Γιατί κάναμε "παρέμβαση" στο γραφείο Μηταράκη - Τι αναφέρουν για Μόρια και Καρά Τεπέ
Να έχετε την μοίρα τους!
Να μια καλή και διδακτική ευχή σε όσους στοχοποιούν τις χιλιάδες κατατρεγμένων και εξαθλιωμένων ανθρώπων που είτε λόγω πολέμου, είτε λόγω της φτώχειας αναγκάζονται να ξεριζωθούν από τον τόπο τους και να γίνουν «βάρος» σε πιο καλοζωισμένους Δυτικούς.
Η Μόρια ήταν ένα έγκλημα. 20 χιλιάδες άνθρωποι έφτασαν κάποια στιγμή να ζουν σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης φτιαγμένο για 2-3000. Μια ντροπή όχι μόνο του ελληνικού κράτους αλλά όλης της Ευρώπης. Μια ντροπή με διακομματικό πρόσημο αφού η Μόρια φτιάχτηκε και «άνθησε» επι Σύριζα και συνέχισε σήμερα με ΝΔ. Κανείς καθεστωτικός να μην το παίζει αθώος…
Η Μόρια κάηκε. Κι αν δεν έπρεπε να σκεφτούμε τους χιλιάδες ανθρώπους που έχασαν τα ελάχιστα υπάρχοντά τους στα παραπήγματα, άνετα θα λέγαμε ότι καλώς κάηκε. Μόνο φωτιά αξίζει σε τέτοια αίσχη, ας πλάσει ο καθένας και η καθεμιά στο μυαλό του την εικόνα να ζει μαζί με τα παιδιά του εκεί μέσα και με το χέρι στην καρδιά ας πει ότι ο ίδιος/α δεν θα ήθελε να δει το κολαστήριο στις φλόγες. Ποιος όμως έκαψε την Μόρια;
Από την πρώτη στιγμή το κράτος και οι κολαούζοι του στα ΜΜΕ και τα social επιχείρησαν να χρεώσουν τους πρόσφυγες και μετανάστες για την φωτιά και συγκεκριμένα Αφγανούς. Λίγες μέρες μετά συνελήφθηκαν 6 Αφγανοί και με αστεία στοιχεία προφυλακίστηκαν, την ώρα που κυβερνητικοί παράγοντες με δηλώσεις τους είχαν αποφασίσει ότι αυτοί οι 6 θα καταδικαστούν και στο πρώτο δικαστήριο και στο εφετείο και άρχισαν να αναγγέλλουν την απέλαση τους όταν εκτίσουν την ποινή τους.
Δεν γνωρίζουμε αν όντως έκαψαν κάποιοι από όσους έμεναν εκεί το κολαστήριο. Αν το έκαναν, να ξεκαθαρίσουμε ότι το βρίσκουμε απόλυτα φυσιολογικό. Αλλά όλο αυτό το θέατρο της προαποφασισμένης ενοχής μέσα στην συνολική προπαγανδιστική γραμμή που προωθεί το κράτος και που χρησιμοποιεί τους μετανάστες/πρόσφυγες ως αποδιοπομπαίο τράγο στην μεγαλύτερη πολιτική, υγειονομική και οικονομική κρίση του 21ου αιώνα, μας προβληματίζει. Όπως και το πρακτικό γεγονός ότι μετά την επέμβαση της αστυνομίας μπήκαν άλλες δύο φωτιές που ολοκλήρωσαν το κάψιμο για τις οποίες κανείς δεν αναζητά ενόχους.
Δεν θα κάνουμε τον Κλουζώ και μακριά από εμάς κάθε συνομωσιολογική προσέγγιση. Όπως κι αν κάηκε η Μόρια, κάηκε ένα αίσχος και ένα ακόμα μεγαλύτερο αίσχος το διαδέχθηκε.
Το Καρά Τεπέ, ένα στρατόπεδο από τέντες κάτω από τις οποίες θα στεγαστούν 12000 άνθρωποι όλων των ηλικιών είναι η απόδειξη ότι πάντα υπάρχει κάτι χειρότερο να περιμένουμε από το κράτος. Σε ένα πρώην σκοπευτήριο του στρατού (που πλέον τα παιδιά καθημερινά μαζεύουν βλήματα – ίσως για να θυμηθούν από τι έτρεξαν να ξεφύγουν στον τόπο τους), με μέτωπο στην θάλασσα και εκτεθειμένο σε άγριες καιρικές συνθήκες, με μία τουαλέτα για κάθε 190 άτομα, με τους ανθρώπους να κοιμούνται στο χώμα την ώρα που μπαίνει ο χειμώνας, με 250 κρούσματα covid, το 2ο κολαστήριο είναι χειρότερο από το πρώτο. Και δεν θα μπορούσε να λείπει ούτε ο κομματικός παραγοντισμός και οι λαμογιές, αφού το «οικόπεδο» ανήκει σε γνωστό ιδιώτη του νησιού, πολιτικό μεγαλοπαράγοντα που για χρόνια πάλευε να κάνει «δουλειές» με την στέγαση των μεταναστών.
