«Ευχαριστώ» σ έναν θρύλο - Ο Νίκος Γκάλης τιμήθηκε για την προσφορά του στην καλαθοσφαίριση

Χτες, με χαρακτηριστική καθυστέρηση, ο Νίκος Γκάλης τιμήθηκε για την προσφορά του στην καλαθοσφαίριση, σε μια εκδήλωση που διοργάνωσε ο Αρης. Στο κατάμεστο «Αλεξάνδρειο» βρέθηκαν, για χάρη του παίχτη - θρύλου, συμπαίκτες, αντίπαλοι, προπονητές (Ελληνες και ξένοι).

 

Μεταξύ άλλων, προβλήθηκε βίντεο αφιέρωμα από την καριέρα του, σε γιγαντοοθόνη, η οποία ήταν σε σχήμα φανέλας με το σήμα του Αρη και τον αριθμό 6 που φορούσε όταν αγωνιζόταν. Με την παρουσία και τις δηλώσεις τους τίμησαν τον Γκάλη οι Ντίνο Ράτζα, Ζέλικο Ομπράντοβιτς, Στόγιαν Βράνκοβιτς, Ντόρον Τζάμσι, Ρισάρ Ντακουρί, Φρεντερίκ Φορτέ, Αλεξάντερ Βολκόφ, Τζόρντι Βιγιακάμπα, Οντι Νόρις, Παναγιώτης Φασούλας, Νίκος Φιλίππου, Γιώργος Σιγάλας, Μπάνε Πρέλεβιτς, Αργύρης Καμπούρης, Νάσος Γαλακτερός, Κώστας Παταβούκας, Λευτέρης Κακιούσης, Μέμος Ιωάννου, Βασίλης Λυπηρίδης, Σλόμπονταν Σούμποτιτς, Μιχάλης Ρωμανίδης, Μάνθος Κατσούλης, Χάρης Παπαγεωργίου, Βαγγέλης Αλεξανδρής, Ντέιβιντ Στεργάκος, Στηβ Γιατζόγλου, Tζων Κόρφας, Νίκος Λινάρδος, Λάζαρος Λέσιτς, Ντίνος Αγγελίδης, Βαγγέλης Βουρτζούμης, Νίκος Σταυρόπουλος, Λιβέρης Ανδρίτσος, Διονύσης Ανανιάδης, Στέλιος Καλαντίδης, Δημήτρης Κοκολάκης, Σταύρος Χωλόπουλος, Τάσος Τσιτάκης, Πέτρος Σταμάτης, Στράτος Βαμβακούδης, Δημήτρης Νάστος, Βασίλης Παραμανίδης, Νίκος Τσαχτάνης, Μηνάς Τουκμενίδης, Μιχάλης Γιαννουζάκος και Γιάννης Μαντόπουλος.

 

Κατά την είσοδό του στο παρκέ ο Νίκος Γκάλης - παρουσία της γυναίκας και της κόρης του - βίωσε την αποθέωση από τους παρευρισκόμενους. «Αυτό είναι το σπίτι μου και όλοι εσείς η οικογένειά μου. Είχα να νιώσω έτσι από τότε που γεννήθηκε η κόρη μου. Είμαι πραγματικά συγκινημένος», είπε ο «γκάνγκστερ» (αυτό ήταν το παρατσούκλι του). Λίγο αργότερα, ο Αρης αντιμετώπισε την Λιμόζ του Π. Γιαννάκη. Αν και δεν έχει σημασία, για την ιστορία το αποτέλεσμα ήταν 64 - 71 υπέρ της Λιμόζ.

 

Στην καριέρα του, ο Γκάλης πανηγύρισε 8 πρωταθλήματα και 7 κύπελλα Ελλάδας, 1 χρυσό (1987) και 1 ασημένιο (1989) μετάλλιο σε Ευρωμπάσκετ. Σε προσωπικό επίπεδο, ανάμεσα στ' άλλα, έχει αναδειχθεί πρώτος σκόρερ όλων των εποχών στο ελληνικό πρωτάθλημα (12.714 πόντοι), στο ελληνικό κύπελλο (1.485 πόντοι), του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος το 1983 (231 πόντους), του Παγκόσμιου πρωταθλήματος του 1986 (332 πόντους σε 9 αγώνες), 11 φορές πρώτος σκόρερ του Ελληνικού πρωταθλήματος (με τον Αρη). Επαιξε 5 φορές στη μεικτή Ευρώπης.

«Η αγάπη του κόσμου είναι η μεγαλύτερη ανταμοιβή»

 

Σε συνέντευξή του - στο novasports.gr - ο Νίκος Γκάλης (μεταξύ άλλων) ανέφερε: «Χαίρομαι γιατί βλέπω παιδιά 8-10 ετών που με γνωρίζουν. Αρα μεταδίδεται από τους γονείς τους. Είμαι περήφανος γι' αυτό και αυτή είναι η μεγαλύτερη αμοιβή. Κέρδισα πολλά από τον κόσμο που με αγάπησε. Στο πρόσωπό μου ταυτίστηκε και χάρηκε. Αυτό είναι η μεγαλύτερη ανταμοιβή. Αν πήρα ένα παιδί μακριά από τα ναρκωτικά τότε λέω πως είμαι επιτυχημένος.

 

Τώρα η εκγύμναση παίζει σημαντικό ρόλο. Εχει χαθεί λίγο η φαντασία και η τεχνική. Αν ο Αρης δεν έβαζε 100 πόντους τότε λέγανε ο Αρης δεν έπαιξε καλά. Η επίθεση είναι το θέαμα. Δεν είναι μόνο η άμυνα. Εχει σημασία ποιος θα νικήσει, αλλά σημασία έχει και τι θέαμα προσφέρεις. Τα συμφέροντα πλέον τα οικονομικά έχουν οδηγήσει το μπάσκετ εκεί. Αρκεί 41-40 αλλά να νικήσουμε».

Για τον τίτλο του 1987 σχολίασε: «Ηταν η ατομική βόμβα του Ελληνικού μπάσκετ. Το πιστεύαμε μέσα μας αλλά βέβαια μέχρι να γίνει πράξη έχει διαφορά. Παιχνίδι με παιχνίδι μάς άνοιξε την όρεξη. Στα ημιτελικά όταν φτάσαμε είπα είναι δικό μας. Πιστεύω πως το μετέδωσα και στα άλλα τα παιδιά. Τρομερά φτερά μας έδωσε ο απίστευτος κόσμος. Η συμπεριφορά του ήταν μοναδική. Δεν το έχω ξαναζήσει ως αθλητής, όλοι είχαμε χάσει τα μυαλά μας. Δεν περιγράφεται ό,τι έγινε. Ηταν η κορυφαία στιγμή στην καριέρα μου».

 

Για την αποχώρησή του από τον Αρη: «Πολύ δύσκολη στιγμή για μένα. Ο κόσμος με αγάπησε κι εγώ αγάπησα την ομάδα. Δεν το περίμενα πως θα φορέσω άλλη φανέλα. Δεν κατάλαβα γιατί έγινε. Είμαι περήφανος και αν με θέλει κάποιος μένω αλλιώς φεύγω. Ο Μητρούδης δεν μου εξήγησε τους λόγους του. Μέχρι και σήμερα δεν ξέρω!!! Ηταν άσχημη στιγμή για μένα. Δεν ήθελα να φύγω ποτέ. Πήγα στον Παναθηναϊκό. Μου φέρθηκαν καλά τ' αδέρφια. Οταν έπαιξα για πρώτη φορά κόντρα στον Αρη έκλαψα».