Περιμένοντας τον Αι Βασίλη….

 του Κώστα Βελούτσου

….αγωνιωδώς  θα έλεγα.  Μόλις 17 μέρες έμειναν για τον ερχομό του  και καρτερικά τον περιμένουμε. Τα γράμματα σωροί  μέσα στα μεγάλα σακιά  και οι επιθυμίες στοιβαγμένες  να ασφυκτιούν.  Το έλκηθρο έτοιμο από καιρό,  όπως και τα ελάφια του καλοταϊσμένα  και ξεκούραστα για το μεγάλο ταξίδι.  Οι ελπίδες όλων  μοιάζουν σαν τις παιδικές  βλέποντας τον σαν τον σωτήρα  μας, εναποθέτοντας  ακόμα και τις περισσότερο απίθανες  να συμβούν στους καιρούς μας.   Ωστόσο ελπίζουμε.

Η γενειάδα του  πιο άσπρη από την περσινή χρονιά  και οι ρυτίδες στο πρόσωπό του ακόμα πιο βαθιές, δείχνοντας  εμφανώς   γερασμένος. Όσο για την στολή του κατακόκκινη  φρεσκοπλυμένη  και  φαρδιά για να υποδεχτεί τα περίσσια κιλά του.

Τον περιμένουμε να μας φέρει τι ακριβώς; Κάτι πολύτιμο, κάτι ακριβό ή μήπως αυτό που στερηθήκαμε την χρονιά που σε λίγο φεύγει;

Για τον καθένα από εμάς η καινούργια χρονιά είναι και μια προσμονή.  Για άλλους μεγάλη και  γι’ αυτούς που ακόμα ονειρεύονται ακόμα μεγαλύτερη.

 Για τον τόπο μας, θα ξεκινούσα  αθλητικά  και με τον πολυπόθητο  καημό των φιλάθλων, ένα γήπεδο       –επιτέλους-   προδιαγραφών super league , γιατί πολλά ακούμε  αλλά γήπεδο δεν βλέπουμε. Καταγγελίες, γραφειοκρατικά,  κι εκεί που κάτι πάει να γίνει και να ξεκινήσει, κάπου κολλάει και  ξανά από την αρχή.  Θα συμφωνήσω με αυτό που άκουσα προ καιρού  πως δεν έχουμε καταλάβει ή –το χειρότερο- δεν θέλουμε να καταλάβουμε ότι έχουμε μια ποδοσφαιρική ομάδα στα σαλόνια με ότι συνεπάγεται  απ’ αυτό.   Θετικό ή αρνητικό που κατά την γνώμη μου μόνο θετικά μπορεί να  έχει για τον τόπο.  Μπλεγμένοι αρκετοί  στο «γηπεδικό»  της Καλλονής και τα μπαλάκια των ευθυνών μετατοπίζονται  έτσι πολύ εύκολα.  Κουβέντες, επίσημες συζητήσεις και υποσχέσεις  on camera που δεν προχώρησαν  κι έμειναν όμορφα  και βαρύγδουπα  λόγια.  Το μόνο σίγουρο είναι πως όταν  γίνει  το γήπεδο πολλοί θα  βγουν μπροστά για να διεκδικήσουν  τα εύσημα.  Γνωστοί αθλητικοί συντάκτες υποστηρίζουν  ότι η ΑΕΛΚ κάνει πορεία πρωταθλητισμού με αυτούς τους 18β. που έχει συγκεντρώσει παίζοντας  κάθε Κυριακή «εκτός» έδρας.

Για την πολιτική  και με τις επερχόμενες  δημοτικές  εκλογές  να μας φέρει ανθρώπους  με σύνεση και με περισσότερο ενδιαφέρον όχι μόνο  για την πόλη, αλλά και για το νησί ολόκληρο.    Καλές οι πολυθρόνες  και τα πολλά  λόγια, αλλά απ’ αυτά χορτάσαμε και η  Μυτιλήνη θέλει  ανθρώπους  ανιδιοτελείς, μακριά από κάθε  πολιτικό συμφέρον  και σκοπιμότητες.

Για όλους όμως ας μας φέρει υγεία και να πάρει μαζί του τον πόνο  από όπου κι αν προέρχεται αυτός, απαλύνοντας  τις καρδιές μας.