«Λευκοί, ομόδοξοι, χριστιανοί πρόσφυγες που πρέπει να προστατεύσουμε» – Ερώτηση της Ευρωκοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ για τις απαράδεκτες διακρίσεις σε βάρος προσφύγων
Τις απαράδεκτες διακρίσεις της ΕΕ και των κυβερνήσεων σε βάρος των προσφύγων καταγγέλλει με Ερώτησή της προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ.
Η απαράδεκτη εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, ως αποτέλεσμα των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών με τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, έχει οδηγήσει ήδη στον ξεριζωμό και την προσφυγιά εκατομμύρια ανθρώπους από τον λαό της Ουκρανίας. Οι κατατρεγμένοι πρόσφυγες καταλήγουν σε χώρες όπως την Πολωνία, την Ουγγαρία, τη Σλοβακία, την Τσεχία, αλλά και την Ελλάδα, καθώς και στη Ρωσία ή τη Λευκορωσία. ΗΠΑ – ΝΑΤΟ μαζί και η ΕΕ και οι κυβερνήσεις των κρατών-μελών της, που τώρα υποδέχονται τους πρόσφυγες από την Ουκρανία, χύνουν «κροκοδείλια δάκρυα» για τον λαό της, ενώ είναι αυτοί που πρωτοστάτησαν στο πραξικόπημα του 2014 και, μεταξύ άλλων, υποστήριξαν φασιστικές συμμορίες, πράγμα που οδήγησε στις σημερινές οδυνηρές εξελίξεις για τους λαούς της περιοχής.
Είναι οι ίδιες δυνάμεις που με τις κάθε είδους ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους τους στη Γιουγκοσλαβία, το Αφγανιστάν, το Ιράκ, τη Συρία και τη Λιβύη και αλλού, οδήγησαν χώρες στο χάος και τους λαούς τους στο δρόμο της προσφυγιάς. Μία προσφυγιά που αντιμετωπίζεται από τους υπαίτιους, την ΕΕ δηλαδή και τις κυβερνήσεις, ανάμεσά τους και οι εκάστοτε ελληνικές, είτε με καταστολή και επαναπροωθήσεις στα σύνορα μιας σειράς κρατών, όπως και στην Ελλάδα, είτε με τα κολαστήρια των hot spot όπως στη Μόρια της Λέσβου, είτε με τις νέες υπερδομές – φυλακές και απελάσεις για όσους καταφέρουν να μπουν, με αναβάθμιση των κατασταλτικών μηχανισμών τους στα σύνορα, όπως η Frontex.
Η τραγωδία αυτή, ωστόσο, διαιωνίζεται, με τη Μεσόγειο να αποτελεί έναν απέραντο υγρό τάφο, με πολύνεκρα ναυάγια ανθρώπων που προσπαθούν να ξεφύγουν από εστίες πολέμου, διώξεις και εξαθλίωση. Είναι απαράδεκτο το γεγονός ότι η έγκριση της οδηγίας προσωρινής προστασίας από το Συμβούλιο, που εξασφαλίζει κατ’ αρχήν μια ορισμένη στοιχειώδη προστασία των ξεριζωμένων, αφορά μόνο τους Ουκρανούς πρόσφυγες και όχι τους πρόσφυγες άλλων χωρών που ξέφυγαν εξίσου από τον πόλεμο, όπως η Συρία, το Αφγανιστάν κ.ά. Είναι χαρακτηριστικό, για παράδειγμα, ότι η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες προειδοποιεί για την κατάσταση στο Αφγανιστάν, με στοιχεία για μια τεράστια ανθρωπιστική κρίση και εκατομμύρια ανθρώπους να απειλούνται άμεσα από την πείνα.
Πρόκειται για απάνθρωπη πολιτική διακρίσεων, δύο μέτρων και δύο σταθμών, ανάμεσα στους πρόσφυγες με την επιστράτευση σκοταδιστικών – αντιδραστικών δηλώσεων περί «πραγματικών προσφύγων», «λευκών, ομόδοξων, χριστιανών προσφύγων που πρέπει να προστατεύσουμε». Αφ’ ενός τα παραπάνω αξιοποιούνται ως μέσο πίεσης στο πλαίσιο του ανταγωνισμού των ΕΕ, ΝΑΤΟ, ΗΠΑ με τη Ρωσία, αφ’ ετέρου εξασφαλίζεται ένα πολυάριθμο φθηνότερο εργατικό δυναμικό, χωρίς μεγάλες απαιτήσεις, σε κλάδους και τομείς της οικονομίας, όπως η αγροτική παραγωγή και ο τουριστικός κλάδος στην Ελλάδα, που η ΕΕ εκτιμά ότι υπάρχει έλλειψη εργαζομένων. Δεν είναι τυχαίες ανάλογες εκτιμήσεις από κυβερνήσεις και εργοδοτικές ενώσεις. Αυτή η φαινομενικά αντίθετη αντιμετώπιση των Ουκρανών από τους υπόλοιπους πρόσφυγες αποτελεί τη μία από τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος: Είτε με το μαστίγιο είτε με το καρότο, είτε με την προσωρινή προστασία είτε με την καταστολή, η ιμπεριαλιστική λυκοσυμμαχία έχει ως κριτήριο την εξυπηρέτηση των γεωπολιτικών της συμφερόντων, τη διασφάλιση της κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων.
Οι λαοί πρέπει να χαράξουν τη δική τους πορεία, ενάντια σε κάθε σχέδιο εμπλοκής της χώρας τους στην ιμπεριαλιστική σύγκρουση, να επιδείξουν πραγματική ταξική αλληλεγγύη προς τους ξεριζωμένους κάθε πολέμου των ιμπεριαλιστών και μαζί με τους πρόσφυγες να δυναμώσουν την πάλη ενάντια στο σύστημα που γεννά και τρέφει τον πόλεμο, την προσφυγιά και την εκμετάλλευση.
Με βάση τα παραπάνω, ο ευρωβουλευτής του Κόμματος Κώστας Παπαδάκης υπέβαλε στην Επιτροπή τα παρακάτω ερωτήματα:
«Πώς αιτιολογεί η Επιτροπή:
– Την απαράδεκτη πολιτική “δύο μέτρων και δύο σταθμών” που προωθεί η ίδια και οι κυβερνήσεις απέναντι στους κατατρεγμένους πρόσφυγες, παρά το γεγονός ότι όλοι τους αποτελούν θύματα ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και πολέμων, στους οποίους η ΕΕ μάλιστα είχε εξίσου ευθύνη και ενεπλάκη ενεργά;
Πώς τοποθετείται:
– Στην κατεπείγουσα ανάγκη ανθρώπινης υποδοχής και φιλοξενίας όλων ανεξαιρέτως των προσφύγων, τόσο από την Ουκρανία -συμπεριλαμβανομένων των ρωσόφωνων, καθώς και των αλλοδαπών και μεταναστών εργαζομένων και φοιτητών που ζούσαν στη χώρα- όσο κι από άλλες χώρες όπως Αφγανιστάν, Ιράκ, Συρία κ.λπ.;
– Στην άμεση ανάγκη εξασφάλισης διαδικασίας αίτησης και απονομής ασύλου με βάση τη Συνθήκη της Γενεύης, την εξασφάλιση των δικαιωμάτων των προσφύγων και των οικογενειών τους, χωρίς διακρίσεις, στην υγειονομική περίθαλψη, τη μόρφωση, την απαιτούμενη στήριξη για δουλειά με δικαιώματα;».
