Γράφει ο Αντίλογος.
3η Σεπτεμβρίου 1974 ιδρύεται το ΠΑΣΟΚ.
Σήμερα 5 Φλεβάρη 2019 : 100 χρόνια από τη γέννηση του Ανδρέα
Φθινόπωρο του 1974 ο Ανδρέας Παπανδρέου επισκέπτεται τη Μυτιλήνη και μιλά από το μπαλκόνι του ξενοδοχείου Μεγάλη Βρετανία στην προκυμαία. Ήταν η προεκλογική περίοδος των εκλογών της 17ης Νοεμβρίου του 1974, ανήμερα της πρώτης επετείου εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Ο κόσμος πολύς. Το ΠΑΣΟΚ ήταν τότε ένα νεογέννητο μικρό αλλά γεμάτο σφρίγος κόμμα. Αντλούσε τη δύναμη του μέσα απ’ τους αγώνες του λαού μας, την Εθνική Αντίσταση, το ΕΑΜ, τα δεινά της μετεμφυλιακής Ελλάδας, τα συλλαλητήρια για την Κύπρο, τους αγώνες του 114, την παλαϊκή αντίδραση γιά την αποστασία του Μητσοτάκη, την πτώση της χούντας και τη λαχτάρα του κόσμου να μπεί τέρμα σε μια περίοδο 40 χρόνων με κυβερνήσεις κράτους- παρακράτους και βασιλικής ανωμαλίας.
Εκείνο το βράδυ, ο Ανδρέας μίλησε πρώτα στην Χίο και γύρω στις 9 στην Μυτιλήνη.
Η πρώτη πολιτική ομιλία που παρακολούθησα κι ήμουν μαθητής Γυμνασίου.
Έκτοτε το ΠΑΣΟΚ μεγάλωσε, γιγαντώθηκε και στις εκλογές του 1977 έγινε αξιωματική αντιπολίτευση. Ήταν τότε που ο Δημήτρης Βουνάτσος κυκλοφορούσε ντυμένος Τσε Γκεβάρα. Χακί στολή, μακρυά μαλλιά πολύ κάτω απ’τους ώμους και ένα κόκκινο γαρύφαλλο στο πέτο.
Είχε γίνει ξεκάθαρο, ότι οι πολίτες διάλεξαν το μεγάλο λαϊκό κίνημα, για να υλοποιήσει τα όνειρα γενιών και γενιών αδικημένων και κατατρεγμένων ανθρώπων.
Το 1981 τη χρονιά της μεγάλης αλλαγής, όλη η Ελλάδα ανάπνεε και ονειρευόταν αυτό που ερχόταν με ορμή και πάθος.
Στην Μυτιλήνη έγινε μια εκπληκτική προεκλογική συγκέντρωση με ομιλητή τον Ανδρέα Παπανδρέου. Χιλιάδες κόσμου από την πόλη και από όλα τα χωριά, σε μια μοναδική συγκέντρωση. Μυσταγωγία, λαϊκό πανηγύρι. Η αλλαγή έφτανε.
Ακόμα θυμάμαι έξω από το εκλογικό κέντρο του ΠΑΣΟΚ στην προκυμαία, εκεί περίπου που βρίσκεται σήμερα το Benetton, ένα τεράστιο πανό που είχε ζωγραφίσει ο Βαγγέλης Χατζημανώλης. Ένας ήλιος πανω απ’ την Λέσβο και το σύνθημα: «Ο ήλιος θ’ ανατείλει από τη Μυτιλήνη». Άλλα χρόνια...
Τα χρόνια πέρασαν το ΠΑΣΟΚ έγινε κυβέρνηση και ξανάγινε και ξανάγινε. Πέτυχε πάρα πολλά, στέριωσε την δημοκρατία. Ανέβασε το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων. Μπορούσε να κάνει κι άλλα, ίσως πολύ περισσότερα... Όλα αυτά τα χρόνια ακόμα κι όταν έφυγε ο Ανδρέας Παπανδρέου, παρέμενε ο βασικός πυλώνας της δημοκρατίας, με λαϊκό κόσμο που το λατρεψε, όπως δεν λατρεύτηκε κανένα κόμμα απ την μεταπολίτευση και μετά.
