γράφει η Τζώρτζια Ρασβίτσου
Υπάρχουν πόλεις που καθορίζουν όσους αποφασίζουν να περάσουν τη ζωή τους σ’αυτές και η Μυτιλήνη ανήκει στην κατηγορία των πόλεων αυτών.
Όσοι μεγαλώσαμε εδώ όμως, είδαμε την πόλη να αλλάζει από πόλη του πολιτισμού, των πρωτοποριακών ιδεών και κινημάτων, σε μια πόλη που ασφυκτιά από τα ρατσιστικά παραληρήματα, τον εκφοβισμό, την ακροδεξιά. Τις τελευταίες δεκαετίες από την πόλη της Μυτιλήνης, έλειψε αυτό που για πάρα πολλά χρόνια την έκανε να ξεχωρίζει: ο πολιτισμός. Όχι με την έννοια της «εκδήλωσης», αλλά ως αξία, με την έννοια του σεβασμού προς τους ανθρώπους που την κατοικούν.
Ας μην ξεχνάμε ότι από το 1956 έως το 1990, η Μυτιλήνη είχε δημάρχους κομμουνιστές, που εκτός από δημόσια έργα, οι Δήμαρχοι αυτοί άφησαν στην πόλη και ένα ισχυρό πολιτιστικό αποτύπωμα, καθώς τόσο οι ίδιοι όσο και οι συνοδοιπόροι δημοτικοί τους σύμβουλοι, εργάστηκαν με ανιδιοτέλεια δημιουργώντας πρότυπα. Τα δικά μας πρότυπα, που ως νεώτεροι ανατραφήκαμε με τα οράματά τους για έναν καλύτερο κόσμο.
Μπορεί η Πάτρα σήμερα να έχει δήμαρχο έναν Πελετίδη, η Μυτιλήνη όμως έχει τη βαριά παρακαταθήκη του Απόστολου Αποστόλου και του Στρατή Πάλλη.
Σήμερα, που η ακροδεξιά μας κυκλώνει από παντού, ο μόνος τρόπος να αντισταθεί κανείς στη μαυρίλα που απλώνεται, είναι να κρατηθεί γερά από τις ιδέες, τις αξίες και τα ιδανικά του, χωρίς εκπτώσεις και χωρίς καμία ανοχή σε πρόσωπα και ακροδεξιές ιδεολογίες.
Μέσα σ’αυτή τη δύσκολη πολιτικά και κοινωνικά συγκυρία, το να συμμετέχω στο κομμουνιστικό ψηφοδέλτιο της Λαϊκής Συσπείρωσης Δήμου Μυτιλήνης με επικεφαλής τη Νίκης Τσιριγώτη, δίπλα σε αγνούς αγωνιστές της ζωής και της πολιτικής, είναι για εμένα μεγάλη τιμή!
Υ.Γ. «Οι αγώνες δεν τελειώνουν ποτέ...»
