Οι Κυριακές των παπουτσιών Νο 2

του Κώστα Βελούτσου *

Δεύτερος γύρος των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών στα περισσότερα μέρη της χώρας, αλλά κι εδώ, και το σκηνικό μοιάζει να είναι πια γνώριμο. Σα να μην άλλαξε τίποτα, παρά τις αντιδράσεις του κόσμου, και τα λόγια «να φύγουν, φτάνει πια» δεν έπιασαν τελικά τόπο, όσο για το καινούριο έχει ακόμα χρόνια μπροστά του. Απ’ ότι φέρεται να είπαν τελικά, διαμέσου των επιλογών τους, οι περισσότεροι ψηφοφόροι.  Όχι ότι το καινούριο θα ήταν καλύτερο, αλλά αν δεν του δώσεις τουλάχιστον την ευκαιρία να δείξει σ’ αυτά που πιστεύει, ή τουλάχιστον να υλοποιήσει τα μισά απ’ αυτά που υπόσχεται, δεν είναι δίκαιο να το απορρίψεις από την πρώτη Κυριακή. Άλλωστε είχαμε να κάνουμε με νέα πρόσωπα, νεαρές ηλικίες, νέους στα πολιτικά δρώμενα, που θα είχαν τουλάχιστον όρεξη για δουλειά. Από την άλλη, δεν είμαστε για πειράματα θα πείτε και πολύ σωστά, οπότε …παλιά δοκιμασμένη συνταγή, ας είναι και μέγα λάθος.  Ούτε καν η λεγόμενη ψήφος διαμαρτυρίας,  σ’ αυτό που για τέσσερα-πέντε  χρόνια ορκιζόμασταν πως δεν υπάρχει περίπτωση ξανά…
Και να, ως δια μαγείας λειτούργησε πάλι μέσα στους περισσότερους το συναίσθημα, οι γνωριμίες, η υποχρέωση και το λάθος δυστυχώς έγινε πάλι.  Τις μέρες αυτές σχεδόν όλοι οι επικεφαλείς  των κομμάτων  επισκέφτηκαν υπηρεσίες όπως και την δική μας, την Πυροσβεστική υπηρεσία, για να μας μιλήσουν και να εκθέσουν τις απόψεις τους. Συμπαθείς όλοι τους σε εμένα, κάνουν καλά την δουλειά τους είπα μέσα μου, βλέποντας την αγωνία τους για την προβολή του έργου τους διαμέσου του λόγου τους, αν κι εφόσον  εκλεγούν.
Όλοι είπαν πως θα νοιαστούν για την πόλη, και για το νησί πως θα του δώσουν την ομορφιά που του αξίζει.  Άκουσα για μια πόλη της Β. Ελλάδας την Καστοριά, που ο τότε δήμαρχος αν και ήταν, όχι μόνο ιδεολογικά αντίθετος με το τότε κυβερνών κόμμα, αλλά και με τους περισσότερους συντοπίτες του, κατάφερε να κάνει την Καστοριά μια από τις ομορφότερες πόλεις της Β. Ελλάδας. Πώς η Καστοριά για παράδειγμα έγινε μια όμορφη πόλη σε σύντομο χρόνο, με τους καλούς δρόμους της, με τα περιποιημένα πάρκα της, και την ανάδειξη του φυσικού της πλούτου; Εκεί δεν υπήρχε η αντιπαλότητα δήμαρχου-νομάρχη, όπως συμβαίνει εδώ, και η έχθρα μεταξύ των τοπικών φορέων; Έχω την εντύπωση ότι εδώ στο νησί μας κάποιες αποφάσεις αργούν να παρθούν ή το γνωστό, μόνο εδώ συμβαίνουν αυτά, τείνει να γίνει πέρα για πέρα σωστό. Αν είναι δυνατόν.
Το νησί μας, αλλά και η πόλη μας φαντάζει  εξαιρετική  για κάποιους που την επισκέπτονται πρώτη φορά, αλλά και για τους εγχώριους τουρίστες που στις  είκοσι ημέρες καλοκαιρινών διακοπών τους, είναι όλα τέλεια. Ή για αυτούς, τους Μυτιληνιούς, που ζουν μακριά απ’ αυτό, και αναπολούν την ησυχία του, τις παραλίες του και τους καλούς, έως πολύ καλούς μεζέδες.  Όσο για το ούζο, τους κάνει περήφανους όπως μας κάνει όλους μας.
Τι γίνεται όμως όταν φύγει η λάμψη του καλοκαιριού, αδειάσουν οι παραλίες και οι σαρδέλες δεν θα είναι πια στον καιρό τους;  Αλλά και οι φιλοξενίες επιφανών ανδρών πολιτικών ή όχι, για να περάσουν καλά αυτές τις λίγες μέρες, οι δημόσιοι ασπασμοί και οι χειραψίες συμφωνιών, τάχα μου για την προβολή του νησιού μας; Τότε που όλα καμουφλάρονται επιδέξια για να είναι το περιτύλιγμα τους λαμπερό και όμορφο, όσο δε για το εσωτερικό τους, καλύτερα να μην περιγράψω πως είναι.  Η αλλαγή όπως φαίνεται αργεί να φανεί, και δεν λέω κάτι να αλλάξει ριζικά. Μέχρι τότε όμως οι λακούβες θα σκεπάζονται με λίγη άσφαλτο, το παρκάρισμα των αυτοκινήτων θα είναι άλυτο πρόβλημα, τα καφέ της παραλίας θα καλύπτονται με τα πλαστικά, τα πεζοδρόμια στενά, και το θέμα των τσιγγάνων θα είναι μπαλάκι ευθυνών. Το ευχάριστο πάντως είναι ότι το «λεσβιακό καλοκαίρι» είναι μια ανάσα μακριά, και η μεγάλη ευκαιρία να ξεδώσουμε λιγάκι να ξεχάσουμε και τα προβλήματά μας. Τότε που όλα θα είναι όμορφα.

* Ο Κώστας Ν. Βελούτσος γεννήθηκε, ζει κι εργάζεται στη Μυτιλήνη. Υπηρετεί στο Πυροσβεστικό Σώμα από το 1987. Είναι έγγαμος και πατέρας δύο παιδιών.

Έχουν κυκλοφορήσει τα βιβλία του :  "Σεργιάνι στη ζωή" ,  "Τελευταία Φορά" και "Ζωή από τον θάνατο"