O “Καλλικράτης» έχει και τα καλά του. Ένα από αυτά είναι η θέση του Περιφερειακού Συμπαραστάτη του Πολίτη και της Επιχείρησης. Αν μην τι άλλο αποτελεί πρωτοπορία για τα ελληνικά δεδομένα. Ουσιαστικά πρόκειται για μια θέση κομβικής σημασίας . Ο Περιφερειακός Συμπαραστάτης ουσιαστικά είναι το «μάτι» του Πολίτη , το «μάτι» της δικαιοσύνης πάνω στην εξουσία.
Όμως εδώ στο Βόρειο Αιγαίο θέλουμε το «Κακοκράτη» …
Δυστυχώς, βλέπουμε ότι η θέση του Συμπαραστάτη του Πολίτη έχει καταντήσει ένα παιχνίδι δημοσίων ή πελατειακών σχέσεων και τα κριτήρια για το «πρόσωπο εγνωσμένου κύρους» που θα επιλεγεί είναι κατά πρώτο και κύριο λόγο κομματικά. Ως εκ τούτου, δεν απαιτούνταν η κατάθεση βιογραφικών. Η γνώση, η σωστή διαχείρισή της, η εξειδικευμένη εμπειρία και γενικότερα ορθολογισμός/ αξιοκρατία φαίνεται πως δεν έχουν καμία σημασία, γι’ αυτό και δεν αποτέλεσαν αντικείμενο αναφοράς (από κανέναν, ούτε από κάποιο ΜΜΕ).
Έτσι, ο κομματισμός και το «αλισβερίσι» θα θριαμβεύσουν ξανά… μπροστά στα μάτια μιας κοινωνίας που έχει έρθει στο χείλος του γκρεμού. Η Ελλάδα των δημοσίων υπαλλήλων, των εμπόρων και των δοκιμασμένων παλαιοκομματικών πρακτικών ηττήθηκε, αλλά αρνείται πεισματικά να εγκαταλείψει. Οπότε, ο συμπαραστάτης του πολίτη, αφού θα είναι κομματικός και καλά δοκιμασμένος (με «βαρέα ένσημα» στο χώρο της πολιτικής), προφανώς θα λειτουργήσει κομματικά. Αυτό το πρότυπο και αυτή τη μέθοδο αξιολόγησης δίνουν οι αιρετοί μας «άρχοντες» στον κόσμο…
Αντ’ αυτού, το Περιφερειακό Συμβούλιο αν πραγματικά ήθελε να παράγει έργο (και όχι να αναπαράγει το σαθρό πολιτικό μας σύστημα), θα έπρεπε να είχε θέσει συγκεκριμένα κριτήρια γνώσης και εμπειρίας, και να προβεί σε ανάλογη μοριοδότηση. Αυτό μπορούσε να το αναλάβει μια επιστημονική επιτροπή, αν δεν μπορούσε το ίδιο το συμβούλιο (π.χ. μέσω μιας δικής του διαπαραταξιακής επιτροπής). Μετά, αφού ξεδιαλύνονταν το ακριβές αντικείμενο και οι στόχοι της θέσης του συμπαραστάτη του πολίτη, θα μπορούσε να γίνει η επιλογή των υποψηφίων. Για όλα υπάρχουν λύσεις, διάθεση δεν υπάρχει.
