Διάσωση ενός πρόσφυγα στη Σκάλα Συκαμιάς εξαιτίας της αυτοθυσίας του συμπατριώτη μας Στρατή Μουφλουζέλλη.
Διαβάστε πως περιγράφει ο ίδιος την ιστορία με το αίσιο τέλος που διαδραματίστηκε πριν 3 ημέρες. Μια ιστορία μάθημα για όλους μας....
8:30 βράδυ χθες με τη μηχανή βόλτα χάζευα τη φουρτουνιασμένη θάλασσα καθώς πήγαινα παραλιακά προς Σκάλα Σκαμιάς.
Καθώς ανέβαινα μιά ανηφόρα σαν να μου φάνηκε ότι κάτι άκουσα βαθιά μέσα στη θάλασσα. Συγκεντρώθηκα και τη δεύτερη φορά που άκουσα αυτή τη βαθιά φωνή,σταμάτησα και έσβησα τη μηχανή.Βγάζω το κράνος και φωναζω και εγώ.Απαντάει αμέσως!!!
ΩΩΩ γαμώτο άνθρωπος στη θάλασσα . Βράδυ,φουρτούνα,απόκρημνα και το κινητό δεν εχει σημα να ειδοποιήσω το λιμενικό.Να γυρίσω να ειδοποιήσω το λιμενικό ίσως να είναι αργά γιαυτόν που ζητούσε βοήθεια.Τι να κάνω...
Χωρίς να το καταλάβω άρχιζα να κατεβαίνω την απόκρημνη πλαγιά και φθάνω στη θάλασσα.Βγάζω τα ρούχα,βρίσκω ένα σωσίβιο, το φοράω αρπάζω και ένα μεγάλο κομμάτι φελιζόλ εκεί δίπλα και προσπαθώ να αποφύγω τα μεγάλα κύματα που θα με κολλούσαν χαλκομανία πάνω στα βράχια. Μετα 2-3 προσπάθειες ανοίχτηκα στα βαθειά κολυμπώντας προς τη φωνή φωναζοντας του ότι τον πλησιάζω. Δεν κατάλαβα για πότε τον έφτασα γιατι η υψηλή συγκέντρωση αδρεναλίνης σε κάνει να χάνεις την αίσθηση του χρόνου.Του απλώνω να κρατήσει το φελιζόλ του δίνω θάρρος και σιγα σιγά επιστρέφουμε δίπλα δίπλα κρατώντας και οι 2 το φελιζόλ κουνώντας πόδια και το ένα ελεύθερο χέρι.Βλέπω το φως απο ένα μηχανακι να περναει ψηλά στο δρόμο και φωνάζω βοήθεια !!! Το μηχανάκι κοντοστεκεται και σε λιγο γυρίζει προς τα πίσω. Πλησιάζοντας στην ακτή βγαίνουμε μπουσουλώντας.
Ο 20χρονος ΦΑΜΑ (που ήταν υπέρβαρος) δεν μπορούσε να σηκωθεί στα πόδια του.Ζαλιζόταν και τα είχε χάσει.Τον έβαλα να κάθισε σε ένα βράχο και σκεφτόμουν τι να του βάλω στα πόδια γιατί ήταν ξυπόλητος.Πανω σ εκείνη την ώρα έφτασε βοήθεια.Ήταν το παιδί με το μηχανάκι και ο Γιώργος μενα φίλο του που έμεναν εκεί κοντά. Ψάξανε και του βρήκαν παπούτσια απ αυτά που εγκαταλειπουν στην παραλία. Παρα ταίρια βέβαια αλλά του έκαναν.
Με τη φουρτούνα ένα σκάφος κόπηκε στα 2 με 51 επιβαίνοντες μου λέει ο Γιώργος μια ώρα πριν. Τους μάζεψε το λιμενικό.Υπάρχει ένας αγνοούμενος (ο 51ος). Αρα είναι ο ΦΑΜΑ!!!
Σιγά σιγά ο ναυαγός συνήλθε.Σηκώθηκε μ αγκάλιαζε και μου φιλούσε τα χερια να μ ευχαριστήσει !!! Τον πήρα από το χέρι και αργα-αργά ανεβήκαμε ψηλά στο δρόμο από ένα μονοπάτι που ήξεραν τα παιδιά. Ανεβήκαμε στη μηχανή και σε λιγο ήμασταν στο λιμεναρχείο.Τον δήλωσα και ο Παναγιώτης από το λιμενικό μου είπε που θα βρούμε τους υπόλοιπους της ομάδας του. Τον νόμιζαν για πνιγμένο και έκλαιγαν. Το τι πανηγύρι έγινε όταν τον είδαν δεν φαντάζεστε !!!
Γυρίζοντας σπίτι η μέρα έκλεινε όμορφα !!!
Είχα δέσει τον κόμπο στο προσκοπικό μου μαντήλι...
Στρατής Μουφλουζέλλης
