τόκους κα να διασώσει το ελληνικό τραπεζικό σύστημα. Συγκεκριμένα, από τα 215,9 δισεκατομμύρια ευρώ που διατέθηκαν στην Ελλάδα βάσει του πρώτου και του δεύτερου Μνημονίου, μόνο τα... 9,7 δισεκατομμύρια - δηλαδή ποσοστό μικρότερο από το... 4,5%!!! - πήγε στην ελληνική οικονομία.

 

Τι είδους βοήθεια είναι αυτή; Σύμφωνα με την επιστημονική αυτή έρευνα που έκανε το γερμανικό Ινστιτούτο, τα 86,9 δισεκατομμύρια ευρώ πήγαν στην εξόφληση παλαιών χρεών, τα 52,3 δισεκατομμύρια διατέθηκαν και πάλι στους Ευρωπαίους για τόκους και επίσης 37,3 δισεκατομμύρια ευρώ πήγαν «άκλαφτα» για την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών. «Με τα πακέτα βοήθειας σώθηκαν κυρίως ευρωπαϊκές τράπεζες», δήλωσε στη Χάντελσμπλατ ο διευθυντής Γιεργκ Ρόχελ του γερμανικού Ινστιτούτου ESMT, ο οποίος συμμετέχει και στο γνωμοδοτικό συμβούλιο του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών.

 

«Πρόκειται για κάτι που υπέθεταν όλοι, αλλά το γνώριζαν λίγοι και επιβεβαιώνεται τώρα από την εν λόγω έρευνα. Εδώ και έξι χρόνια η Ευρώπη προσπαθεί μάταια να τερματίσει την κρίση στην Ελλάδα με δάνεια και απαιτεί συνεχώς σκληρότερα μέτρα και μεταρρυθμίσεις. Η αιτία της αποτυχίας όμως βρίσκεται προφανώς λιγότερο στην πλευρά της ελληνικής κυβέρνηση και περισσότερο στο σχεδιασμό των προγραμμάτων βοήθειας» υπογραμμίζει η Χάντελσμπλατ, η οποία προσθέτει: «Οι υπολογισμοί αυτοί εγείρουν αμφιβολίες για το σχεδίασμά των προγραμμάτων βοήθειας, αφού με τα δάνεια εξυπηρετήθηκαν χρέη»!

 

Ατάραχο παρέμεινε το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών. «Αυτή η μελέτη δεν μας ενοχλεί καθόλου», δήλωσε η αναπληρώτρια εκπρόσωπος του υπουργείου Οικονομικών του Βερολίνου, Φριντερίκε φον Τίσενχαουζεν και προσθέτει: «Η πολιτική των προγραμμάτων φρόντισε να κρατηθούν όρθια το κρατικό και το χρηματοοικονομικό σύστημα της Ελλάδας. Χωρίς αυτά, το κράτος δεν θα ήταν σε θέση να πληρώσει συντάξεις, μισθούς και λογαριασμούς».

 

Την εναλλακτική αυτή, κανείς εδώ δεν θα ήθελε να την φανταστεί.... Αυτό που πέτυχε η πολιτική των προγραμμάτων στην Ελλάδα, είναι ότι αποφεύχθηκε μια άτακτη κρατική χρεοκοπία. Γι' αυτό ήταν αναγκαίο η Ελλάδα να εξυπηρετήσει το χρέος της επιβεβαιώνοντας ουσιαστικά ότι η πολιτική της κυβέρνησης του Βερολίνου ήταν όντως αυτή.

 

Να φτιαχτούν δηλαδή τα δήθεν προγράμματα «βοήθειας» προς την Ελλάδα κατά τέτοιο τρόπο ώστε να διασωθούν πρώτα απ’ όλα οι ευρωπαϊκές τράπεζες - σε πρώτη γραμμή, επαναλαμβάνουμε οι γαλλικές και οι γερμανικές - αδιαφορώντας πλήρως τόσο για την Ελλάδα ως χώρα όσο και για τον πληθυσμό της. «Στο διάολο οι 'Ελληνες, αρκεί να σώσουμε εμείς τις τράπεζές μας!» ήταν η γερμανική νοοτροπία.