Editorial - Πέμπτη 26 Σεπτεμβρίου 2013
Πέμπτη 26 Σεπτεμβρίου 2013
Τις τελευταίες μέρες με αφορμή την επιστολή του Αντιπεριφερειάρχη κ. Γιαννάκη στον Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης άνοιξε και πάλι το θέμα για της δακοκτονίας στη Λέσβο. Αξίζει να τονίσουμε ότι η επιστολή του κ. Γιαννάκη είναι εκτός τόπου και χρόνου. Στην επιστολή του ζητάει να επιστρέψει η δακοκτονία στο παλιό σύστημα όπου οι προσλήψεις ήταν υπόθεση της Περιφέρειας και όχι του εργολάβου. Μάλλον ο κ. Γιαννάκης αγνοεί το πρόβλημα που υπάρχει με τον αριθμό των προσλήψεων. Επίσης ο κ. Γιαννάκης κοινοποιεί απόφαση του Περιφερειακού Συμβουλίου και ζητάει αποζημίωση για την ζημιά της ελαιοπαραγωγής. Κάτι που δεν προβλέπει ο ΕΛΓΑ σε περιοχές που εφαρμόζεται πρόγραμμα καταπολέμησης του δάκου.
H πρότασή μας : να καταργηθεί το υπάρχον σύστημα της δακοκτονίας και να σχεδιαστεί από μηδενική βάση. Όσο κι αν αυτό προκαλεί αίσθηση είναι η μόνη λύση απέναντι σ’ ένα σύστημα μη αποτελεσματικό. Η τελευταία δεκαετία έχει δείξει ότι η δακοκτονία έχει αποτέλεσμα μόνο όταν ευνοήσουν οι καιρικές συνθήκες. Το μεγαλύτερο μέρος του ελαιώνα μένει χωρίς ψεκασμό. Η βασική αιτία είναι ότι η δακοκτονία έχει καταντήσει πρόγραμμα καταπολέμησης ανεργίας και όχι καταπολέμησης του δάκου. Μέχρι αρχές της δεκαετίας του 1990 υπήρχαν Αρχιεργάτες που αγαπούσαν αυτό που έκαναν και πραγματικά έβλεπαν το έργο τους ως κοινωνική προσφορά. Σιγά – σιγά η ποιότητα των Αρχιεργατών άλλαξε… μειώθηκε ο αριθμός των ατόμων που ήθελαν να εργαστούν και καλλιεργήθηκε η άποψη ότι η δακοκτονία είναι το εύκολο «χαρτζιλίκι» του καλοκαιριού. Αν λάβουμε υπόψη και τις τελευταίες περικοπές προσωπικού κατά 50% και τα προβλήματα με το αγροτικό δίκτυο τότε εύκολο μπορεί να καταλάβει κάποιος ότι πετάμε πάνω από 1 εκατ. ευρώ με σχεδόν μηδενικό αποτέλεσμα. Δυστυχώς οι ψήφοι των 800 ατόμων που εργάζονται στη δακοκτονία (κάποτε πλησίαζαν τους 2.000) επηρεάζουν τις αποφάσεις των υπευθύνων…
Η δακοκτονία είναι αναγκαία γιατί είναι τέτοια η φύση του δάκου που νόημα έχει μόνο η ομαδική καταπολέμηση.
Είναι επιτακτική ανάγκη να σχεδιαστεί ένα άλλο μοντέλο δακοκτονίας που το πρώτο λόγο θα έχουν οι ελαιοπαραγωγοί και οι Γεωπόνοι.
- Επιλογή περιοχών πιλότου όπου καταγράφονται όλο το χρόνο οι πληροφορίες για τη συμπεριφορά του εντόμου
- Οργάνωση δακοκτονίας σε επίπεδο Κοινοτήτων και Δημοτικών Διαμερισμάτων. Υποχρεωτικά όσοι απασχολούνται θα πρέπει να είναι ελαιοπαραγωγοί και να διαθέτουν κτήματα στην περιοχή ψεκασμού.
- Υποχρέωση των ελαιοπαραγωγών να εφαρμόζουν μέτρα καταπολέμησης σε περίπτωση που το κτήμα τους δεν θα ψεκαστεί (βιολογική καλλιέργεια ή δυσπρόσιτο ελαιόκτημα) και έλεγχος από τους Γεωπόνους
- Διαδικασίες ιχνηλασιμότητας ώστε να ξέρουμε επιτέλους ποιες περιοχές έχουν ψεκαστεί και με τι ποσότητες.
- Δημιουργία χαρτογραφημένου δικτύου δακοπαγίδων με GPS ώστε να υπάρχει σε πραγματικό χρόνο εικόνα για το δακοπληθυσμό.
- Προμήθεια υλικών και φυτοφάρμακων σε κεντρικό επίπεδο ώστε να μειωθεί το κόστος.
- Επιλογή πειραματικών περιοχών όπου θα δοκιμαστούν νέες μέθοδοι καταπολέμησης του δάκου
Είναι πραγματικά κρίμα να πετάμε πάνω από 1 εκατ. ευρώ χωρίς αποτέλεσμα. Ας τολμήσει η Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου να αλλάξει τα δεδομένα. Η Λέσβος, το μέρος της Ελλάδας με το μεγαλύτερο συνεχόμενο ελαιώνα , μπορεί να αποτελέσει την πρωτοπορία στη δακοκτονία. Αρκεί να θέλουμε… ας ξεχάσουμε τους 800 ψήφους των εργατών δακοκτονίας κι ας σκεφτούμε τους 15.000 ελαιοπαραγωγούς της Λέσβου.
