Γράφει η Ράνια Μπουμπουρή
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ
Θα σε ξεχνάω κάθε μέρα του Βασίλη Αλεξάκη (Εκδόσεις Μεταίχμιο)
Το Θα σε ξεχνάω κάθε μέρα κυκλοφόρησε πρώτη φορά στα ελληνικά το 2005. Είχε προηγηθεί η γαλλική έκδοση, η οποία ήταν υποψήφια για το βραβείο Γκονκούρ.
Το μυθιστόρημά μου που είχε τη μεγαλύτερη απήχηση το οφείλω κατά κάποιον τρόπο σ’ εσένα. Είναι ένα ταξίδι διαμέσου της ελληνικής γλώσσας, όπου χρησιμοποιώ σαν πυξίδα το μυστηριώδες γράμμα Έψιλον που κρεμόταν πάνω από την είσοδο του ναού των Δελφών. Η περιπλάνηση καταλήγει στο αλφαβητάρι που χρησιμοποιούσες για να με μάθεις να διαβάζω όταν ήμουν τριών χρονών. Κέρδισε ένα όχι ευκαταφρόνητο βραβείο στη Γαλλία. Ήμουν στην Αθήνα όταν έμαθα το νέο και έφυγα αμέσως για το Παρίσι. Ενώ πλησιάζαμε στο Ορλί, κοίταξα από το παράθυρο τη σκιά του αεροπλάνου που διέσχιζε τα χωράφια. Έκανα τη σκέψη ότι είχα ζήσει όλα αυτά τα χρόνια μακριά απ’ τη σκιά μου. Πήγα άρον άρον στο ξενοδοχείο όπου θα γινόταν η απονομή και όπου με περίμενε ο εκδότης μου. Λυπάμαι που δεν συναντηθήκατε ποτέ.
«Θα προτιμούσα να είχατε γνωριστεί», του ομολόγησα κάποτε.
«Μα την ξέρω από τα βιβλία σου!» μου απάντησε.
Βρείτε το εδώ
ΞΕΝΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ
Ταξιδιώτης δίχως αποσκευές του Ζαν-Κριστόφ Γκρανζέ (Μετάφραση: Μαρία Γαβαλά, Εκδόσεις Καλέντης)
Ο ψυχίατρος Ματίας Φρερ. Η αστυνομικός Αναΐς Σατλέ. Ένα άγριο έγκλημα, μια σκηνοθεσία που παραπέμπει στην ελληνική μυθολογία, ένας ασθενής που χάνοντας τη μνήμη του ενστερνίζεται νέα ταυτότητα. Ο ψυχίατρος διερευνά την ψυχική πάθηση που κάνει τον άνθρωπο «ταξιδιώτη δίχως αποσκευές». Η αστυνομικός προσπαθεί να διαλευκάνει το έγκλημα...
Οι δρόμοι τους διασταυρώνονται, το παρελθόν που ανασκαλεύουν αποδεικνύεται εφιαλτικό. Οδηγεί μέσα από έναν λαβύρινθο ψευδαισθήσεων, αγωνίας και αίματος στην αναζήτηση της αρχικής ταυτότητας. Ή μήπως στις ρίζες του κακού;
Κανείς δεν είναι αυτό που πιστεύει πως είναι... Ο κυνηγός κι η λεία, ο φονιάς και το θύμα εναλλάσσονται. Μόνη σωτηρία να κατορθώσεις να γλιτώσεις από τον διώκτη σου. Αν όμως αυτός είναι ο εαυτός σου;
Βρείτε το εδώ
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ
Μόνο τα μάτια μένουν της Μαρίας Ρουσάκη (Εκδόσεις Ψυχογιός)
Ο κόσμος, οι άνθρωποι, όλα αλλάζουν. Όπως τα σύννεφα στον άνεμο, έτσι κι αυτοί λαχταρούν να ταξιδέψουν, να ποτίσουν κάποια γη.
Η ζωή του Περικλή Καλαμάνου φαντάζει προκαθορισμένη από τη μοίρα, ήδη από τη γέννησή του. Ο πρώτος έρωτας στο πρόσωπο της Γιασεμής θα σημαδέψει την καρδιά του, αλλά τα χρόνια είναι δύσκολα, είναι χρόνια πολέμου. Ο Περικλής θα βρεθεί στη γερμανοκρατούμενη Θεσσαλονίκη και θα αναλάβει τον ρόλο του προστάτη και στη συνέχεια του συντρόφου της νεαρής Αλιάννας. Όταν ανακαλύψει τυχαία τα κρυμμένα γράμματα της θείας του, η οποία είχε εξαφανιστεί χρόνια πριν, θα αποφασίσει να αλλάξει ρότα. Από το ορεινό χωριό του Ταΰγετου θα ταξιδέψει στην Αθήνα και έπειτα στην άλλη άκρη της Γης.
Στην Αμερική τα όνειρά του θα λάμψουν σαν άστρα στον ουρανό. Όμως τα όνειρα απρόσμενα θα σκορπίσουν, όταν στο διάβα του εμφανιστεί και πάλι η Γιασεμή. Ο Περικλής θα βρεθεί αντιμέτωπος μ’ ένα σκληρό δίλημμα: θα ακολουθήσει το πρόσταγμα της καρδιάς του ή θα μείνει πιστός σε ό,τι του υπαγορεύει η συνείδησή του;
Ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα για τη μετανάστευση και τη φυγή, μέσα από μάτια που επιθυμούν και λησμονούν συνάμα…
Βρείτε το εδώ
