Η Ελλάδα γιορτάζει σήμερα την Κοίμηση της Θεοτόκου, το «Πάσχα του καλοκαιριού»
Η Παναγία εκοιμήθη. Κι όμως… «Σήμερα το αγέρι φυσά γλυκύτερα στα κουρασμένα πρόσωπά μας, τα δέντρα σαν να γενήκανε πιο χλωρά, το αυγουστιάτικο κύμα σαν να αρμενίζει δροσερό μέσα στο πέλαγο, και αφρίζει φουσκωμένο από χαρά μεγάλη, το κάθε τι πανηγυρίζει και αγάλλεται. Ω! Τι θάνατος λοιπόν είναι αυτός, που γέμισε την οικουμένη και τις καρδιές μας με τη χαρά της Αθανασίας», η προσέγγιση του αγιογράφου και λογοτέχνη Φώτη Κόντογλου στο νόημα του Δεκαπενταύγουστου. Διότι η Κοίμηση της Θεοτόκου δεν είναι πένθιμο γεγονός, επειδή η Παναγία «μετέστη προς την ζωήν».
Με ύμνους και τιμές, με δόξα και χαρά, εορτάζει η Εκκλησία μας την ένδοξη Κοίμησή της, μια από τις μεγαλύτερες εορτές της Χριστιανοσύνης. Και οι πιστοί κατά μυριάδες προσκυνούν με βαθύτατη ευλάβεια τις άγιες εικόνες της, ζητούν τις πρεσβείες της, εναποθέτουν σε αυτήν τις ελπίδες τους, προσεύχονται, υμνούν και χαίρουν.
Στην Ελλάδα, ειδικότερα, οι Ορθόδοξοι Έλληνες αποτινάσσουν το ζοφώδες πέπλο της πανδημίας του κορονοϊού και τη θλίψη που προκάλεσαν οι πολυήμερες πυρκαγιές και γιορτάζουν τον Δεκαπενταύγουστο την Κοίμηση της Υπεραγίας Θεοτόκου, που εύστοχα πήρε την ονομασία «το Πάσχα του καλοκαιριού», με ιδιαίτερα εμφατικό τρόπο.
Σε πολλά νησιά του Αιγαίου -Τήνος, Πάρος, Πάτμος- τα μεγάλα προσκυνήματα της Παναγίας, την Παναγία Σουμελά, σε πόλεις και χωριά ανά την επικράτεια, σε εκκλησίες αφιερωμένες στην Κοίμησή της, οι πιστοί προσέρχονταν στους ναούς για να υμνήσουν και να δοξολογήσουν.
Οι μάσκες, οι απαραίτητες αποστάσεις ασφαλείας και ο προκαθορισμένος αριθμός πιστών ανά ναό θα συνοδεύσουν και εφέτος τον εορτασμό.
Εξάλλου, στα μεγάλα προσκυνήματα της Θεομήτορος έχουν ληφθεί όλα τα ενδεδειγμένα μέτρα ώστε να μην παρατηρηθεί συγχρωτισμός ούτε έξω από τους ναούς, με τον κόσμο να αναμένει καρτερικά προκειμένου να προσκυνήσει.
Η μορφή της λατρεύεται από τον ευσεβή λαό μας, που νιώθει την Παναγία ως μητέρα όλων των ανθρώπων, ως μεσίτρια προς τον Μονογενή της Υιό και Λόγο του Θεού, ως συμπαραστάτισσα σε κάθε δύσκολη στιγμή της επίγειας ζωής.
Και όλοι αναπέμπουν προσευχή…
Εν τη Γεννήσει την παρθενίαν εφύλαξας, εν τη Κοιμήσει τον κόσμον ου κατέλιπες Θεοτόκε· μετέστης προς την ζωήν, μήτηρ υπάρχουσα της ζωής, και ταις πρεσβείαις ταις σαις λυτρουμένη, εκ θανάτου τας ψυχάς ημών.
