Λέσβος: Άθλιες συνθήκες διαβίωσης στο στρατόπεδο Πολιχνίτου (264 Μ/Κ ΤΕ)
Καταγγελία από το δίκτυο "ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ" Ένα θέμα που δεν αφορά μόνο τους στρατευμένους αλλά ολόκληρη την κοινωνία της Λέσβου
Ένα τάγμα για γερά νεύρα και σίγουρα όχι για φαντάρους που θέλουν να νιώθουν άνθρωποι.
Τα προβλήματα πολλά και αμέτρητα. Οι εγκαταστάσεις του στρατοπέδου παλιές και δεν καλύπτουν τις ανάγκες στέγασης μας. Οι πόρτες και τα παράθυρα αδυνατούν να κρατήσουν τον αέρα εκτός θαλάμου, ενώ τα σπασμένα παράθυρα στις τουαλέτες μπάζουν.Η θερμοκρασία κατά την διάρκεια της νύχτας πέφτει και κατά τις προηγούμενες ημέρες του παγετού ήταν σχεδόν αδύνατο να κοιμηθείς και οι περισσότεροι επιστρατεύσαμε ότι ρούχα είχαμε, κουβέρτες κα. Εκτός από το κρύο έχουμε κάθε βράδυ να αντιμετωπίσουμε και τον αέρα που σφυρίζει μέσα από τα χαλασμένα αλουμίνια και δεν μας αφήνει να κοιμηθούμε τις ελάχιστες ώρες πριν την αγγαρεία και την σκοπιά. Τα καλοριφέρ ανοίγουν λίγες ώρες ενώ λόγω κακής συντήρησης και κακών υποδομών η απόδοσή τους είναι σχεδόν μηδενική.Όσοι συνάδελφοι έχουμε σκοπιά στην κεντρική πύλη, αναγκαζόμαστε να κοιμόμαστε στο προβλεπόμενο χώρο - που μόνο προβλεπόμενος δεν είναι. Χωρίς θέρμανση, πόρτες χωρίς χερούλια που δεν κλείνουν, κτλ. Όποιος αρνηθεί να κοιμηθεί στο φυλάκιο γιατί δε θέλει να αρρωστήσει την επόμενη είναι αναφερόμενος. Κάθε φορά που τα αναφέρουμε η απάντηση είναι ότι ο κανονισμός προβλέπει αυτές τις ώρες για το καλοριφέρ και δε μπορούν να κάνουν κάτι άλλο. Βέβαια στα γραφεία τους και τους χώρους διανυκτέρευσης των αξιωματικών και των στελεχών λειτουργούν επί εικοσιτετραώρου βάσεως ηλεκτρικά καλοριφέρ και αερόθερμα.Οι συνθήκες υγιεινής απερίγραπτες. Κάνουμε καθαριότητες χωρίς καθαριστικά. Η χλωρίνη είναι είδος πολυτελείας, μια φορά την βδομάδα και αν, και τα γάντια είναι ατομικό αξεσουάρ που πρέπει να αγοράζει ο καθένας με δικά του έξοδα. Τα καζανάκια δε δουλεύουν δυσχεραίνοντας τις συνθήκες υγιεινής περισσότερο. Κάθε φορά που απαιτούμε καθαριστικά, γάντια ή συντήρηση του κτιρίου μας λένε πως δεν υπάρχουν λεφτά!Σύμφωνα όμως με όσα διαβάζουμε σε εφημερίδες και site λεφτά για στρατιωτικούς εξοπλισμούς, για τις επεμβάσεις του ΝΑΤΟ και του ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟΥ υπάρχουν και μάλιστα πολλά.Το μεγαλύτερο πρόβλημά μας βέβαια και το πιο σοβαρό απ' όλα είναι ότι στην μονάδα μας δεν υπάρχει γιατρός. Σε μια μονάδα με περίπου εκατό φανταρους και άλλους τόσους Επαγγελματίες Οπλίτες δεν υπάρχει ούτε γιατρός ούτε νοσοκόμος και όλα τα περιστατικά εξυπηρετούνται είτε από το Κέντρο Υγείας του χωριού είτε από το ΣΤΕΠ Μυτιλήνης, μια ώρα μακριά. Όσοι απο εμάς είμαστε άρρωστοι θα πρέπει να κατέβουμε με την καναδέζα στη Μυτιλήνη όπου στην διαδρομή η κατάσταση χειροτερεύει λόγω του κρύου. Όσοι απο την άλλη πάνε στο Κέντρο Υγείας θα πρέπει να αγοράσουν απο την τσέπη τους τα φάρμακα.
