Αναρτήθηκε από την εκπαιδευτικό κα Ρούλα Καραγιάννη
Ο σύλλογος γονέων και διδασκόντων μάζευε χρήματα για ένα παιδάκι από ένα άλλο σχολείο που αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας και χρειαζόταν θεραπεία μακρόχρονη.
Ο μικρός μαθητής είπε στη δασκάλα του πως ήθελε να προσφέρει και εκείνος.
-Περιμένετε όμως κυρία, να τα βγάλω από την τσάντα μου. Είναι πολλά, είπε.
Έβαλε τα χεράκια του μέσα στην τσάντα κι έψαχνε κι έβγαζε...Είχε φέρει όλο τον κουμπαρά του. Τα μέτρησαν μαζί και τα έβγαλαν 1,35 ευρώ. Μονόλεπτα και δίλεπτα.
Κι ας του είχαν κόψει το ρεύμα στο σπίτι την προηγούμενη εβδομάδα. Κι ας μην είχε καν τα απαραίτητα.
Την ιστορία μού τη διηγήθηκε αγαπημένη φίλη και συνάδελφος κι όσο τη διηγούνταν τόσο ψηλώναμε και δακρύζαμε, τόσο κοινωνούσαμε τη μεταλαβιά της ανθρωπιάς, της ικανότητας να στίβεις το "τίποτα" και να βγάζεις το "πολύ".
1,35 ευρώ η αξία του να είσαι ένας μεγάλος άνθρωπος, ένας μικρός θεός!
----
Αναρτήθηκε από την εκπαιδευτικό κα Ρούλα Καραγιάννη
