Χρυσούλα Χατζηγιαννιού «Υδρία» (ποιήματα)

Γράφει: Παναγιώτης  Σκορδάς

Χρυσούλα Χατζηγιαννιού, «Υδρία» (ποιήματα), πρόλογος: Δημήτριος Νιάνιας, Αθήνα 2011, σελ. 117

Μια από τις πιο σπουδαίες λογοτεχνικές φωνές του 20ού αιώνα, η Χρυσούλα Χατζηγιαννιού, γεννήθηκε στη Μυτιλήνη, σπούδασε φιλολογία και εργάστηκε ως καθηγήτρια σε σχολεία της Μυτιλήνης, της Κωνσταντινούπολης, της Κύπρου και της Αθήνας. Από νωρίς ασχολήθηκε με την ποίηση, τη λυρική πρόζα και με τον πεζό λόγο, δοκίμιο και κριτική βιβλίου καθώς και με το παιδικό βιβλίο. Στο ενεργητικό της έχει 5 ποιητικές συλλογές, έξι πεζά, 4 βιβλία για παιδιά και έχει δεχθεί σειρά τιμητικών διακρίσεων.

Πριν λίγο καιρό κυκλοφόρησε μία ακόμη ποιητική συλλογή με τον τίτλο «Υδρία». Περιλαμβάνει 32 ποιήματα άλλα ολιγόστιχα και άλλα πολύστιχα. Να μερικοί τίτλοι: Μάρθα, Ηώς Αθήνα, Ωδή στον Ήλιο, Γη πεφιλημένη, Το κράνος, Πόλη δειλινή, Μιλεί ο πηλός, Συλλογισμοί, Φαγεντιανή υδρία, Ο χειμώνανθος, Νόστιμον ήμαρ, κ.ά.

Αντιγράφουμε το ποίημα με τον τίτλο «Κορφές»:

«Δεν έχει μαρμαρένια αλώνια πάνω στις κορφές / να παινευτείς / μηδέ να ξαποστάσεις. / Στενός ο χώρος ο αψηλός. / Ίσα που να χωρείς να στέκεις / όρθιος. / Ένα μονάχα βήμα σου / θάναι μοιραίο. //

Όμως σαν τύχει κι έχεις φτάσει στην κορφή / μια κίνησή σου μόνο θα είναι κέρδος: / Αν με τα δυο σου πέλματα καταπατήσεις / την έπαρση.»

Ο καθηγητής Δημήτριος Νιάνιας στον πρόλογό του ανάμεσα στα άλλα σημειώνει: «Αγαπητή Χρυσούλα,

Για άλλη μια φορά μπορώ, νομίζω, να εντοπίσω στην ποίησή σου την σπάνια σύντηξη αισθητικών όρων (μέτρων, ρυθμών, γλώσσας και συμβόλων) και πνευματικής στάσης, που διαπερνά το βάθος των βιωμάτων σου, και την εσωτερική σου ζωή. Είναι σ’ αυτή την συνλειτουργία της αισθητικής και πνευματικής όρασης όπου διαχέεται ελεύθερη η αγωγή σου και η παιδεία σου, και τα δύο, καθώς ξέρω, στηριγμένα στην οικογενειακή σου παράδοση, τη διάστικτη από πικρές εθνικές εμπειρίες και προσφορές. Όλα μαζί συναπαρτίζουν την ενότητα και το αδιαίρετο της προσωπικής σου σύνθεσης.

Είναι όλα αυτά τα στοιχεία, νομίζω, όπως τα αισθάνεται κανείς άμεσα ή τα διαισθάνεται και τα μαντεύει, που προσδιορίζουν και επιβεβαιώνουν την ποιότητα του πνευματικού σου στερεώματος και συγκροτούν τις μυστικές αρχές του ταλέντου σου και ταυτόχρονα της ποιητικής σου παραγωγής».

Κλείνοντας παραθέτουμε ένα απόσπασμα από το πολύστιχο ποίημα «Ωδή στον ελληνικό λόγο, στην ελληνική γλώσσα»:

«Και λέω Γλώσσα Ελληνική / κι αν εδοκίμασες, κι αν ήπιες / κι από άλλες βρύσες / πετάχτηκες αλόμενη δροσοπηγή / που όπου κι αν κυλήσει, μόσχους αναδίνει. / Κι αν σε σμιλεύει ο χρόνος συλλαβή τη συλλαβή, / ξαναγεννιέσαι και πορεύεσαι, καλλίμαχη και συνετή / σαν όπως απ’ την κεφαλή του Δία / η Παλλάς Αθήνη. //

Και λέω, πως δεν υπάρχει έλαιον ειρήνης, / μήτε αλόη, μήτε βάλσαμο / και μήτε χάδι στοργικό που να χωρεί / όσο εσύ χωρείς στης ψυχής τα μονοπάτια, / ακόμα κι όταν σιωπάς μιλάς με τα δικά μας μάτια.//

Γλώσσα ελληνική. Σε σέβομαι. / Σε πίνω νέκταρ του Ολύμπου. / Σε γεύομαι ευωδιαστήν οπώρα. / Σε αγροικώ μες σε πανάρχαια όστρακα. / Σε ανασαίνω. Σε ανασταίνω. Σε ζω».

-------------------------------