Όσον αφορά στις υπηρεσίες η φήμη του μαυρου στρατοπέδου δεν είναι τυχαία. Χαρακτηριστικό είναι ότι σε όλο το νησί οι υπηρεσίες έχουν εξομαλυνθεί, παρόλο που υπάρχουν διάσπαρτα ένα σωρό άχρηστα στρατόπεδα και φυλάκια. Οι υπηρεσίες των συναδέλφων έχουν μια πιο φυσιολογική ροή το τελευταίο διάστημα. Στο δικό μας στρατόπεδο παρ' όλα αυτά κάθε φορά που οι εξοδούχοι φτάνουν τον μαγικό αριθμό του 8 μια νέα σκοπιά ανοίγει. Μια νέα σκοπιά όχι τόσο για τις ανάγκες του στρατοπέδου αλλά κυρίως για να απασχολούνται οι φαντάροι και να μην ξεκουράζονται. Έτσι το πρόγραμμα μας κυλάει μεταξύ των συνεχόμενων σκοπιών και της πρωινής και απογευματινής αγγαρείας. Η εργασία που παρέχουμε εντελώς δωρεάν είναι απίστευτων διαστάσεων ενώ τα μέτρα ασφαλείας κατά τις αγγαρείες κυρίως στους όρχους είναι τουλάχιστον ελλειπείς και τα ατυχήματα συχνό φαινόμενο. Αρκετοί είναι και οι συνάδελφοί μας οι οποίοι έχουν μεταφερθεί σε Λέσχες Αξιωματικών, πρατήρια και εξυπηρετούν τα στελέχη και τους αξιωματικούς παρέχοντας δωρεάν υπηρεσίες για να καταναλώνουν προνομιακά και οικονομικά αυτοί στις πλάτες μας.
Η οικονομική αφαίμαξη ειδικά σε μια τέτοια περίοδο όπου εμείς αντιμετωπίζουμε την εξαθλίωση της δωρεάν εκμετάλλευσής μας μέσα στα στρατόπεδα και οι οικογένειές μας αντιμετωπίζουν μειώσεις μισθών, απολύσεις και νέα φορολογικά μέτρα, είναι τεράστια.Οι τιμές στο ΚΨΜ είναι λίγο πιο φθηνές από το περίπτερο του χωριού, αν όχι ίδιες, ενώ στον τιμοκατάλογο οι τιμές είναι αλλαγμένες με στυλό και σε κάθε επιθεώρηση ο τιμοκατάλογος αντικαθίσταται για τις ώρες εκείνες με άλλες τιμές. Ο μισθός του μήνα, το τραγικό αυτό 8,62, θα πρέπει να φτάσει να καλύψει τα είδη υγιεινής, αφρό ξυρίσματος, ξυραφάκια χαρτί τουαλέτας κτλ, να συμπληρώσει το φτωχό πρωινό και να καλύψει τις ανάγκες μας σε νερό, αφού το νερό του στρατοπέδου δεν είναι πόσιμο ούτε στα μαγειρεία. Η μεταφορά από το στρατόπεδο στο λιμάνι και πίσω κατά την άδειά μας δεν καλύπτεται και δεν προβλέπεται μεταφορά με οχήματα της μονάδας με άμεσο αποτέλεσμα να πληρώνουμε 50? σε ταξί για καθε μεταφορά.
Θεωρούμε ότι όλα αυτά εμπαίζουν την νοημοσύνη μας και προσβάλουν την αξιοπρέπειά μας. Είμαστε πάνω απ' όλα άνθρωποι και απαιτούμε ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης. Δεν γίνεται να είμαστε προβλεπόμενοι μόνο στις αναφορές και στις φρουρές, να φεύγουν οι φυλακές και κρατήσεις σύννεφο για αδιευθέτητη κλίνη κτλ και να μην καλύπτονται την ίδια στιγμή βασικές βιοτικές ανάγκες και ανάγκες ασφαλείας και υγιεινής. Όλα αυτά ξεκινούν και προφανώς φέρουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης τόσο οι Λοχαγοί του στρατοπέδου όσο και ο Υποδιοικητής Τάχης Γκαρέλης και κυρίως ο Διοικητής Αντισυνταγματάρχης Κοντός.
