Ψυχή μου, ψυχή μου, ἀνάστα, τί καθεύδεις. Τό τέλος ἐγγίζει καί μέλλεις θορυβεῖσθαι.
Ἡ περίοδος αὐτή τῆς Ἁγίας καί μεγάλης Τεσσαρακοστῆς παίρνει τόν ἄνθρωπο ἀπό τά γήινα σκηνώματα καί τόν ἀνεβάζει στά οὐράνια.
Τοῦ ξετυλίγει τήν ματαιότητα τῶν ἐγκοσμίων, τήν ἀμαρτωλότητά του καί τόν προτρέπει νά ἔλθει σέ εἰλικρινῆ μετάνοια γιά νά ἀπολαύσει τίς ἀτελείωτες ὀμορφιές τοῦ οὐρανοῦ.
Σήμερα περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλη ἐποχή ἐπιβάλλεται ἡ ἐπιστροφή, γιατί ἔλειψε ἡ ἀρετή, ποῦ εἶναι ἡ συνισταμένη ὅλων, ὅσον συντελοῦν σέ μία εὐτυχισμένη ζωή.
Μέ τό ἄνοιγμα τοῦ τριωδίου ἄς ἀνοίξουν καί οἱ καρδιές μας. Ἄς προετοιμαστοῦμε μέ κάποια καλή ψυχική διάθεση νά νιώσουμε ὅλα αὐτά τά κατανυκτικά λόγια, ποῦ ψάλλει ἡ Ἐκκλησία μᾶς κατά τή διάρκεια τῶν Ἁγίων ἡμερῶν τῆς μεγάλης τεσσαρακοστῆς, πού εἶναι κυψέλη μέ ἄφθονο πνευματικό γλυκύτατο μέλι καί φέρνει τόση κατάνυξη, συντριβή, δάκρυα.
Ἡ μετάνοια παίρνει τόν ἄνθρωπο ἀπό τήν ἄβυσσο τῶν πτώσεων καί τόν ἀνεβάζει στό φῶς, τοῦ δίνει ἐλπίδα καί βρίσκει τή λύτρωση....
Ηγουμένη Ευγενία Κλειδαρά
