"Σαν το δεντρί ειν'ο άνθρωπος ρίζες κι εκείνος εχει και μετ'εκείνες τρέφεται και στους καιρούς αντέχει". Το χώμα λιγοστό, η ρίζα βαθιά,ψάχνει νερό στο πηγάδι που τους τσιμεντώνουν,στις ελιές που τους ξεριζώνουν , στα σπίτια που τους γκρεμίζουν ...
"'Πολιορκημένοι από στεριά και θάλασσα..." γράφει ο Ρίτσος κι ο Σολωμός συμπληρώνει: "τα μάτια μου δεν είδαν τόπο ενδοξότερο από τούτο τ'αλωνάκι.." κι εσύ που τα απήγγειλες την 25η του Μάρτη και μιλούσες για τους ήρωές σου τώρα μιλάς για τις "δυτικές αξίες" ή σιωπάς.
"Τι ωραία που είν' η αγάπη μου..." "η αγάπη μου" στο Μαουτχάουζεν του Καμπανέλλη ,"η αγάπη μου" που φορούσε ενα κίτρινο άστρο τότε ," η αγάπη μου" που πήγε στο μακρινό ταξίδι συνοδευμένη από τη σιωπή σου και την ανοχή σου.
"Καμιά άλλη γη"ενα ντοκυμαντέρ γροθιά μαζί με στίχους για τη Γη της Παλαιστίνης.