Εκεί καλούνται να ζήσουν 12.000 άνθρωποι κατηγορούμενοι οι ίδιοι για τις συνθήκες διαβίωσής τους. Με μια υπόσχεση ότι μήνες μετά θα μεταφερθούν «στην ενδοχώρα».
Δεν θέλουμε εδώ να κάνουμε μια γενική επισκόπηση του μεταναστευτικού. Το κίνημα αλληλεγγύης παλεύει καθημερινά για την επιβίωση και τα δικαιώματα των ταξικών μας αδερφών. Θέλουμε, με αυτή την δράση, να επικεντρώσουμε συγκεκριμένα σε ένα μόνο πράγμα.
Όποια αντίληψη κι αν έχει καθένας/μια στην κοινωνική βάση γενικά για το φαινόμενο της μετανάστευσης και της προσφυγιάς στις ειδικές και παρούσες συνθήκες ο πραγματικός κίνδυνος που αντιμετωπίζουμε όλοι/ες, ντόπιοι/ες και μετανάστες είναι η τεράστια κρίση που έχει ήδη πέσει πάνω μας. Μια κρίση που υπερβαίνει κατά πολύ το τυχαίο φαινόμενο της πανδημίας και που ο στόχος κράτους και κεφαλαίου είναι να την φορτώσει εξ ολοκλήρου σε εμάς. Είμαστε ήδη μια δεκαετία μνημονίων με την πλάτη στον τοίχο και τώρα δεχόμαστε ακόμα μεγαλύτερες πιέσεις.
Είναι ηλίου φαεινότερο πως η εξουσία επιχειρεί να μας διχάσει. Η οργανωμένη προπαγάνδα της όχι μόνο θέλει να εμπλέξει με θρασύτατα ψέματα τους μετανάστες σε κάθε πτυχή της κρίσης, από τα «εθνικά» έως την οικονομία αρχίζει πια να βαδίζει σε ναζιστικά μονοπάτια επιχειρώντας να χρεώσει αυτόν τον κόσμο και την μετάδοση του ιού αλλά και την χρήση πόρων των νοσοκομείων.
Είναι ηλίου φαεινότερο ποιος θα βγάλει την ουρά του απέξω αν κατορθώσουν να στρέψουν ντόπιους ενάντια σε μετανάστες, όλοι ξέρουμε ποιος θα γλιτώσει. Θα γλιτώσει ο ένοχος. Το κράτος, ένας εξουσιαστικός, ιδιοτελής όσο και δομικά ανίκανος μηχανισμός, οι καπιταλιστές που θα καρπωθούν τους νέους χαμηλότερους μισθούς και συντάξεις, που θα πάρουν για ένα κομμάτι ψωμί κάθε τι δημόσιο με αξία. Όπως στην Λέσβο το πραγματικό κοινό συμφέρον ντόπιων και μεταναστών είναι να κλείσουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και να πάψει το νησί να είναι τιμωρητική αποικία, έτσι και μέσα στην τεράστια κρίση αυτό που πρέπει να αναζητάμε είναι οι συμμαχίες, η ενότητα της κοινωνικής βάσης και το μέτωπό της ενάντια στον κοινό εχθρό.
Δεν έχουμε αυταπάτες απέναντι στην περιπλοκότητα τέτοιων φαινομένων, ούτε υπεραπλουστεύουμε. Αλλά δεν θέλει και κάποια ιδιαίτερη ανάλυση το προφανές: Οι κυρίαρχοι θέλουν να στρέψουν φτωχούς ενάντια σε φτωχότερους.
Δεν πρέπει να πέσουμε στην παγίδα.
Δεν πρέπει να τους περάσει.
Αλληλεγγύη σε πρόσφυγες και μετανάστες, αλληλεγγύη στα ταξικά μας αδέρφια.
Να κλείσει το αίσχος του Καρά Τεπέ.
Ρουβίκωνας
----
Διαβάστε για την "παρέμβαση":
Επίθεση με "άρωμα Μόριας" στο Γραφείο του Υπουργού Μετανάστευσης
