Σώπα μη μιλάς

Γράφει ο Αντίλογος

Χαρίζεται σ’αυτους που είναι πολλοί, που ευπρεπώς, ή στα όρια του ευπρεπώς, απάντησαν μέσω  Facebook, στα άρθρα του lesvosnews.net, για την παρέλαση της 8ης Νοεμβρίου στη Μυτιλήνη. Μιά μεγάλη μερίδα του κόσμου, ίσως η πλειοψηφία, είχε μια άλλη άποψη.

Οι άλλοι, οι ιχυδαίοι, στόχευσαν μια γυναίκα, ερμήνευσαν τα γραπτά της  όπως ήθελαν ξέσπασαν εναντίον της. Ο λόγος τους, ήταν ανάλογος του ήθους τους και του επιπέδου των ιδεών τους.

Για  την πλειοψηφία του κόσμου η παρέλαση της 8ης Νοεμβρίου, ήταν ένα καθαρό κρύσταλλο και εμείς το πιάσαμε και το θολώσαμε. Έτσι έγινε.  Διότι  μας φάνηκε ότι το κρύσταλλο δεν ήταν τόσο λαμπερό και έχουμε την τάση να κοιτάμε τα πράγματα απ’ όλες τις μεριές. Είχαμε μιά άλλη άποψη και την γράψαμε. Και κρινόμαστε γι αυτό.

Η πατρίδα μας πλήρωσε ακριβά τον διχασμό μεταξύ εθνικοφρόνων και αριστερών μιασμάτων. Τα κατάλοιπα αυτών των εποχών ακόμα μας βασανίζουν. Οι υστερικές φωνές που βάζουν και πάλι στο προσκήνιο θέματα αγάπης για την πατρίδα, αγάπης για την σημαία, αντηχούν παράφωνες από τη μεταπολίτευση και μετά. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να αμφισβητεί την Ελληνικότητα του άλλου. Τα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονηματων, αν κάποιοι το ξεχνούν ή δεν θέλουν να το θυμούνται,  καταργήθηκαν μετά την πτώση της χούντας.

Είπες, είπα, έγραψες, έγραψα, τι εννοώ, τι καταλαβαίνεις, πανιά, σημαίες, σύμβολα, είναι έννοιες  που απ’το 1974, προσπαθούμε να μην μας φέρνουν αντιμέτωπους Η σημαία κι η πατρίδα είναι μέσα μας και τις τιμούμε με τη συμπεριφορά, το ήθος και την συνείδηση μας.

Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να μετράει τον πατριωτισμό του άλλου συμφωνα με το δικό του ύψος. Η  Ελλάδα είναι μία, η σημαία είναι μία, ο εθνικός ύμνος είναι ένας, όμως ο καθένας τ’αντιλαμβάνεται ανάλογα με τα πιστεύω, τις αρχές, τις εμπειρίες και τη μόρφωση του.

Πολλοί απ’αυτους, όχι βέβαια όλοι, που υποτίθεται ότι λατρεύουν την σημαία και την πατρίδα, που κραυγάζουν με πάθος τον εθνικό μας ύμνο  στο Φανάρι ή αλλού και είναι πρωτεργάτες όλου αυτού του νοσηρού σκηνικού, καταδέχονται να συστρατεύονται και να ψηφίζουν, ανθρώπους που φωτογραφίζονται υπερήφανα  με τα κουρελόπανα του ναζισμού. Είναι παράδοξο και αντιφατικό. Και εξίσου παράδοξο είναι ότι τη διχαστική τους ρητορική, την υιοθετούν  για λόγους μικροκοματικους κόμματα που φιλοδοξούν αύριο να κυβερνησουν την πατρίδα μας.

Η Λέσβος με τις έντονες Χριστιανικές καταβολές και την προοδευτική παράδοση, κατάφερε μέσα από μια σύζευξη αυτών των δύο να ειναι ένα ανοιχτό, ανεκτικό νησί. Ένας τόπος που οι προκαταλήψεις κι ο σκοταδισμός δεν έχουν θέση. Και έτσι θα  μείνει.

Είμαι σίγουρος ότι ο πιλότος του F16, που δίνει τις καθημερινές μάχες του  στο  Αιγαίο με τους Τούρκους πιλότους, θα χαμογελούσε, αν μάθαινε ότι σ’ενα site της  Μυτιλήνης, μιά νέα γυναίκα  έγραψε :«Σταμάτα ακροβάτη θα σπάσεις τη γη.» Και το χαμόγελο του θα παγωνε, αν μάθαινε ότι οι δήθεν θιγμένοι που τον υπερασπίζονται με πάθος, ειναι αυτοί που χαμογελούν όλο καμάρι κάτω απ’ τα ναζιστικά  σύμβολα, που είναι υπεύθυνα για τους πάνω από 400000  νεκρούς Έλληνες, κατά την  διάρκεια του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου.

