yle="text-align: justify; ">Κλείνω την πρώτη εβδομάδα των χρονογραφημάτων μου για τη νέα σεζόν και ακόμα δεν έχω γράψει, ως... είθισται, δυο λόγια για τον Μόλυβο. Αρκετά, όμως, έκανα υπομονή. Λοιπόν, εφέτος ο Μόλυβος, στην άλλη άκρη της Ελλάδας, είχε την τιμητική του. Δύο φορές τον επισκέφθηκε ο Μπουτάρης, ενώ πέρασαν μπόλικες ημέρες στις θάλασσες και τα ταβερνεία του ένα τσούρμο δημοσιογράφοι: Σήφης Πολυμίλης, Πάσχος Μανδραβέλης, Τάκης Θεοδωρόπουλος, Μιχάλης Μητσός. Ημουν κι εγώ, βέβαια. Περιμέναμε και τον Ηλία Κανέλλη, αλλά δεν τα κατάφερε να ξεκολλήσει από την Αθήνα και «ΤΑ ΝΕΑ».
Ως προς τους δημοσιογράφους, ο Μόλυβος μου θυμίζει την Τζια. Μένουν εκεί τα καλοκαίρια, και με κάθε ευκαιρία, ο Αλέξης Παπαχελάς, ο Νότης Παπαδόπουλος, ο Μανώλης Καψής, ο Γιώργος Χαρβαλιάς, ο Παύλος Τσίμας και ο Παν. Παναγιώτου - ο Παν-Παν. Με τη διαφορά ότι η Τζια είναι δίπλα στην Αθήνα, ενώ ο Μόλυβος απέναντι από το Αϊβαλί. Που σημαίνει ότι ο Μόλυβος έχει φανατικούς φίλους, που δεν λογαριάζουν χρόνο και έξοδα για να τον επισκεφθούν. Τα ναύλα ιδίως, είτε με καράβι είτε με αεροπλάνο, είναι τεράστια για μια οικογένεια με 4 άτομα. Γιατί, εκτός από τα εισιτήρια, υπάρχει και ο καθόλου ευκαταφρόνητος λογαριασμός του ταξί από τη Μυτιλήνη στον Μόλυβο: έφτασε εφέτος τα 75 ευρώ! Καταλαβαίνετε, επομένως, πόσο φανατικοί είναι οι φίλοι της πατρίδας του Αρίωνα του Μηθυμναίου.
Εκτός από δημοσιογράφους, όμως, έρχονται στον Μόλυβο και πολλοί καθηγητές πανεπιστημίου. Φίλοι, πρωτίστως, των αδελφών Τσακυράκη: του Σταύρου, του συνταγματολόγου, και του Κλεάνθη, του ψυχιάτρου. Εφέτος ήρθαν ο Νίκος Αλιβιζάτος, ο Γιάννης Βούλγαρης, ο Γιώργος Τσεμπελής και ο Φώντας Βερύκιος. Απουσίασε... αδικαιολογήτως ο Δημ. Μόσχος, ίσως γιατί περνάει εσχάτως τον καιρό του στη Σύρο.
Παρών, ωστόσο, όπως πάντοτε, ο σπουδαίος ποιητής Τίτος Πατρίκιος, που έχει σπίτι στον Μόλυβο εδώ και 30 χρόνια! Μαζί του ήρθε, για μία μέρα μόνο, η ελληνίδα καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Μπάρμουρ (διδάσκει Νεοελληνική Λογοτεχνία) Δώρα Δημητρούλια. Η οποία - τι χαρά κι αυτή! - μου αποκάλυψε ότι μένει στην Αθήνα, με τον άντρα της, στην παιδική μου γειτονιά και άρα πατρίδα μου. Στην οδό Αριστοτέλους. Που είναι «πατρίδα» και του Θεοδωρόπουλου και της Ανθής, της γυναίκας του!
Κάτι ευρύτερο - για τη Λέσβο: δεν είναι δυνατόν, ένα από τα μεγαλύτερα νησιά της χώρας, το τρίτο, μετά την Κρήτη και την Εύβοια, που είναι δεν είναι νησί, να έχει μόνο έναν δήμο, στη Μυτιλήνη! Οι εκτάσεις από τη μια περιοχή στην άλλη είναι πολύ μεγάλες. Τι να πρωτοκάνει ο Δήμος Λέσβου σε θέματα σκουπιδιών, πρωτοβάθμιας περίθαλψης κ.λπ., όταν για να πάει κανείς από τη Μυτιλήνη στον Μόλυβο, την Πέτρα ή την Αναξο χρειάζεται μιάμιση ώρα;
Στον Μόλυβο, ευτυχώς, ένας «φορέας τουρισμού», που συνέστησαν ιδιώτες με έξοδά τους, λύνει τα προβλήματα της καθαριότητας. Τι γίνεται, όμως, με μεγάλα χωριά, όπως η Αγιάσος, το Πλωμάρι και το Σίγρι; Είναι ένα ζήτημα που πρέπει να αντιμετωπισθεί. Οπως και η «πύλη εισόδου» από την Τουρκία στην Ελλάδα, όχι μόνο από τη Μυτιλήνη αλλά και από την Πέτρα, που βρίσκεται «δυο βήματα» από τα μικρασιατικά παράλια...
(από τη στήλη "Ματιές" του Λευτέρη Παπαδόπουλου στην εφημερίδα Τα ΝΕΑ 08&09/09/2012)
