Ιστορική απόφαση του Πρωτοδικείου Μυτιλήνης κόλαφος για το πελατειακό κράτος
Το Πρωτοδικείο Μυτιλήνης με ιστορική του απόφαση δικαίωσε συμβασιούχο κατακεραυνώνοντας Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ
Γράφει: Νίκος Μανάβης / εφημερίδα "ΕΜΠΡΟΣ"
Μια ιστορική απόφαση, την 75/2012, εξέδωσε το Μονομελές Πρωτοδικείο Μυτιλήνης. Με αυτή την απόφαση κόλαφο για το πελατειακό κράτος, κατακεραυνώνονται η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ για τη δημιουργία και τη συντήρησή του επί δεκαετίες. Το σκεπτικό της απόφασης, που ακόμη δεν έχει καθαρογραφεί, αποτελεί ένα δριμύ «κατηγορώ» σε βάρος των δύο μεγάλων κομμάτων, που επί δεκαετίες χρησιμοποιούσαν τους συμβασιούχους του Δημοσίου ως πολιορκητικό κριό για την εξουσία. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στην απόφαση, «μερικές χιλιάδες ψήφοι μπορούσαν να καθορίσουν το εκλογικό αποτέλεσμα».
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Ο κ. Σωτήρης Καμαρός είχε καταθέσει αγωγή σε βάρος του Ελληνικού Δημοσίου (όπως εκπροσωπούνταν από το Υπουργείο Πολιτισμού), με την οποία ζητούσε να αναγνωριστεί ότι ως εργαζόμενος της Κ΄ Εφορείας Κλασσικών και Προϊστορικών Αρχαιοτήτων (Κ΄ ΕΠΚΑ) κάλυπτε πάγιες και διαρκείς ανάγκες της υπηρεσίας, παρά το ότι εργαζόταν ως συμβασιούχος, επιδιώκοντας έτσι να πετύχει την πρόσληψή του στην υπηρεσία ως υπαλλήλου αορίστου χρόνου. Ο κ. Καμαρός εργάστηκε στην υπηρεσία ως εργάτης από τις 15 Ιανουαρίου τού 2001 έως τις 30 Ιουνίου τού 2009, δηλαδή για 8,5 χρόνια.
Τι αναγνωρίσθηκεΤο δικαστήριο δέχθηκε ότι ο κ. Καμαρός κάλυπτε πάγιες και διαρκείς ανάγκες όλα αυτά τα χρόνια κι αναφέρει, στο σκεπτικό της απόφασης, ότι θα έπρεπε να είχε γίνει πρόσληψη υπαλλήλου με διαγωνισμό στη συγκεκριμένη θέση. Αντί αυτού, το δικαστήριο διαπιστώνει ότι ο κ. Καμαρός εργάστηκε στην υπηρεσία με σειρά συμβάσεων, οι οποίες διαδέχονταν η μία την άλλη. Όμως το Υπουργείο Πολιτισμού φρόντιζε η επαναπρόσληψή του να γίνεται με διαφορά λίγων ημερών, δύο ή τριών, ώστε ποτέ να μην μπορεί να συμπληρώσει 24 μήνες συνεχούς εργασίας στην υπηρεσία. Τούτο γινόταν εσκεμμένα προκειμένου να μην αποκτήσει το δικαίωμα να διεκδικήσει τη μετατροπή της σχέσης εργασίας σε αορίστου χρόνου. Ακόμη, αναγνωρίζει ότι η μη πρόσληψη μονίμων υπαλλήλων και η διατήρηση επί χρόνια του καθεστώτος συμβασιούχων είχαν καθαρά ψηφοθηρικούς στόχους. Επιπροσθέτως, αναγνωρίζεται πως αν και το Προεδρικό Διάταγμα Παυλόπουλου (από το όνομα του πρώην υπουργού Εσωτερικών Προκόπη Παυλόπουλου) είχε ως στόχο να προστατεύσει τους εργαζομένους, στην πραγματικότητα χρησιμοποιήθηκε σε βάρος τους. Κι αυτό γιατί οι συμβασιούχοι του δημόσιου τομέα, όπως ο κ. Καμαρός, έχοντας ανάγκη να εργαστούν, αναγκάζονταν να αποδέχονται πρακτικές που αναιρούσαν τα δικαιώματά τους.ΕνδιαφέρειΈχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον ότι η παραπάνω απόφαση λήφθηκε σε μια εποχή που όχι μόνο έχουν παγώσει οι προσλήψεις στο δημόσιο τομέα, αλλά καταργούνται και οι οργανικές θέσεις των υπηρεσιών και ετοιμάζονται χιλιάδες απολύσεις δημόσιων υπαλλήλων. Όταν καθαρογραφεί η απόφαση, θα κοινοποιηθεί στο Υπουργείο Πολιτισμού, το οποίο έχει δικαίωμα να ασκήσει έφεση. Σε δήλωσή του στο «Ε», ο δικηγόρος του κ. Καμαρού Γιώργος Λάγος τονίζει: «Για μια ακόμη φορά η Δικαιοσύνη (Μονομελές Πρωτοδικείο Μυτιλήνης) αποδεικνύεται θεματοφύλακας των δικαίων των εργαζομένων και μάλιστα των απασχολουμένων με διαδοχικές συμβάσεις έργου ή ορισμένου χρόνου. Ωστόσο, πρόκειται πάντοτε για εργαζομένους σε συνθήκες μισθωτής εργασίας, στο Δημόσιο και τους φορείς του. Ιδιαίτερη αίσθηση προκαλούν οι αναφορές του δικαστηρίου στην πάγια πρακτική του πολιτικού συστήματος μετά τη μεταπολίτευση και ιδιαίτερα των δύο κομμάτων εξουσίας (ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ.) να παραβιάζουν συστηματικά το νόμο ανανεώνοντας διαδοχικά τις συμβάσεις τέτοιων εργαζομένων για λόγους ψηφοθηρικούς, διατηρώντας τους σε συνθήκες ομηρίας, καταπατώντας παράλληλα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Αποτέλεσμα αυτής της παθογένειας ήταν η εναλλαγή των δύο κομμάτων στην εξουσία να παραγάγει πλήθος συμβασιούχων, οι οποίοι σήμερα, “απροστάτευτοι” από το κομματικό πελατειακό σύστημα, αναζητούν τα δίκαιά τους από τα δικαστήρια, ενώ οι υπαίτιοι ουδεμία κύρωση έχουν υποστεί.»
