Υπέρ της «πορνογραφίας»
Χρόνος ανάγνωσης :
2'Του Νίκου Δήμου
Ας ξεκαθαρίσω πρώτα ότι θεωρώ τον όρο «πορνογραφία» συκοφαντικό, υβριστικό και προκατειλημμένο. Αν τον χρησιμοποίησα στον τίτλο το έκανα διότι έτσι γίνομαι κατανοητός από τους πολλούς, που έχουν μάθει να τον χρησιμοποιούν.
Ο σωστός όρος είναι: «ερωτική τέχνη». Η τέχνη που απεικονίζει την πιο τρυφερή και εκστατική ανθρώπινη στιγμή και που έχει δώσει χιλιάδες αριστουργήματα σε πολλούς πολιτισμούς: τον αρχαίο ελληνικό, τον ινδικό, τον κινεζικό και ιαπωνικό.
Οι πολιτισμοί αυτοί δεν είχαν σεμνοτυφίες και «ηθικές» αναστολές. Απεικόνιζαν την ερωτική πράξη σε όλη της την δόξα, με πολλαπλούς και περίτεχνους τρόπους. Αργότερα ήρθε ο χριστιανισμός να θεωρήσει το ανθρώπινο σώμα μιαρό, την ερωτική πράξη βρώμικη και να καλύψει κάθε ηδονή με την βαριά λέξη «αμαρτία».
Θα έπρεπε να ντρεπόμαστε ακόμα και για τη χρήση της λέξης «πορνογραφία», που λερώνει ότι πιο ωραίο μπορεί να ζήσει ο άνθρωπος. Μια επινόηση της βικτωριανής σεμνοτυφίας που εξισώνει κάθε τι ερωτικό με πόρνες και πουτάνες!
Έτσι λοιπόν φτάσαμε να θεωρούμε θεμιτή την καθημερινή βία στην τηλεόραση και να κλειδώνουμε την λήψη των ερωτικών ταινιών της. (Μην και τις δουν τα παιδιά!) Και τι θα πάθουν τα παιδιά αν δούνε μία ερωτική ταινία; Η βία τους κάνει την πραγματική ζημιά. Αντίθετα οι σοφοί παλιοί πολιτισμοί όχι μόνο δεν κλείδωναν την ερωτική τέχνη – αλλά έδιναν στα παιδιά και τους έφηβους καλαίσθητα βιβλία με «πορνογραφικές» εικόνες και ποιήματα, για να τους βοηθήσουν να γίνουν καλύτεροι εραστές.
•Μα οι πορνό τσόντες είναι χυδαίες!
Όχι όλες. Σε κάθε τέχνη υπάρχουν καλά και κακά δημιουργήματα (οι μισές ποιητικές συλλογές που μου έρχονται κάθε μέρα είναι αισθητικά χυδαίες – για πέταμα). Όπως παντού, κι εκεί, πρέπει να μάθει κανείς να ξεχωρίζει και να επιλέγει.
Οι κήρυκες της ηθικής, ονομάζοντας τον έρωτα ανήθικο και αμαρτωλό, εξορίζοντάς τον από τη ζωή, μας εξώθησαν στη βία. Την ζωική μας ορμή την έκαναν γροθιά. Κι έτσι πια ζούμε σε ένα πολιτισμό της ωμής δύναμης.
Ας προωθήσουμε την καλαίσθητη ερωτική τέχνη. Προτείνω να ανοιχτούμε προς ένα πολιτισμό του έρωτα. Του αθώου πόθου, της τρυφερότητας, του χαδιού και του φιλιού. Σίγουρα θα είναι πιο γλυκός και πιο όμορφος…
πηγή: www.protagon .gr
