yle="text-align: justify;">Συμβαίνουν εν Αθήναις συμβαίνουν και εν Μυτιλήνη.
Γράφει ο Αντίλογος.
Τον Ζακ Κωστόπουλο τον μάθαμε ξαφνικά. Μείναμε άναυδοι. Βίαια απάνθρωπα, όπως δεν ταιριάζει σε κανένα πλάσμα να φεύγει.Δεν ξέρουμε πώς ακριβώς πέθανε. Δεν ξέρουμε πώς έζησε. Αν η βία του τέλους του, είχε σχέση με το πως έζησε την ζωή του. Ο Ζακ έφυγε ένα μεσημέρι, σ ένα κοσμηματοπωλειο στην πλατεία Ομονοίας. Αυτά συμβαίνουν εν Αθήναις.. Στο νησί μας ευτυχώς δεν συμβαίνουν τέτοια βίαια περιστατικά. Η Αθήνα αποξενωνει τους ανθρώπους, τους αγριεύει, τους κάνει ικανούς γιά το χειρότερο.
Τέλος Ιουλίου 2018. Νύχτα. Περιοχή Κουμιδιάς πλατείας Σαπφούς. Κουλμπάρας. Το κυρίως τρίγωνο της νυχτερινής διασκέδασης στη Μυτιλήνη. Κάποιος πρόσφυγας, μετανάστης, λαθρομετανάστης, πείτε τον όπως σας αρέσει, έκλεψε ένα τσαντάκι. Δυστυχώς συμβαίνουν αρκετά συχνά τέτοια δυσάρεστα περιστατικά. σσσσσσσσσ Ο ιδιοκτήτης του, αντιλήφθηκε την κλοπή, μαζί με κάποιους άλλους τον κυνήγησαν, τον έπιασαν, του πήραν το τσαντάκι και άρχισε το πάρτυ της βίας.. Δεν τους απείλησε, δεν είχε μαχαίρι. Έπεσαν 4-5 επάνω του και τον σάπισαν στο ξύλο. Σε λίγο ήρθε η αστυνομία τον συνέλαβε και αποχώρησαν.
Μου έχουν διηγηθεί κι άλλα τέτοια περιστατικά. Περίπου στην ίδια περιοχή. Οι αυτόκλητοι υπερασπιστές του νόμου και της τάξης,δεν αρκούνται να εξουδετερώσουν έναν αλλοδαπό που έκλεψε και να τον παραδώσουν στην αστυνομία. Δημιουργούν τον δικό τους νόμο και τον εφαρμόζουν. Νόμος άγριας δύσης, αιματοβαμμένος νόμος του Λίντς.
Δεν καταλαβαίνω, τι είναι αυτό που σε κάνει ικανό να χτυπάς έναν εξουδετερωμένο άνθρωπο και να τον σπας στο ξύλο. Ποιά διαστροφική ηδονή κινεί αυτούς τους ανθρώπους; Η απόλαυση της βίας γιά την βία Ξέρουν ότι η υποστήριξη προς τον θύτη – θύμα, δεν θα είναι έντονη, ή μάλλον δεν θα υπάρχει καμία υποστήριξη και φέρονται ανάλογα. Σίγουροι για την ατιμωρησία τους, εκ του ασφαλούς βιαιοπραγουν. Πάντα έχουν την έτοιμη δικαιολογία, ότι η αστυνομία και να τους συλλάβει δεν θα τους κάνει τίποτα. Λές και έχουν οριστεί, από ποιους άραγε, τοποτηρητες εφαρμογής των νόμων.
Δεν έχουν ενδοιασμούς να είναι κτηνωδεις. Είναι βέβαιο ότι θα ήθελαν να μπορούσαν να δράσουν έτσι και με τους υπόλοιπους με τους οποίους δεν συμφωνούν, αλλά δεν τους παίρνει. Κι η αστυνομία; Δεν αντιλήφθηκε ότι τον είχαν κάνει μαύρο στο ξύλο; Τι έκανε; Προς τι ή ανοχή; Οι μαύρες ομάδες που αποφασίζουν ποιος είναι αποδεκτός, τι είναι αποδεκτό σύμφωνα με τα δικά τους μέτρα και σταθμά, είναι αντίθετοι με το δημοκρατικό κράτος δικαίου. Είναι εκτός νόμου και έτσι πρέπει να τους αντιμετωπίζουμε, αν πράγματι θέλουμε να λεγόμαστε κράτος δημοκρατικό.
Εν Αθήναις: Έξω απ το κοσμηματοπωλειο στην πλατεία Ομονοίας, συγκεντρωθηκαν ακροδεξιοί, φασίστες, ναζιστες. Το σύνθημα τους «πρεζάκια και γκει δεν είστε αναγκαίοι». Η λογική αυτή οδήγησε στα στρατόπεδα της κόλασης του Χίτλερ. Που τόσο θαυμάζουν. Για μας, τους δημοκρατικούς πολίτες οι ευάλωτες κοινωνικά ομάδες δεν περισσεύουν, η διαφορετικότητα δεν μας ξενίζει.
Είμαστε δίπλα στους ανθρώπους, που πληρώνουν ακριβά το τίμημα της διαφορετικότητας τους.
Για μας η ζωή έχει αξία. Γι αυτήν την αξία αγωνιστήκαμε και συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε.
Όλοι είμαστε διαφορετικοί.
Μηδενική ανοχή στη βία.