Ώσπου τα πράγματα άλλαξαν, ήρθε η χρεοκοπία, τα μνημόνια κι ο κόσμος που του χρέωσε την κύρια ευθύνη για την κατάντια της χώρας εκλογικά το κατακρήμνισε.
Η αλήθεια είναι, ότι το ΠΑΣΟΚ της ψυχής του λαού τα τελευταία χρόνια είχε εξαφανιστεί.
ΣΗΜΕΡΑ:
Το ΠΑΣΟΚ αν και τυπικά υπάρχει ακόμα, ουσιαστικά δεν υπάρχει. Αφού έγινε Ελιά- Δημοκρατική Παράταξη, μετονομάστηκε σε ΚΙΝΑΛ. Ψάχνει εναγωνίως να γίνει κάτι άλλο, να αλλάξει ΑΦΜ, μήπως και ξεμπερδέψει με τα 200 εκατομμύρια ευρώ που χρωστά στο δημόσιο. Παρεμπιπτόντως και η Νέα Δημοκρατία χρωστά επίσης πάνω από 200 εκατομμύρια ευρώ. Άραγε απ’ αυτά τα χρέη, τι ποσά, σε ποιούς, σε ποιές τσέπες κατέληξαν;
Το συντριπτικά μεγαλύτερο ποσοστό του λαού του ΠΑΣΟΚ, γαλουχημένο με τις αρχές
και την ιδεολογία της 3ης του Σεπτέμβρη, σοσιαλιστές δημοκράτες, γνώστες της ιστορίας και της πολιτικής παράδοσης του τόπου, στράφηκαν σ’ ένα μικρό κόμμα
του 3%, τον ΣΥΡΙΖΑ, το έφεραν στο 35% και το έκαναν κυβέρνηση. Ο δημοκρατικός κόσμος, γνωρίζει την δεξιά και έκανε τις επιλογές του.
Σήμερα που η Νέα Δημοκρατία έγινε ακροδεξιό κόμμα, η χειρότερη Νέα Δημοκρατία απ’ την μεταπολίτευση και μετά, ο κόσμος καταλαβαίνει και ασυνείδητα θυμάται, αναπολεί και συγκρίνει. Όμως η σημερινή ηγεσία του ΚΙΝΑΛ καμώνεται την ανυποψίαστη. Συνοδοιπόρος του Μητσοτάκη, με μιά προκλητική εμπρηστική, αντιαριστερή ρητορική, διολισθαίνει σε ακροδεξιές, απολιτικες και ανιστόρητες θέσεις.
Γι αυτό κι οι τελευταίοι ρομαντικοί που παρέμεναν, εγκαταλείπουν μαζικά τις τελευταίες μέρες, το σημερινό άρρωστο μόρφωμα. Το ΚΙΝΑΛ βρίσκεται πολύ μακριά από τους Πασοκτζήδες. Το σημερινό ανοσιούργημα τους προσβάλλει πολιτικά, δεν έχει καμία σχέση με τις αρχές, τα πιστεύω και την ιδεολογία του ΠΑΣΟΚ.
Μέσα μας όμως, στη μνήμη και τη συνείδηση μας, θα εξακολουθεί να ζεί το ΠΑΣΟΚ που λατρέψαμε, που λάτρεψε ο λαός μας, το ΠΑΣΟΚ της εθνικής ανεξαρτησίας, της λαϊκής κυριαρχίας και της κοινωνικής απελευθέρωσης. Ήμασταν τυχεροί που το ζήσαμε.
Έτσι τελειώνουν τα όνειρα και η ζωή συνεχίζεται και ανήκει στους επόμενους. Όποιοι κι αν είναι. Αρκεί να περπατουν στο δρόμο που περπατήσαμε και να πορευονται προς τα εκεί που πορευτηκαμε.
