Νέες κυκλοφορίες βιβλίων – Δευτέρα 13 Μαρτίου 2017

Οι νέες κυκλοφορίες που μας κίνησαν το ενδιαφέρον

Γράφει η Ράνια Μπουμπουρή

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ

Οχτωμισάρια της Ελένης Μπουκαούρη (Εκδόσεις Κέδρος)

«Είχαμε βγει από το σινεμά, καβαλήσαμε το ποδήλατο, οδηγούσε η Άννα, εγώ πίσω στη σχάρα, Αλονζανφάν παιανίζω, Αμέρικα, Αμέρικα, μου απαντάει, κι ορμήσαμε στην άσφαλτο, κάνοντας οχτάρια, όχι, Οχτωμισάρια, γελάμε τρελά, Νύχτα και Περιπέτεια, πού πάμε; Να ζήσουμε τη ζωή μας, και φτάνουμε στη «Nouvelle Poste». Μπήκαμε, κοίταξα γύρω ανήσυχη μήπως ήταν εκεί ο Ρόκο και τα αδέλφια του, δεν ήταν, μόνο ο τρελο-Πιερό καθόταν στο μπαρ.»

Ο Στέργιος και η Άννα, δύο χαρακτήρες, πάντα με αυτό το όνομα κι ωστόσο διαφορετικοί κάθε φορά, βιώνουν τις πολλαπλές εκδοχές της πραγματικότητας, αληθινής ή επινοημένης, στις είκοσι μία ιστορίες του βιβλίου Οχτωμισάρια. Εκκινώντας από την τραχιά γλώσσα του τόπου των προγόνων τους, περνούν μέσα από τον στρόβιλο της νιότης, ωριμάζουν στη σκληρή πραγματικότητα και καταλήγουν στην ανοίκεια μοναξιά του πένθους και της απώλειας.

Πόσες ζωές θα ζήσουν οι δύο ήρωες; Και είναι, άραγε, πάντα οι ίδιοι πρωταγωνιστές στα είκοσι ένα διηγήματα;

Βρείτε το εδώ

ΞΕΝΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ

Εγώ είμαι ο Τζόναθαν Σκρίβενερ του Κλοντ Χάουτον (Μετάφραση: Αλέξης Καλοφωλιάς, Εκδόσεις Καλέντης)

Όταν ο Τζέιμς Ρέξαμ προσλαμβάνεται ως γραμματέας του μυστηριώδους Τζόναθαν Σκρίβενερ, βρίσκεται αντιμέτωπος με έναν γρίφο. Καθώς μπροστά του ξεκινάει μια παρέλαση από φίλους του Σκρίβενερ, ο Ρέξαμ προσπαθεί να συνθέσει τα στοιχεία της προσωπικότητας του αόρατου εργοδότη του μέσα από ιστορίες, υπαινιγμούς και μια σειρά από ανατροπές που οδηγούν στην καθαρτήρια κλιμάκωση.
Σε αυτό το αριστουργηματικό μυθιστόρημα, που η δομή του επηρέασε τον Όρσον Γουέλς στη σύλληψη του «Πολίτη Κέιν», ο Κλοντ Χάουτον υφαίνει με αριστοτεχνικό τρόπο ένα συναρπαστικό φιλοσοφικό και ψυχολογικό παιχνίδι. Γραμμένη ανάμεσα στους δύο μεγάλους πολέμους του 20ού αιώνα, η ιστορία του Τζόναθαν Σκρίβενερ αντικατοπτρίζει την περιπέτεια της συγκρότησης της ανθρώπινης ταυτότητας μέσα σε μια κατακερματισμένη πραγματικότητα.

Βρείτε το εδώ

ΠΑΙΔΙΚΑ

Το μοναχοπαίδι της Γκουοτζίν (Εικονογράφηση: Γκουοτζίν, Εκδόσεις Ψυχογιός)

Η ιστορία σ’ αυτό το βιβλίο είναι φανταστική, αλλά αντανακλά τα πολύ πραγματικά συναισθήματα απομόνωσης και μοναξιάς που ένιωθα μεγαλώνοντας στη δεκαετία του ’80 στην Κίνα, όπου επικρατούσε η πολιτική της γέννησης ενός παιδιού ανά οικογένεια. Όταν ήμουν μικρή, και οι δύο γονείς μου έπρεπε να εργάζονται για να στηρίζουν την οικογένειά μας, έτσι, κατά τη διάρκεια της ημέρας με φρόντιζε η γιαγιά μου. Και πάλι, αν καμιά φορά έπρεπε να τρέξουν στη δουλειά ή η Νάι Νάι ήταν απασχολημένη, με άφηναν μόνη μου στο σπίτι. Αυτό ήταν συνηθισμένο σε πολλές οικογένειες εκείνη την εποχή. Ανήκα σε μια πολύ μοναχική γενιά παιδιών.

Μια φορά, όταν ήμουν έξι ετών, ο πατέρας μου με έβαλε στο τρόλεϊ για το σπίτι της γιαγιάς μου προτού φύγει για τη δουλειά. Αποκοιμήθηκα και, όταν ξύπνησα, το τρόλεϊ ήταν σχεδόν άδειο. Πανικοβλήθηκα και το έβαλα στα πόδια. Δεν υπήρχε κανείς να με βοηθήσει, γι’ αυτό άρχισα να περπατώ. Έκλαιγα καθώς περπατούσα, ακολουθώντας τις γραμμές του τρόλεϊ. Ευτυχώς, κατάφερα να βρω έναν δρόμο που μου φαινόταν γνωστός και τελικά έφτασα στο σπίτι της γιαγιάς μου τρεις ώρες αργότερα.

Καθώς μεγάλωνα συνειδητοποίησα ότι είναι εύκολο να χαθείς, αλλά αν κοιτάξεις πολύ προσεχτικά, υπάρχει πάντα ένας δρόμος, σαν τις γραμμές του τρόλεϊ, που θα σε οδηγήσει πίσω στο σπίτι.

Βρείτε το εδώ