"Παίρνετε μια ντουζίνα τανξ, ένα μυστρί και μία πλάκα"

Πάντα θεωρούσα ότι η αναφορά σε χούντες στις μέρες μας, αποτελούσε μια προσπάθεια του ομιλητή να τραβήξει την προσοχή. Απλά ήταν ένα πυροτέχνημα, μια υπερβολή, που κατά την διάρκεια των μνημονιακών χρόνων χρησιμοποιούνταν έντονα. Φυσικά, η τελευταία δεκαετία για τη χώρα μας ήταν εξαιρετικά δύσκολη, οποιαδήποτε, όμως, σύγκριση με την εφταετία υποτιμούσε τους αγώνες και τις θυσίες για την ανατροπή του καθεστώτος.

Σήμερα, όμως, τα συχνά και έντονα περιστατικά ωμής και αλόγιστης αστυνομικής βίας όχι απλά μας επιτρέπουν να κάνουμε λόγο για εκτροπή από ένα δημοκρατικό πολίτευμα, αλλά, επιπλέον, η σύγκριση με το παρελθόν δείχνει κάθε άλλο παρά παράλογη μοιάζει. Η καθημερινότητα τις τελευταίες μέρες δεν θυμίζει δημοκρατικό πολίτευμα. Ό,τι συνέβη στη Ν. Σμύρνη, χθες και την Κυριακή, παραπέμπουν σε λογικές και τακτικές καθεστώτος. Είναι αδιανόητες και ανατριχιαστικές οι εικόνες του πολίτη που ξυλοφορτώνεται, κυριολεκτικά, από ΜΑΤ, με πτυσσόμενα (!) γκλοπ, επειδή τόλμησε να αντιδράσει σε πρόστιμα σε βάρος οικογενειών που, τηρώντας τα υγειονομικά πρωτόκολλα, είχαν βγει για περπάτημα με τα παιδιά τους, χωρίς μάλιστα να αποτελεί ο ίδιος απειλή για τη σωματική ακεραιότητα κάποιου ενστόλου.

Δεν θυμίζει δημοκρατικό πολίτευμα η αποκάλυψη των στοιχείων της ταυτότητας αυτού του πολίτη μαζί με τις πολιτικές του πεποιθήσεις και την κομματική του τοποθέτηση, από τον βουλευτή της ΝΔ, Κυρανάκη, από την ασφαλή θέση που του παρέχει η θέση του βουλευτή, εξαιτίας της ασυλίας. Και απορώ, πώς ένας βουλευτής έχει πρόσβαση σε προσωπικά δεδομένα πολιτών. Γιατί εδώ, πλέον, μιλάμε για αισχρό «φακέλωμα». Επιστρέψαμε, μήπως, σε εποχή πιστοποιητικού κοινωνικών φρονημάτων και δεν το καταλάβαμε;

Πρέπει, επίσης, να σχολιάσω την απαράδεκτη εικόνα του αιμόφυρτου αστυνομικού. Η εικόνα είναι τέτοια, απαράδεκτη. Είναι καταδικαστέα! Ο αστυνομικός αυτός είναι θύμα της ακραίας πόλωσης που έχει, εδώ και καιρό, δημιουργηθεί. Το διχαστικό και πολωμένο κλίμα δεν δημιουργήθηκε, βέβαια, μόνο του. Είναι αποτέλεσμα των πολιτικών που ακολουθεί η κυβέρνηση. Είναι αποτέλεσμα της πολιτικής που θέλει αστυνομία στα πανεπιστήμια, ενώ ακόμη και η ίδια η αστυνομία αντιδρά. Είναι αποτέλεσμα της έμμεσης επαναφοράς της θανατικής ποινής, κοκ (αν συνεχίσω να καταγράφω δεν θα τελειώσω, οπότε περιορίζομαι σ’ αυτά).

Και για να θυμίσω, η αστυνομική βία, με την ένταση αυτή, κατά τη διάρκεια της θητείας της σημερινής κυβέρνησης, δεν παρουσιάζεται πρώτη φορά στη Ν. Σμύρνη. Από την πρώτη στιγμή μας έδειξαν τα διαπιστευτήρια και τις προθέσεις τους: από την επιχείρηση «σκούπα» εναντίον μεταναστών στα Εξάρχεια και την εισβολή στην οικία του Ινδαρέ, την απόβαση και ότι μετά από αυτή ακολούθησε σε Χίο και Μυτιλήνη, μέχρι και τα πιο πρόσφατα με την εισβολή στα ελληνικά πανεπιστήμια.

Η στελέχωση της αστυνομίας με πρόσωπα τα οποία δεν έχουν περάσει από πανελλήνιες εξετάσεις, δεν είναι καταλλήλως εκπαιδευμένα και περνάνε, μόνο τυπικά, ψυχομετρικά τεστ, αυτά τα αποτελέσματα φέρνει.  Όλα αυτά καταλήγουν σε ένα συμπέρασμα: στην ύπαρξη αντικειμενικής πολιτικής ευθύνης.

Η αστυνομία είναι όργανο που βρίσκεται εκεί, όχι για να δέρνει ανηλεώς τους πολίτες, αλλά για να τους προστατεύει και αυτό βαραίνει την κυβέρνηση, που έχει χάσει τον έλεγχο.

Πρόκειται κάποιος να αναλάβει την πολιτική αυτή ευθύνη; Έστω και με μια παραίτηση του Υπουργού Προστασίας του Πολίτη.

Με το διάγγελμά του ο πρωθυπουργός, πάντως, όχι μόνο δεν έδειξε τέτοιες προθέσεις, αλλά, επιπλέον, κούνησε το δάκτυλο στη νέα γενιά…

Και αυτό δείχνει, από τη μία έλλειψη ευθιξίας και από την άλλη μια συνειδητή πολιτική στάση και νοοτροπία…

* ασκούμενος Δικηγόρος

Σημείωση : ο τίτλους του άρθρου είναι Στίχος από το τραγούδι «Απλά μαθήματα δικτατορίας άνευ διδασκάλου» (στίχοι Γιάννης Κακουλίδης)