Άραγε κάποιοι απ’ τους φωνασκούντες υπερασπιστές της σημαίας και των ιερών της φυλής, αντιλαμβάνονται στην πραγματικότητα ποια  σημαία υπερασπιζονται;

****

ΣΩΠΑ ΜΗ ΜΙΛΑΣ

Στο σχολείο μού κρύψαν την αλήθεια τη μισή,
μου λέγανε: "εσένα τι σε νοιάζει; Σώπα!"

Με φιλούσε το πρώτο κορίτσι που ερωτεύτηκα και μου λέγανε:
"κοίτα μην πείς τίποτα, σσσσ... σώπα!"

Κόψε τη φωνή σου και μη μιλάς, σώπαινε.
Κι αυτό βάσταξε μέχρι τα εικοσί μου χρόνια.

Ο λόγος του μεγάλου
η σιωπή του μικρού.

Έβλεπα αίματα στο πεζοδρόμιο,
"Τι σε νοιάζει εσένα;", μου λέγανε,
"θα βρείς το μπελά σου, σώπα".

Αργότερα φωνάζανε οι προϊστάμενοι
"Μη χώνεις τη μύτη σου παντού,
κάνε πως δεν καταλαβαίνεις, σώπα"

Παντρεύτηκα, έκανα παιδιά ,
η γυναίκά μου ήταν τίμια κι εργατική και
ήξερε να σωπαίνει.
Είχε μάνα συνετή, που της έλεγε "σώπα".

Σε χρόνια δίσεκτα οι γονείς, οι γείτονες με συμβουλεύανε:
"Μην ανακατεύεσαι, κάνε πως δεν είδες τίποτα. Σώπα"
Μπορεί να μην είχαμε με δαύτους γνωριμίες ζηλευτές,
με τους γειτονες, μας ένωνε, όμως, το Σώπα.

Σώπα ο ενας, σώπα ο άλλος, σώπα οι επάνω, σώπα η κάτω,
σώπα όλη η πολυκατοικία και όλο το τετράγωνο.
Σώπα οι δρόμοι οι κάθετοι και οι δρόμοι οι παράλληλοι.
Κατάπιαμε τη γλώσσά μας.
Στόμα έχουμε και μιλιά δεν έχουμε.
Φτιάξαμε το σύλλογο του "Σώπα".
και μαζευτηκαμε πολλοί,
μία πολιτεία ολόκληρη, μια δύναμη μεγάλη, αλλά μουγκή!

Πετύχαμε πολλά, φτάσαμε ψηλά, μας δώσανε παράσημα,
τα πάντα κι όλα πολύ.
Ευκολα, μόνο με το Σώπα.
Μεγάλη τέχνη αυτό το "Σώπα".

Μάθε το στη γυναίκα σου, στο παιδί σου, στην πεθερά σου
κι όταν νιώσεις ανάγκη να μιλήσεις ξερίζωσε τη γλώσσά σου
και κάν'την να σωπάσει.
Κόψ' την σύρριζα.
Πέτα την στα σκυλιά.
Το μόνο άχρηστο όργανο από τη στιγμή που δεν το μεταχειρίζεσαι σωστά.

Δεν θα έχεις έτσι εφιάλτες, τύψεις κι αμφιβολίες.
Δε θα ντρέπεσαι τα παιδιά σου και θα γλιτώσεις απο το βραχνά να μιλάς,
χωρίς να μιλάς να λές "έχετε δίκιο, είμαι σαν κι εσάς"
Αχ! Πόσο θα 'θελα να μιλήσω ο κερατάς.

Και δεν θα μιλάς,
θα γίνεις φαφλατάς ,
θα σαλιαρίζεις αντί να μιλάς .

Κόψε τη γλώσσά σου, κόψ'την αμέσως.
Δεν έχεις περιθώρια.
Γίνε μουγκός.
Αφού δε θα μιλήσεις, καλύτερα να το τολμησεις. Κόψε τη γλώσσά σου.

Για να είσαι τουλάχιστον σωστός στα σχέδια και στα όνειρά μου
ανάμεσα σε λυγμούς και σε παροξυσμούς κρατώ τη γλώσσά μου,
γιατί νομίζω πως θα'ρθει η στιγμή που δεν θα αντέξω
και θα ξεσπάσω και δεν θα φοβηθώ και θα ελπίζω
και κάθε στιγμή το λαρύγγι μου θα γεμίζω με ένα φθόγγο,
με έναν ψιθυρο, με ένα τραύλισμα, με μια κραυγή που θα μου λεει:

Mίλα!

ΑΖΙΖ ΝΕΣΙΝ 

******

.