(κείμενα: Παναγιώτης Σκορδάς, Επιμέλεια: Παναγιώτης Σκορδάς, Βαρβάρα Γκιγκιλίνη, Μετάφραση στα Αγγλικά: Κωσταντής Ξύδας), Εκδόσεις Tartarouga, Μυτιλήνη 2011, σελ. 214
Της Βίβιαν Μόρρις
Το ότι ο Γιώργος Ιορδάνου, πολιτικός μηχανικός-καλλιτέχνης φωτογράφος, ερωτεύτηκε τη Λέσβο, το νιώθεις χωρίς και να τον έχεις γνωρίσει. Αρκεί να έχεις δει το βιβλίο του «Λέσβος- Φύση, Παράδοση, Πολιτισμός, Άνθρωποι». Μια εντυπωσιακή, πολυτελής έκδοση, με θησαυρό εικόνων από έναν καλλιτέχνη φωτογράφο, που μπόρεσε να απεικονίσει με τον δικό του τρόπο και προσωπική ευαισθησία, μέρος της φύσης, του πολιτισμού, των ανθρώπων και της ιστορίας του νησιού, για να δώσει την ευκαιρία να τα θυμηθούμε, να τα ζήσουμε ξανά, να χαρούμε τα χρώματα, τα αρώματα και την ομορφιά της.
Αρχίζοντας από τη φύση, βρίσκει τρόπους να μην δώσει απλά το απτό, αλλά να εισχωρήσει, συχνά, πέρα από την επιφάνεια και να μας χαρίσει πτυχές φρέσκες, πρωτόγνωρες, μαγευτικές. Σε αιχμαλωτίζει πραγματικά και, όπως κάθε αληθινό έργο τέχνης, όσο το κοιτάς, τόσο πιο πολλές πτυχές αναδύονται μπροστά στα μάτια σου, μαγείας και μυστηρίου μαζί.
Η ευαισθησία και το ταλέντο του καλλιτέχνη, φαίνεται και στο δέσιμο του ανθρώπου με τη φύση. Ο Γιώργος Ιορδάνου μας δίνει στον «Λέσβιο αγρότη», ένα από τα πιο χαρακτηριστικά δείγματα της δουλειάς του. Μια εικόνα που μπορείς να την κοιτάζεις για ώρες και να μην την χορταίνεις. Να ανακαλύπτεις συνεχώς μια νέα πτυχή, μια άλλη απόχρωση, ένα άλλο συναίσθημα κρυμμένο κάτω από το γείσο της τραγιάσκας του χωρικού. Απορείς που τον βρήκε τον δαρμένο από τα στοιχεία της φύσης, γέρο-χωρικό, τον ψημμένο στον λεσβιακό ήλιο, στη δύση της μέρας και της ζωής του, ν΄ αγναντεύει ποιος ξέρει πού, στο πίσω ή στο μπροστά του χρόνου, χαλαρός, καλοσυνάτος, σε πλήρη αρμονία με το περιβάλλον του.
Στα τοπία του, βρίσκω ότι υπάρχει αυτό που λέμε ζωή, συναίσθημα, κίνηση, επαφή μ’ εκείνο που είναι πέρα από το ορατό και λειτουργεί σαν οδηγός στον τόπο του μυστηρίου. Ο καλλιτέχνης, φαίνεται ν΄ αφήνει πάντα χώρο στη φαντασία. Τίποτα δεν είναι απόλυτα απτό, αλλά και ούτε ορατό.
Λένε ότι η εικόνα μιλά καλύτερα και περισσότερο από χίλιες λέξεις. Θα έλεγα ότι όχι μόνο μιλά, αλλά ζωντανεύει και θύμησες που ούτε καν υποψιαζόσουν ότι υπήρχαν. Γεννά συναισθήματα που σε ξαφνιάζουν και σένα τον ίδιο.
(Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Νέος Κόσμος), στο Σίδνευ της Αυστραλίας, στις 5 Απριλίου 2012)
