yle="text-align: justify;">Δευτέρα 23 Δεκεμβρίου 2013
Ξεκίνησαν στις 26 Οκτωβρίου με ενημερωτική συνάντηση στο Αναγνωστήριο Αγιάσου. Είχε προηγηθεί ανοιχτό κάλεσμα με πρωτοβουλία μιας μικρής ομάδας πολιτών Αγιάσου. Δύο μήνες μετά δημιουργήθηκε ο Σύλλογος Αιμοδοτών Αγιάσου και χθες πραγματοποιήθηκε η πρώτη εθελοντική αιμοδοσία που συγκέντρωσε 55 μονάδες αίματος. Αριθμός ιδιαίτερα μεγάλος αν σκεφτεί κανείς ότι ο πληθυσμός της Αγιάσου δεν ξεπερνάει πλέον τα 3.000 άτομα.
Πέρα από την σπουδαιότητα που έχει η αιμοδοσία η όλη αυτή κίνηση περνάει και ένα άλλο μήνυμα: το μήνυμα της αυτοοργάνωσης και της αλληλεγγύης. Δεν χρειάζεται να περιμένουμε πάντα από τους άλλους ούτε να μας οργανώσουν ούτε να μας «σώσουν». ΜΠορούμε εμείς να υποχρεώνουμε την εκάστοτε Δημοτική Αρχή να εφαρμόσει τις αποφάσεις μας και εμείς να είμαστε οι αρωγοί.
Θα μπορούσε ένα τέτοιο μοντέλο να εφαρμοστεί σε όλες τις τοπικές κοινωνίες της Λέσβου, σε όλα τα χωριά; Καθώς είναι βέβαιο ότι η Λέσβος θα μείνει ενιαίος Δήμος και επειδή δεν θα πουλάει πλέον η «καραμέλα του Κακοκράτη» το θέμα είναι πως θα πορευθούμε την επόμενη πενταετία με τη νέα Δημοτική Αρχή. Ανοιχτές συνελεύσεις σε κάθε χωριό και σε κάθε γειτονιά της Μυτιλήνης. Ναι μεν είναι ανάγκη αλλά μπορεί να εφαρμοστεί; Μπορεί αυτό που έκαναν οι Αγιασώτες να το κάνουν οι πολίτες σε κάθε χωριό για κάθε πρόβλημα ή στόχο που θέτουν; Μήπως και εμείς τόσα χρόνια έχουμε βολευτεί ότι οι άλλοι μας αντιπροσωπεύουν και αφήνουμε «εν λευκώ» τη διαχείριση των θεμάτων μας; Μήπως και εμείς δεν έχουμε μάθει στην άμεση δημοκρατία; Μήπως δεν θέλουμε οι αποφάσεις να πηγαίνουν από τα κάτω, από τη βάση προς τα πάνω, προς τη Δημοτική Αρχή.
Την Παρασκευή στο θέατρο του ΦΟΜ πραγματοποιήθηκε η πρώτη συνάντηση της δημοτικής κίνησης «Ο άλλος δρόμος» με επικεφαλή το Στράτο Γεωργούλα. Αυτό το μοντέλο των λαϊκών συνελεύσεων ήταν το μοντέλο-πρόταση που μας σύστησε η νέα δημοτική κίνηση. Φιλόδοξο και δύσκολο. Αν όμως το σκεφτούμε στο δεύτερο πλάνο (του μυαλού μας) είναι η μόνη λύση για το Δήμο Λέσβου. Τα χωριά μας εδώ και χρόνια έπαψαν να έχουν φωνή, περιμένουν τα πάντα από το Δημοτικό Συμβούλιο, έγιναν ζητιάνοι για τα αυτονόητο. Κατάντια. Αν όμως υπάρχουν λαϊκές συνελεύσεις που θα δεσμεύουν το Δημοτικό Συμβούλιο τότε ίσως κάτι αλλάξει. Ο Στράτος Γεωργούλας είναι ο πρώτος που το υποσχέθηκε. Ας το κάνουν όλοι οι υποψήφιοι και ας το γίνει πράξη. Μόνο έτσι να αλλάξει ο «Κακοκράτης». Αρκετά περιμέναμε από τους άλλους. Από Υπουργό Εσωτερικών έως το Δημήτρη Βουνάτσο με τα δημοψηφίσματα που δεν έγιναν ποτέ! Ας δουλέψει λίγο το δεύτερο πλάνο της σκέψης μας πέρα από αυτά που έχουμε μάθει και ας είμαστε επιτέλους ως πολίτες στο πρώτο πλάνο!
