Ειδικότητες ενός κατώτερου ωραρίου

Μετά από αναμονή σχεδόν δύο μηνών, ήρθε η πρόσληψη σε δημοτικά σχολεία. Η χαρά απερίγραπτη, γιατί  αγαπάμε πολύ τη δουλειά μας.

Η σχολική πραγματικότητα όμως δεν είναι η ιδανική. Πολλά σχολεία (έως και πέντε πολλές φορές), μειωμένο ωράριο (κάτι που έχει γίνει θεσμός στον κλάδο μας), μεγάλα τμήματα με πολλούς μαθητές και συναδέλφους να σε κοιτάζουν υποτιμώντας σε πολλές φορές ή να σε κάνουν να νιώθεις ότι είσαι κατώτερος (επειδή δουλεύεις με μειωμένο ωράριο και διδάσκεις β’ ξένη γλώσσα).

Γιατί να μας αντιμετωπίζουν έτσι; επειδή δεν έχουμε πλήρες ωράριο; δε σπουδάσαμε; δεν κοπιάσαμε; δε δουλεύουμε χρόνια ως εκπαιδευτικοί; δεν έχουμε γυρίσει σχεδόν όλη την Ελλάδα;

Πολλές οι δυσκολίες λοιπόν, λίγα τα χρήματα που παίρνουμε κάθε μήνα, μεγάλες πολλές φορές οι αποστάσεις που διανύουμε από σχολείο σε σχολείο, όμως με όρεξη και αγάπη πάντα για αυτό που κάνουμε. Και ξαφνικά, ενώ έχουμε μπει σε ένα ρυθμό, παρατηρούμε στις τελευταίες προσλήψεις στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση αναβαθμίσεις συναδέλφων μας σε πλήρες ωράριο. Κάτι που έγινε για πρώτη φορά. Φυσικά και μας χαροποίησε πολύ το γεγονός, αν και πολύ μικρός ο αριθμός.

Γιατί μας κάνει να ελπίζουμε, ότι από Σεπτέμβρη θα δουλεύουμε όλοι με πλήρες ωράριο, όπως όλοι οι υπόλοιποι συνάδελφοι ειδικοτήτων. Γιατί είναι εφικτό. Γιατί αυτό είναι το δίκαιο και το σωστό. Γιατί το δικαιούμαστε και το αξίζουμε.

Απαιτούμε λοιπόν ίση αντιμετώπιση. Για τους μαθητές μας. Για να γίνεται πιο αποτελεσματικό μάθημα. Για να νιώσουμε και πάλι σημαντικοί και ισάξιοι με τους άλλους. Απαιτούμε τα αυτονόητα. Το μόνο που μένει είναι να γίνουν πράξη.

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