Αναμενόμενη ήττα. Καλλονή - Παναθηναϊκός 0-2

 

Καλτσάς και Μπουμάλ ήταν... όλα τα λεφτά και αυτοί που χρίστηκαν σκόρερ (47' και 90' αντίστοιχα), δικαιώνοντας τον Στραματσόνι για την επιλογή στα πρόσωπά τους, στα δύο «φτερά» της επίθεσης. 

 

Πρώτο τέρμα για τον Καμερουνέζο που ήταν εντυπωσιακός, έχοντας ασίστ και όντας μέσα στις φάσεις που δημιούργησε το τριφύλλι (δύο δοκάρια με Ατζαγκούν-Αμπέντ). 

 

Άκρως θετικό ντεμπούτο για τον Μέστο στο δεξί άκρο της άμυνας, που παρά την απραξία του έβγαλε όλο το 90λεπτο και έδειξε πως μπορεί να προσφέρει (πολλά) περισσότερα απ' τον Βέμερ. Δεν απειλήθηκε στην μεριά του, βγήκε αρκετές φορές «μπροστά», βοηθώντας στο επιθετικό κομμάτι και ήταν φουλ αξιόπιστος, αν και αγωνίστηκε για πρώτη φορά μετά από μήνες. 

 

 

 

Το ματς 

 

Τα πράγματα ήταν… απλά και ολίγον τι δεδομένα. Ο Παναθηναϊκός θα πίεζε να κάνει παιχνίδι, η Καλλονή θα αμυνόταν. Οι πράσινοι, όμως, δεν μπορούσαν με τίποτα να βρουν διαδρόμους. Ήταν εξαιρετικά κλεισμένοι, οι Μπουμάλ-Καλτσάς και Πέτριτς δεν μπορούσαν να πάρουν «ανάσα» από τη συνεχή πίεση και τα ντουμπλαρίσματα των αντιπάλων, με αποτέλεσμα τα λεπτά να περνούν και να μην κουνιέται «φύλλο». Το θετικό στοιχείο από όλο τον «λήθαργο» ήταν η εμφάνιση του Μέστο, που ξεκίνησε ιδιαίτερα κεφάτος, με… φουλ προωθήσεις (συνέκλινε αρκετά προς το κέντρο) και έδειχνε –μετά από καιρό- κανονικό μπακ στον Παναθηναϊκό. 

 

Η ουσία όμως παρέμενε η ίδια. Το τριφύλλι δεν είχε τον τρόπο να απειλήσει πραγματικά την εστία του Χογκ. Με τη συμπλήρωση περίπου μισής ώρας αγώνα, ο Πράνιτς ανέβηκε, πήρε πρωτοβουλίες από τα αριστερά (έπαιζε ως μπακ) και μέσω αυτού ήρθε ουσιαστικά η πρώτη απειλή, με το διαγώνιο σουτ του να φεύγει άουτ στο 38’. Η κατάσταση δεν βελτιωνόταν καθόλου για τους πράσινους, που είχαν πετάξει για ακόμα μια φορά το πρώτο ημίχρονο και παραλίγο η κακή τους εμφάνιση στο 45λεπτο να τιμωρηθεί, όταν η κεφαλιά του «ξεχασμένου» Μάρκοβιτς στην καρδιά της άμυνας έφυγε λίγο πάνω απ’ τα δοκάρια. 

 

Ό,τι συνέβη στο πρώτο μέρος, συνέβη… Ο Παναθηναϊκός έπρεπε να αλλάξει το «τσιπ» και δεν χρειάστηκε σχεδόν καθόλου χρόνου για να το πράξει! Μόλις στο 47’ τα δύο «φτερά» των πρασίνων, Μπουμάλ και Καλτσάς συνεργάστηκαν, με τον Έλληνα εξτρέμ να στοπάρει όμορφα και να το «κολλάει» αφότου γύρισε εξίσου ωραία το σώμα του. Όπως είναι φυσικό αυτό το γρήγορο γκολ έλυσε τα πόδια των παικτών του Στραματσόνι. Έπαιζαν τουλάχιστον μια ταχύτητα πιο γρήγορα και διεκδικούσαν με αξιώσεις και δεύτερο τέρμα, το οποίο θα μπορούσε να ‘χε έρθει, αν η κακή εκτίμηση από τον Χογκ είχε καταλήξει σε αυτογκόλ κι όχι στο δοκάρι (53’). 

 

Οι φιλοξενούμενοι ήταν το απόλυτο αφεντικό της αναμέτρησης. Πίεζαν συνεχώς, πότε από τα δεξιά, πότε από τα αριστερά (με συνεχείς προωθήσεις των Μέστο και Πράνιτς εξίσου) και παράλληλα δεν απειλούνταν στιγμή. Είναι ενδεικτικό πως η Καλλονή έβγαλε φάση στο… 72’ με την –καλή- βολίδα του δικού της Καλτσά να φεύγει άουτ. Με την είσοδο του Μπεργκ (αντί του Πέτριτς), ο Παναθηναϊκός έγινε ακόμα πιο επικίνδυνος και στο τελευταίο δεκάλεπτο θέλησε να «τελειώσει» οριστικά την μπουγάδα. Και τα κατάφερε, έστω με την τρίτη! Διότι μπορεί αρχικά ο Χογκ να έβγαλε εντυπωσιακά το κοντινό εν κινήσει βολέ του Σουηδού, μπορεί στη συνέχεια το δοκάρι –σε κοντινή κεφαλιά του Ατζαγκούν από ασίστ Μπεργκ- να σταμάτησε εκ νέου το τριφύλλι, ωστόσο με την εκπνοή ο Μπουμάλ δικαιώθηκε για την εξαιρετική εμφάνισή του, νικώντας με κοντινό σουτ τον γκολκίπερ της Καλλονής και διαμορφώνοντας το τελικό 2-0!